موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده Heidarzadeh Museum of Coin and Anthropology

موزه سکه در یکی از خانه های تاریخی محله فهادان برپا شده است. خانه تاریخی عرب زاده از خانه های بزرگ و زیبای قاجاری است که بعد از مرمت تبدیل به موزه شده است. یکی از بخش های زیبای این خانه، مطبخ آن است که حتما در بازدید آن را ببینید. حیاط خانه به صورت شمالی- جنوبی و در وسط ان حوض بزرگی قرار داره. اما موزه سکه توسط استاد حیدرزاده از اساتید سکه شناسی راه اندازی شده است که مجموعه ای بالغ بر بیش از ۵ هزار سکه از دوره هخامنشی تاکنون است. همچنین اسکناس هایی از دوره قاجار به بعد نیز در اینجا می بینیم.

این موزه شخصی که با همت و پشتکار استاد حسین حیدرزاده یکی از استادان و متخصصین علم سکه شناسی در خانه زیبای عرب زاده در قدیمی ترین محله شهر یزد، یعنی محله فهادان و نزدیک زندان اسکندر قرار دارد. اشیاء این موزه توسط استاد حیدرزاده، از سال 1335 جمع آوری شده و در سال 1383 با تخصیص این خانه توسط میراث فرهنگی، رسماً در معرض دید و تماشای عموم علاقمندان قرار گرفت. این موزه دارای مجموعه هایی از سکه های قدیمی (طلا، نقره، مسی، برنجی) مربوط به 42 دوره تاریخی از دوره هخامنشیان تا عصر حاضر است که این گنجینه بالغ بر 5000 عدد سکه می باشد. از معروف ترین این سکه ها می توان به سکه طلا و نقره عباس بن مامون و احمد بن علی سامانی، سکه جلوس کریم خان زند و سکه نادرشاه با شعار شیعی اشاره نمود. موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده در شهر یزد و در خانه عرب زاده قرار دارد. این خانه از بناهای دوره قاجاریه است که در ضلع شمال شرقی بافت قدیم شهر، در محله فهادان واقع شده است. این بنا ویژگی های  منحصر به فردی دارد که می توان از گچ بریهای زیبا با نقش های اسلیمی منقوش به اشعار مذهبی واقعه کربلا، تالار بزرگ و کاربندی های بالای درب های مجاور به حیاط، اتاق های سه دری و پنج دری، گنجینه های زیبای چوبی و سقف کریاس، ورودی که با گچ بری های زیبایی تزئین شده و ... نام برد. ورودی این موزه 3000 تومن است در زمانی که ما از موزه بازدید داشتیم تنها بازدید کننده آنجا بودیم با اینکه سکه هایی از زمان هخامنشی وجود داشت اما هیچ محافظت خاصی به چشم نمی خورد ، تنها یک سرباز وظیفه در حیاط  بود و البته دوربینهای مدار بسته هم بودند اما به نظرم محافظت بیشتری باید از این اشیا صورت بگیرد. در ضمن روی تمام وسایل گرد و غبار زیادی نشسته بود که این هم نشان از رها شدن این خانه تاریخی زیبا و اشیا ارزشمند آنجا داشت.