از گرمه تا بیاضه حدودا 30 دقیقه راه است، ولی نکته جالبی که از نظر جغرافیایی وجود دارد تمام مناطق نام برده در مصر جز استان اصفهان است، ولی روستای بیاضه جز استان یزد تعریف می شود. ارگ بیاضه یا قلعه بیاضه قدمتی حدود سه هزار سال دارد، این بنای ساسانی هم مانند دیگر دژها هم کاربری مسکونی داشه و هم کاربری دفاعی که در دو طبقه روی زمین و دو طبقه زیر زمین ساخته شده است، راهروهایی پیچ در پیچ ، اتاق های کوچک بسیار و چاه های عمیق دارد. معماری این دژ با چنان هوشمندی و زکاوت و ظرافتی ساخته شده است که جا به جایی و تهویه هوا حتی در طبقات زیرین هم بسیار مناسب است. ویژگی دیگر این قلعه ، مستحکم بودن و تسخیر ناپذیر بودن آن است، به دلیل خندقی به عمق 7 تا 13 متر و چهار برج بلند برای دیده بانی در اطراف دژ تا دیده بان ها بتوانند از دور حمله اشرار و راهزن ها را ببینند و به مردم خبر بدهند. در دژ بیاضه، صدها اتاق وجود دارد که به صورت دالان ساخته شده است. بعضی از اتاق ها یک متری هستند و بعضی دو متری و تعداد کمی از اتاق ها هم 6 متری. حدود 700 اتاق را در این دژ 7 طبقه وجود داشته. روزی روزگاری این اتاق ها محل زندگی 2500 نفر در موقعیت های بحرانی مثل حمله راهزنان بوده اند.قلعه باستانی بیاضه در دوره اسماعیلیان یکی از پایگاه های طرفداران حسن صباح بود، نمونه ای از دژهای مناطق کویری و مجموعه ای خشتی است. از تجهیزات داخل قلعه چاههای متعدد، کانال داخلی خندق، آسیابهای دستی و سه میدانگاه است. وسایل درون این دژ قدمتی بیش از یک قرن دارند، اینجا پر است از کوزه و الک هایی از روده گوسفند و ابزار فرشبافی و رنگرزی....
طبق گفته ناصرخسرو در سفرنامه ارزشمندش، در گذر از راه نائین به طبس در روستای بیاضه اقامت داشته و از این مکان به نام قلعه کهن یاد کرده است. و دعوت به بازدید این قلعه باستانی کرده است.
به قلعه بیاضه نارنج قلعه یا نارین قلعه هم می گویند.
در این روستا قناتی وجود دارد که در زمستان و تابستان جاری است که انگیزه و شور زندگی مردم این روستاست، به گفته خود مردم بیاضه.
در کنار قلعه هم بازار و مسجد و حسینیه و درخت زیتون هزارساله وجود دارد.
قلعه بیاضه اثریست که در سال 1380 در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفته است.
این بنای چند طبقه همراه با خندق عریض و عمیق و مجموعه خشتی گسترده پیرامون آن، نمونه قلعه و دژی کویری به حساب میآید و بیدلیل نیست که در سفرنامه ناصرخسرو از آن بهعنوان قلعهای شگفتانگیز یاد شده است. قلعه بیاضه در اصل مرکز حکومت در بیابانک بوده و در سفرنامه ناصرخسرو نیز تایید شده که بیابانک متشکل از ۱۲ پاره روستا با مرکزیت بیاضه بوده است.
قلعه بیاضه تاریخی قرنها کارکرد دفاعی و مسکونی داشت و در دوره اسماعیلیله مورد استفاده پیروان حسن صباح بود. این قلعه در اواخر دوره قاجاریه نیز بهعنوان دژی برای دفاع از ساکنان روستا در حملات گروه نایب حسین کاشی مورد استفاده بود که از اشرار منطقه به حساب میآمدند. گفته میشود که امکان تسخیر قلعه وجود نداشت و از همین رو شهرت زیادی پیدا کرد. نایب حسین کاشی و لشکرش، قلعه را به توپ بست؛ اما نتوانست آنجا را به تسخیر خود درآورد. پسر نایب حسین که ماشاءالله خان نام داشت و درصدد تصرف قلعه بود، نامهای تهدیدآمیز برای ساکنان قلعه فرستاد و از روستاییان خواست تا تسلیم شوند؛ هرچند آنها به پشتوانه قلعه و آمادگی دفاعی خود هرگز تسلیم نشدند.
قلعه دارای ۷۰۰ اتاق بود و ایجاد تهویه برای طبقات زیرین آن از معماری ماهرانه قلعه بیاضه حکایت دارد. اتاقهای زیرین قلعه به مرور زمان پر شده و از بین رفتهاند. چاههای متعدد، آسیابهای دستی و سه میدانگاه از دیگر سازههای این قلعه هستند. این طور به نظر میرسد که این قلعه جمعیتی حدود ۲۵۰۰ نفر را در پنج طبقه خود جای میداد و امکانات لازم برای تمام آنها مهیا بود. دو طبقه این قلعه نیز در زیر زمین قرار داشت که بهمرور زمان اتاقهای آن پر شد و دیگر اثری از آنها باقی نمانده و تنها دو طبقه آن پذیرای گردشگران است. همچنین بهعلت بافت خشت و گلی این قلعه امکان ریزش برخی نقاط از سقف آن، بهویژه در مواقع بارندگی وجود دارد و به علت بارندگی شدید در روز قبل از بازدید ما، اجازه ورود به قلعه داده نشد.
جالب اینکه اتاقهای متعدد و طبقات مختلف قلعه تا چند سال قبل بهعنوان محل نگهداری اموال و انبار غله روستاییان به کار میرفت. به گفته مردم روستا حدود ۱۰۰ سال پیش، هرکدام از اهالی برای حفاظت از قلعه، یکی از اتاقهای این ملک با ارزش را پشت قباله ازدواج دختران روستا میانداخت. کسانی که در طبقات بالاتر اجتماعی با وضع اقتصادی بهتر قرار داشتند، اتاقهای طبقات بالا و کسانی که از طبقات پایینتر اجتماعی بودند، اتاقهای طبقات پایین را پشت قباله دختران میانداختند.
قلعه تاریخی و کهن روستای بیاضه مربوط به دوره ساسانیان می باشد. این قلعه که در چند طبقه ساخته شده دارای اتاق های تودرتو و راهروه های پیچ در پیچ می باشد. گفته می شود این قلعه چند صد اتاق دارد و چند حلقه چاه و چند آسیاب در این قلعه وجود دارد. ساختمان دیوارها و برج و باروی این قلعه از خشت خام و گل است.
پیرامون دیوارهای بسیار بلند این قلعه، خندقی عمیق حفر شده که آب قنات در آن جاری است.
این قلعه هم کاربرد مسکونی و هم کاربرد دفاعی و نظامی داشته است.
به علت بافت خشت و گلی این قلعه امکان ریزش برخی سقف های آن بویژه در مواقع بارندگی وجود دارد. اشیا داخل قلعه مانند خمره ها نیز قدیمی می باشند.
در اواخر دوره قاجاریه ، این قلعه به عنوان دژی برای دفاع از ساکنان روستا در حملات گروه نایب حسین کاشی که از اشرار منطقه بوده بکار رفته است.
روستای بیاضه روستایی نسبتا بزرگ و کویری است که در 50 کیلومتری جنوب شهر خور (منطقه خور و بیابانک) واقع شده است.