ما رستوران های بزرگ و غذاهای فرنگی رو هیچوقت توی سفرهای ایران گردیمون دوست نداریم . همیشه کلی میگردیم و وقت میذاریم تا یه کوچیک و دنجشو پیدا کنیم . توی این گشتنا گرسنه تر هم میشیم :)) و گاهی هم از وقت غذا میگذره :)) اما با حال خوب وارد یه رستوران محلی میشیم . اینو ترجیح میدیم :) گاهی میشه که میدونیم میخوایم کجا بریم و غذا بخوریم ، اما لذت بخش ترینش ، زمانهاییه که نمیدونیم کجا بریمو میشه : یا شانس و یا قسمت :)) و اکثرأ اتفاق عالی ای میشه ، چون میدونیم باید دنبال چه نشونه هایی بگردیم ;)
وقتی وارد لاهیجان شدیم ، به دومین چیزی که فکر کردیم غذا بود . گیلان و غذاهای دلبرش :)
خلاصه که بعد از کلی گشتن برای رستوران مورد نظر ;) رستوران اردیبهشتو توی آذرماه پیدا کردیم .
یه رستوران دنج و گیلانی و یه صاحب رستوران دوست داشتنی ❤
ماهی و برنج خوشبو و میرزا قاسمی ، با کلی مخلفات که همیشه تو یه سفره ی گیلانی هست❤
لذت بردیم ، لذت ببرید .