این آرامگاه که بهعنوان پیشدرآمدی بر معماری شاهکار تاجمحل شناخته میشود، نهتنها نماد عظمت دوران مغول است بلکه نمایشی بیبدیل از هنرمندی و ترکیب سبکهای مختلف معماری ایرانی، اسلامی و هندی است.
ساخت آرامگاه همایون به دستور بیوه او، حمیده بانو بیگم، در سال ۱۵۶۹ میلادی و تحت نظارت معماران برجسته ایرانی آغاز شد. همایون، دومین پادشاه امپراتوری مغول، در طول زندگی خود با چالشهای زیادی روبهرو بود، اما پس از مرگ او، این مقبره به نمادی از عظمت و قدرت امپراتوری مغول تبدیل شد.
بازدید از اینجا جز گشت آپشنال بود.
آرامگاه همایون، پادشاه گورکانی هند را که می بینید بی اختیار به یاد پلهای اصفهان و باغ های ایرانی می افتید، چرا که همایون و همسرش حمیده بانو چندین سال در ایران پناه گرفته بودند و با فرهنگ و معماری کشورمان آشنایی بسیار داشتند تا جایی که بعد از مرگ همایون، حمیده بانو بیگم دستور ساخت مقبره ی همسرش را به سبک و سیاقِ معماری ایرانی و ملهم از باغ های ایران صادر میکند و نتیجه ی کار چیزی شبیه به چهارباغ اصفهان می شود...
نکته ای که در بدو ورود به محوطه ی آرامگاه نظر من را جلب کرد کریکت بازی کردنِ افرادی در فضای سبزِ محوطه بود آن هم در روزِ کاری و مقابل چشم گردشگران و کارکنان، انگار در چمنزارِ کاخ سعدآباد کسی فوتبال بازی کند !
به هر حال اینجا هند است و سرزمین عجایب، پس تا آخر سفر منتظرِ دیدن صحنه های بدیع بودم و اتفاقا بسیار هم دیدم....
یکی از جاذبه های دیدنی دهلی مقبره همایون می باشد. همایون دومین پادشاه از سلسله گورکانیان می باشد. وی مدتها مهمان دربار شاه طهماسب بود و پس از مرگش همسرش حمیده بانو بیگم مقبره او را با الهام از چهارباغ ایرانی ساخت. مقبره در حیاط بسیار بزرگ و زیبایی ساخته شده است. در گوشه و کنار این مقبره چندین گنبد-مقبره دیگرو مسجد هم هست. ورودی مقبره 600 روپیه قیمت دارد و برای توریستها صف جداگانه ای برای ورود هست. داخل باغ شاهد پرواز تعدادی پرنده کوچک شکاری نیز خواهید بود. در یک سمت باغ نیز یک نمایشگاه کوچک معماری و مقایسه بنای مقبره همایون با چندین باغ دیگر از جمله باغ فین دیده می شود. خود بنا مثل اکثر بناهای دوره گورکانیان از ماسه قرمز رنگ است. ساختمان بنا دو طبقه است و به جز مقبره همایون شامل چندین قبر مثل حمیده بیگم و چند فرمانده و امپراطور دیگر می باشد.