شهر ایذه شهری تاریخی است که نا گفته های زیادی در دل خود دارد. اما گاهی به درستی از میراث باستانی اش نگهداری نمی شود. یکی از آثار تاریخی ثبت شده آن در انتهای بلوار محمد رسول اله قرار دارد و به طاق طویله منسوب است. متاسفانه حصار کشی دور محوطه آن نیست و خبری هم از باجه بلیط فروشی و نگهبان نیست درحالیکه جزو آثار ثبت شده ملی است. آن را به دوره اتابکان لر نسبت می دهند که ظاهرا بقایای کاروانسرایی قدیمی است. اما تا کنون تلاشی برای احیای آن صورت نگرفته و مکان گفت و شنود پیرمردان مهربان بختیاری است!. چیزی جز تابلوی میراث فرهنگی حاکی از این نیست که این مکان یک مکان تاریخی است!. بنابراین چند دقیقه ای بیشتر وقتتان را نخواهد گرفت و حقیقتاً نمای زیادی برای عکاسی هم وجود ندارد. تنها دیواره های سنگی آن باقی مانده است که جا به جا ریخته است و با این ترددهای آزادانه روی بنا به زودی هم چیزی از آن باقی نمی ماند و البته زیرزمینی آشفته با دری همیشه بسته! امیدوارم به زودی سر و سامان بهتری بگیرد.