خانه صدراعظم شوم ناصرالدین شاه
.
در اواسط خیابان ناصرخسرو (در محله عودلاجان), کوچه ایی به نام امام جمعه قرار دارد. داخل کوچه خانه ایی به نام خانه امام جمعه شناخته می شود. خانه ایی که جان رنجور خود را در میان محاصره دیوارهای آجری خانه های معاصر اطراف حفظ کرده است. نزدیک به دو قرن حرف و خاطره در بند بند دیوارهایش و هر تکه از آینه کاری هایش دارد. چه چهره های هفت رنگی که اُورسی های زیبایش ندیده اند. این خانه زیبا متعلق به دومین صدراعظم ناصرالدین شاه, یعنی میرزا آقاخان نوری بوده است. صدر اعظمی که نام نیکویی در تاریخ ایران ندارد. خانه ایی مهجور که به نظر من هنوز هم نتوانسته از زیر بار نام ناخوشایند صاحب اولیه اش بیرون بیایید. پس از مرگ میرزا آقاخان نوری خانه به ورثه می رسد و چندین سال بعد به فردی به نام امام جمعه خویی که نماینده مردم خوی در اولین دوره مجلس بوده می رسد این فرد تا دوره سوم مجلس نماینده مردم می ماند. امروزه نیز این خانه با نام این فرد شناخته می شود. در سالهای جنگ, بر اثر برخورد موشک در فاصله ایی نزدیک به خانه بخش هایی از آن و اورسی هایش دچار تخریب می شوند. بعدها این بنا مرمت می شود و امروزه هم در حال مرمت است. معمار خانه مشخص نیست اما نهایت ظرافت, دقت و استحکام را در بنا بکار برده است. معماری این خانه ترکیبی از معماری اروپایی و قاجار است. طبقه همکف شامل سالنی بزرگ و ساده که حوضخانه می باشد است. اما طبقه دوم شامل یک تالار آیینه رویایی و بسیار زیبا با اورسی های نه تکه و شیشه های رنگی و نقاشی های پشت شیشه و همچنین پرتره های زنان اروپایی و نقاشی منظره و و نقاشی های افراد مختلف تزیین شده است. کف بنا بسیار ساده است اما به قدری سقف و دیوار ها زیباست که آدم را سر به هوا و مدهوش می کند. این طبقه محل قرارهای میرزا آقاخان با افراد مهم بوده است. هر چه از زیبایی این تالار بگویم نمیتوانم اوج ظرافت و زیبایی و هنر بکار برده شده در آن را توصیف کنم. اداره این بنا در حال حاضر در دست مجموعه صدر اعظم که در زمینه گردشگری و فرهنگی فعالیت می کند قرار دارد. بازدید فقط با هماهنگی با پیج خانه امام جمعه در اینستاگرام امکان پذیر است. باشد که با حمایت تاریخ دوستان و علاقه مندان به هنر و معماری اصیل ایرانی این بناهای زیبا حفظ شوند.
The house of the second prime minister of Nasser al-Din Shah Qajar, known as the house of the Friday Imam