گنجینه ای که حدود 121 هزار جلد در آن نگهداری می شود،این کتابخانه در محوطه بسیار زیبایی در زمان پهلوی اول سال 1308 ساخته شده است، معمار بنای کتابخانه ملی کرمان هنرمندی به نام محمد علی راوری بود که در ابتدا ساختمانی آجری به منظور کارخانه ریسندگی و بافندگی خورشید را ساخت. کارخانه پس از چند سال فعالیت تعطیل شد. در سال ۱۳۶۸ این ساختمان از وجود دستگاهها خالی و بازسازی شده، مدتی با نام مرکز کرمانشناسی شروع به فعالیت کرد و دو سال بعد، همزمان با کنگره جهانی خواجوی کرمانی، با همکاری سازمان میراث فرهنگی به کتابخانه ملی تبدیل شد. این کتابخانه به لحاظ معماری زیبایی منحصر فردی دارد و ورود برای عموم آزاد است، در محوطه کتابخانه مرکزی کرمان درختان بلند قامت سروهای همیشه سبزی به چشم میخورد که نمادی از باغ های ایرانی به شمار میروند. سردر ورودی کتابخانه که با کاشیکاریهای معرق و فیروزهای و آجر ساخته شده است شباهت بسیاری با سردر موزه صنعتی کرمان (موزه هنرهای معاصر) دارد، و بی شباهت به سر در باغ ملی تهران هم نیست.این بنا در سال 1378 به ثبت در فهرست آثار ملی ایران رسید.
قدمت این ساختمان زیبا مربوط به دوران پهلوی اول است و قبلاً کارخانه ریسندگی بوده که چند سالیه تبدیل به کتابخانه شده.
فضای خارجی کتابخانه بسیار زیبا و سرسبز و باصفا است.
و نمای کتابخانه که آجر قهوه ای به همراه کاشیکاری های آبی فیروزه ای است حسی از حضور در یک قرن قبل را القا میکند.
بنای کتابخانه همانند سایر بناهای قدیمی کرمان و با توجه به اقلیم این شهر گنبدی،گنبدی است.
فضای داخلی کتابخانه که دارای یک لابی ورودی است و با حوض آب و گیاهان تزیین شده بسیار آرامشبخش است.