اگر از کنار روستای گنبد لران در رامهرمز بگذرید، کوهی را خواهید دید که در حال سوختن در آتش است، آتشی که سالهاست خاموشی را به خود ندیده است. این آتش، حاصل خروج گاز از شکاف‌های این کوه است، گازهایی که از پيچ و خم لايه هاى چين خورده‌ی زمين می‌گذرند و خود را به سطح زمين مى‌رسانند، شعله ور مى‌شوند و خرمنى از شعله‌هاى رنگين آتش داغ فروزان وخروشان را به نمايش در مى‌آورند .
این آتش‌هاى جاودان، محل نشت گازهاى طبيعى هستند که به طريقى آتش گرفته‌اند و مدت‌ها سوخته‌اند و در حال حاضر، آثار و بقاياى سوختگى در سنگهاى مجاور محل نشت ديده مى‌شود. در بین ايرانيان باستان اينگونه آتش‌ها مقدس بوده و آنرا به زبان پهلوى اخورايشنيک مى‌ناميده‌اند. به زبان زرتشتى هم، زوهيات به معنى آتش جاويدان جهنم خوانده می‌شده است که محل نشت گاز به سطح زمين و به عبارتى قبلا، آتش جاودان بوده است.
چشمه‌های گازی گنبد لران نيز يکى از اين آتش‌هاى جاودان است که از گذشته‌ی دور تاکنون، درحال سوختن بوده است. اگر گذرتان به این منطقه افتاد لذت این تجربه را از دست ندهید و در هر نقطه‌ای از کوه که می‌توانید، گودالی حفر کنید. در صورت این کار مشاهده خواهید کرد که گازهای هیدرکربوری که به دنبال راهی برای رسیدن به سطح زمین هستند، به بیرون متصاعد شده و به دنبال آن شعله‌ی آتش برافروخته میشود.
البته برای انجام این کار مواظب دستانتان باشید که نسوزند. همچنین جالب است بدانید که در این منطقه، هیچوقت موفق نخواهید شد کبریت و یا فندکی را روشن کنید. مگر اینکه گازی که متصاعد می شود تمام شود، زیرا گازهایی که متصاعد می شوند ترکیب هوای اطراف را بهم زده و زور اکسیژن موجود به این گاز نمی رسد و بنابراین به هیچ وجه آتش دیگری در این منطقه روشن نخواهد شد.
منابع:همگردی، سیری در یران
