شب هنگام صدایی عجیب و وحشت آور از درختان به گوش می‌رسد. صدایی شبیه صوت یا جیغ که به محض تاریک شدن هوا در فضا پخش می شود باعث شده تا گردشگران از این منطقه فراری شوند.
به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا(داناخبر)، سربرج روستایی از توابع بخش طرقبه شهرستان مشهد در استان خراسان رضوی ایران است در ابتدای روستای “سربرج” جنگلی انبوه دیده میشود که روزهای این جنگل عادی و آرام است و با تاریک شدن آسمان صداهای وحشت‌آوری از میان درختان آن به گوش می‌رسد که به گفته‌ی اهالی و غریبه‌هایی که به آن منطقه سفر کرده‌اند، شبیه جیغ است.
صداهایی که از درختان این منطقه به گوش می رسد هیچ شباهتی به صدای جیر جیرک نداشته و صدای باد نیز نیست چرا که زمامی که این صدا ها را شنیده می شود حتی برگ یک درخت هم به دلیل باد تکان نمی خورد.درعین حال هیچ پدیده ای غیر طبیعی نیز در منطقه به چشم نمی خورد اما در لابه لای درختان و همچنین علفزارهای اطراف آن هجوم ملخ ها مشاهده می شود.
برخی ساکنان منطقه، این صداهای وحشت‌آور را از ملخ‌هایی می‌دانند که به این منطقه هجوم آورده‌اند و شب‌ها به درختان پناه می‌برند، برخی دیگر نیز عواملی ناشناخته را از جمله آب و هوا، عده‌ای نیز این جنگل را نفرین‌شده و محل سکونت اجنه می‌دانند. به گفته‌ی برخی، شیاطین و روح‌های نفرین‌شده شب هنگام در این روستا پرسه می‌زنند و این اصوات دلخراش مربوط به آن‌ها است، جالب است بدانید که این صداها چندسالی است که به گوش می‌رسد و قبلا از آن خبری نبوده.
این منطقه که در دره رودخانه ای واقع شده که یکی از سرچشمه های سد طرق است، هرساله در این فصل خشک می شد ولی از سال ۱۳۹۰، یعنی درست از سالی که این صداها از جنگل شنیده میشود، همچنان آب در آن جریان دارد و همین امر باعث جلب توجه مردم و به تبع آن، ترس آن‌ها از این پدیده شگفت‌انگیز شده است. وحشتی که می‌تواند گردشگران کنجکاو را به سوی خود جلب کند. این جنگل می تواند برای آنهایی که قصدشان از سفر تجربه ترس است و ترشح آدرنالین، کمپ زدن در آن گزینه خوبی برایشان باشد.
حال بهتر است پرده از راز این جنگل مخوف برداشته شود:
آیا واقعا شیاطین در این جنگل سکنی گزیدن؟ آیا این جنگل واقعا نفرین شده است و محل سکونت اجنه؟ یا فرضیه هجوم ملخ ها حقیقت دارد؟
ابراهیم عرب، دهیار روستای سربرج طرقبه می‌گوید: هنگاهی که این صدا باعث ترس برخی اهالی روستا و گردشگران شد، موضوع را به بخشداری منطقه اطلاع دادیم و آن‌ها نیز با اعزام کارشناس به این منطقه و تحقیقات ویژه اعلام کردند این صدا مربوط به نوعی خاص از جیرجیرک است که در زبان محلی به آن «کز» می‌گویند. در واقع سال‌های پربارش که آب فراوان است و رودخانه سربرج خشک یا کم آب نمی‌شود، این جیرجیرک‌ها به روستا حمله می‌کنند و در لابه لای درخت‌ها و گیاهان پنهان می‌شوند.
ممکن است بر روی هر درخت نزدیک ۳ هزار جیرجیرک بنشیند. تمام این جیرجیرک‌ها در حاشیه‌ی دو کیلومتری رودخانه هستند و تعداد زیاد آن‌ها باعث شده که آواز دسته جمعی‌شان مانند صدای جیغ و زوزه به نظر برسد. این جیرجیرک‌ها تا ۴۰ روز زنده هستند و بعد از بین می‌روند.
