گردشی در شهر تاریخ، فرهنگ و گردشگری

 

سلام به همه همراهان عزیز سایت خوب لست سکند. تمام سعی‌ام رو کردم که این سفرنامه، یک راهنمای جامع برای تمامی کسانی که قصد سفر به استانبول دارند باشه و حاوی نکات کاربردی باشه که بتونید با کمک اون سفری خوب و با برنامه ریزی بهتری داشته باشید. توضیحات این سفر نامه حاصل تحقیق بیش از یک ماهه ما هست.

قبل از شروع هرچیزی برای اینکه بتونید این سفرنامه رو بهتر دنبال کنید، عنوان‌های مطالب ارائه شده در این سفرنامه رو اینجا به صورت فهرست خدمتتون ارائه می‌کنم.

1-    انتخاب استانبول

2-   آشنایی با استانبول

3-   امنیت در استانبول

4-   بهترین زمان سفر به استانبول

5-   انتخاب بلیت و هتل

6-   برنامه ریزی سفر

1-6- مکان‌های دیدنی

2-6- مراکز خرید

7-   استفاده از تلفن همراه هوشمند

8-   روز به روز در استانبول

9-   نکات و خلاصه تجربیات سفر به استانبول

10-  خلاصه هزینه‌های سفر

  

1-   انتخاب استانبول

از حدود یک سال قبل بود که من و همسرم تصمیم گرفتیم سفری خارجی رو برنامه ریزی کنیم و تقریبا از همون موقع بود که تحقیقات برای انتخاب مقصد آغاز شد. شهرهای استانبول، پوکت، بانکوک، بالی، آنتالیا، کوالالامپور، مسکو و سن پترزبورگ رو حدود 8-7 ماهی، جسته گریخته، مورد بررسی قرار دادیم و خب اطلاعات نسبتا خوبی در باره هرکدوم از این شهرها (شامل مکان‌های دیدنی و جاذبه های توریستی، بهترین زمان سفر به هر شهر، هزینه سفر با تور و بدون استفاده از تور، آب و هوای شهرها، هتل‌های اون‌ها و خیلی اطلاعات دیگه) به دست آوردیم. هرکدوم از این شهرها خوبی های خاص خودشون رو داشتند ولی ما در نهایت به دلایل زیر شهر استانبول رو به عنوان اولین مقصد سفر خارجی دونفرمون انتخاب کردیم (به ترتیب اهمیت برای ما):

1-    قرار داشتن شهر استانبول در رده یازدهم بهترین شهرهای جهان از لحاظ گردشگری در سال 2017 به انتخاب گردشگران در سایت tripadvisor

2-    هزینه پایین‌تر سفر نسبت به سایر شهرها

3-    جذاب و متنوع بودن مکان‌های دیدنی شهر استانبول (فکر میکنم اکثر افراد با سلایق مختلف شهر استانبول رو میپسندند، به علت داشتن جاذبه‌ها و امکانات متنوع گردشگری، نظیر کاخ‌ها و موزه‌های مختلف، وجود دریا در کنار شهر، پارک آبی، مراکز خرید مختلف، جزیره‌های فوق العاده زیبای پرنس، کافه‌ها و رستوران‌های متنوع و مختلف با غذاهای لذیذ که  به سبک و سیاق ما ایرانی‌ها هم نسبتا نزدیکه و ...)

4-    عدم نیاز به ویزا

 

2-  آشنایی با استانبول

استانبول بزرگترین شهر ترکیه و مرکز فرهنگی و اقتصادی این کشور است. این شهر، زمانی پایتخت شرقی امپراتوری روم و پایتخت  امپراتوری عثمانی بوده است، اما از سال 1923 و از زمان تاسیس جمهوریت ترکیه تاکنون،  پایتخت ترکیه، از استانبول به آنکارا تغییر یافت ولی این امر، مرکزیت این شهر (استانبول) به عنوان قطب فرهنگی، اقتصادی و تجاری ترکیه را تغییری نداد. استانبول تنها شهر بزرگ جهان است که در دو قاره (قاره آسیا و اروپا) واقع شده است. این شهر در کنار دریای مرمره و تنگه بسفر (تنگه ای که دو قاره آسیا و اروپا را از هم جدا میکند) واقع شده است. قدمت این شهر به حدود سال 660 قبل از میلاد مسیح یعنی نزدیک به 2700 سال پیش برمیگردد. نام این شهر در طول زمان از بوزانتیون به قسطنطنیه و سپس به استانبول تغییر یافته است. جالب است بدانید جمعیت این شهر در حدود 14 میلیون نفر (تقریبا 5 میلیون نفر بیشتر از تهران) و مساحت آن در حدود 1800 کیلومتر مربع ( بیش از 2 برابر مساحت تهران) است. اختلاف زمانی این شهر با تهران 1:30 ساعت است (زمان استانبول 1:30 از تهران عقب تر است). این شهر از نظر تعداد گردشگران سومین شهر جهان به شمار می رود. همچنین اکثریت ایرانیها فکر میکنند که بیشترین توریست این کشور از ایران هست در حالی که ایران پنجمین کشور از لحاظ تعداد گردشگران خارجی ترکیه می باشد. کشورهای آلمان، گرجستان، انگلیس و بلغارستان از این لحاظ بالاتر از ایران قرار دارند.

 

3-  امنیت در استانبول

به طور کلی استانبول شهر نسبتا امنی است و پلیس تقریبا در همه جای آن حضور دارد، اما باید نکات امنیتی را هم درنظر بگیرید. به نظر من امنیتش رو میشه یه جورایی با تهران مقایسه کرد و شما هرچقدر در تهران مراقب هستید، اونجا هم به همین صورت هست. سعی کنید همه جا و به خصوص در مکان های شلوغ مراقب جیب، کیف، گوشی همراه و مدارک خود باشید. سعی کنید پاسپورت خود را در صندوق امن هتل (Safe Box) قرار دهید و فقط کپی آن را همراه خود داشته باشید. فقط به اندازه ای که فکر میکنید در آن روز پول احتیاج دارید، پول همراه خود ببرید و بقیه پولهایتان را در هتل و البته در Safe Box بگذارید. برخی محله های استانبول مانند برخی خیابان های منطقه سلطان احمد، از ساعت 10 شب به بعد خیلی خلوت میشوند و در صورتی که در این ساعات در این خیابان ها پیاده هستید، جانب احتیاط را بیشتر رعایت کنید. از نظر حملات تروریستی هم خیلی وقته (بیشتر از یک ساله) که حتی یک مورد هم مشاهده نشده و احتمال وقوع اون خیلی ضعیفه، شاید به اندازه هر نقطه دیگه ای از دنیا. در ضمن در تمامی ورودی های مراکز خرید. مراکز دیدنی و هرجای شلوغ دیگه ای پلیس به همراه دستگاه ایکس-ری هست و بازرسی های لازم (تمامی بازرسی ها با دستگاه هست و بازرسی بدنی ما ندیدیم اصلا) رو انجام میدن تا خیال گردشگران از بابت امنیت راحت تر باشه.

 

4-   بهترین زمان سفر به استانبول

پس از انتخاب شهر، قدم بعدی، انتخاب زمان سفر و تور بود. سفر به استانبول در هر فصلی لطف خاص خودش رو داره. در اینجا من مختصری از تحقیقاتم راجع به سفر به استانبول در فصول مختلف و بهترین فصل سفر به این شهر رو خدمتتون میگم. همچنین در تصویر 1، میتونید متوسط دما و میزان بارش هر ماه رو در شهر استانبول مشاهده کنید.

 

تصویر 1: متوسط دما و میزان بارش هر ماه رو در شهر استانبول

سفر به استانبول در بهار:

مطابق همه جا، قیمت تور استانبول هم در نوروز بیشترین قیمت خودش رو داره. اما از نوروز که بگذریم، قیمت تورها نسبتا متعادل میشه و با توجه به طولانی تر شدن روزها و کاسته شدن از میزان بارش به خصوص در نیمه دوم فصل بهار، میتونه یکی از بهترین زمان‌ها برای سفر به استانبول باشه.

سفر به استانبول در تابستان:

همانطور که در تصویر 1 میبینید فصل تابستان، گرم ترین موقع سال هستش و البته کم ترین میزان بارش هم در همین زمان هست که همین احتمال کم بارش، باعث میشه تا برای دیدن مکان‌های دیدنی به مشکلی برنخورید. نکته دیگه قیمت بالاتر تور در این فصل هستش، به طوری که بعد از عید نوروز، بالاترین قیمت تورهای استانبول در شهریور ماه هست و باید این موضوع رو مد نظر داشته باشید. بیشترین میزان گردشگر در همین فصل به استانبول می آیند. جشنواره خرید استانبول که یکی از بزرگترین جشنواره های ترکیه هست هم، هر ساله در همین فصل برگزار میشه. تاریخ برگزاری این جشنواره در سال 2017 از 1ام الی 16ام جولای (10ام الی 25ام تیر ماه سال 96) بوده که البته هر ساله ممکنه چند روز جابجا بشه. برای اطلاع یافتن از تاریخ دقیق برگزاری این جشنواره در سال‌های آینده، همون سال به آدرس https://istshopfest.com/en/about-us بروید.

سفر به استانبول در پاییز:

نیمه اول پاییز هم با توجه به معتدل بودن آب و هوا، بارش های نه چندان زیاد و قیمت های پایین تر تور نسبت به تابستان میتونه از زمان‌های مناسب سفر به استانبول باشه. اما در نیمه دوم پاییز با افزایش بارندگی‌ها و کوتاه شدن طول روزها، گشت و گذار کمی سخت میشه.

سفر به استانبول در زمستان: 

زمستان فصل اوج بارش‌ها (بیشتر باران و به ندرت برف) در استانبول است. بنابراین اگر یکی از اصلی ترین دلایل شما برای سفر به استانبول، دیدن جاذبه‌های گردشگری این شهر و استفاده از ساحل می‌باشد، سفر دراین فصل به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. البته برای خرید، این فصل می‌تواند مناسب باشد و حراجی زمستانه در کریسمس (دی ‌ماه) می‌تواند قابل توجه باشد.

 

در نهایت با توجه به مطالب ذکر شده در بالا، بهترین زمان برای سفر به استانبول از اواسط اردیبهشت تا اواخر مهر می‌باشد. 

ماهم با توجه به توضیحات ذکر شده در بالا و همچنین با توجه به اینکه تولد همسرم در هفته سوم شهریور قرار داشت، تصمیم گرفتیم سفرمون رو برای هفته سوم شهریور برنامه ریزی کنیم.

5-  انتخاب بلیت و هتل

همانطور که در بالا گفتم، قیمت تورهای استانبول در شهریور پس از عید نوروز در بالاترین قیمت خودش قرار داره. به همین خاطر من تصمیم گرفتم مقایسه‌ای به لحاظ قیمت و کیفیت از پکیج‌هایی که تورها ارائه می‌دهند داشته باشم و اون‌هارو مقایسه کنم با گزینه‌ای که اصلا از خدمات تور استفاده نکنم و خودمون شخصا بلیت و هتل رو رزرو کنیم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که حداقل در زمانی که ما میخواستیم بریم (شهریور ماه) و با درنظر گرفتن کیفیت یکسان (از نظر کیفیت هتل و پرواز)، خرید بلیت و هتل به صورت شخصی به جای استفاده از پکیج تورها به صرفه تره (حدود 10 الی 20 درصد ارزان‌تر) به علاوه اینکه خب امکان انتخاب گزینه‌های بیشتری برای هتل رو هم پیش رو دارید و تاریخ و زمان سفر هم کاملا دست خودتون میشه. با بررسی قیمت‌ پروازها در نهایت ما پرواز ماهان رو از سایت ماهان برای تاریخ رفت 18 شهریور و برگشت 24 شهریور به قیمت 992هزار تومان برای هر نفر خریداری کردیم. البته این نکته رو بگم که من بلیت رو حدود 26 روز قبل از شروع سفر خریداری کردم و با توجه به اینکه اون زمان (شهریور ماه) اوج سفرها به خصوص برای ایرانی‌هاست، اگر فقط 1 روز زودتر بلیت رو خریده بودم حدود 130هزار تومان برای هر نفر، همین بلیت ارزون تر میشد. خواستم بگم که اگر قصد سفر به خصوص در ایام پرطرفدار سال رودارید، هرچه زودتر (حدود یک ماه قبل تر) اقدام به خرید بلیت و هتل کنید به نظرم بهتره. تصویر رزرو بلیت رو در تصویر 2 مشاهده می‌کنید.

 

تصویر 2: تاییدیه رزرو بلیت رفت و برگشت

برای انتخاب هتل هم ما بررسی‌هامون رو موازی با بررسی انتخاب پرواز انجام دادیم (شاید فقط حدود سه هقته برای هتل تحقیق کردیم). چند نکته رو در انتخاب هتل خدمتتون بگم. به نظر من مهم‌ترین مواردی که در انتخاب هتل در استانبول (تاکید میکنم در استانبول، چون این موارد از شهری به شهر دیگه قطعا فرق میکنه) باید مد نظر داشته باشید به ترتیب اولویت این‌ها هستند:

1-    موقعیت مکانی هتل

اکثر هتل‌های استانبول در دو منطقه بی اوغلو (تکسیم) و فاتح (سلطان احمد) قرار دارند، چون اکثریت مراکز دیدنی و جاذبه‌های استانبول هم در همین دو ناحیه قرار داره. این دو ناحیه رو در تصویر 3 روی نقشه می‌تونید مشاهده کنید.

 

تصویر 3: نمایش منطقه‌های بی اوغلو (تکسیم) و فاتح (سلطان احمد) بر روی نقشه

اگر در منطقه بی اوغلو (تکسیم) هتل بگیرید، در نزدیکی خیابان استقلال، میدان تکسیم، برج گالاتا و اسکله کاباتاش خواهید بود. اگر در منطقه فاتح (سلطان احمد) هتل بگیرید در نزدیکی موزه ایاصوفیه، مسجد آبی، کاخ توپکاپی، مسجد احمد سلطان، آب انبار بازیلیکا سیسترن، بازار بزرگ و اسکله امینونو خواهید بود. به نظر من منطقه بی اوغلو مناسب تره برای انتخاب هتل (نسبت به فاتح)، به دو دلیل: 1- شما برای دیدن موزه‌ها و مکان‌های دیدنی منطقه فاتح (ذکر شده در بالا) حدود 1 الی 1.5 روز زمان احتیاج خواهید داشت که میتونید به راحتی از منطقه بی اغلو در کمتر از 15 دقیقه با مترو، اتوبوس و یا تراموا، به منطقه فاتح برسید و قرار داشتن هتل شما در منطقه فاتح تنها فایده اش میتونه از بین بردن این زمان 15 دقیقه ای باشه!!! که واقعا به چشم نمیاد. 2- منطقه بی اوغلو به خصوص در شب‌ها و زمانی که هوا تاریک میشه به مراتب شلوغ تر و سرزنده تر از منطقه فاتح هست و این خودش باعث بالاتر رفتن امنیت این منطقه در شب‌ها میشه. علاوه بر اون به نظرم واقعا حیفه که شب‌های خیابان استقلال رو از دست بدید. ما خودمون هر شب بعد از برگشتن از مناطق دیدنی به هتل می رفتیم و بعد از یه استراحت کوتاه، ادامه شب رو به پیاده روی در خیابان استقلال یا رفتن به کافه‌های خیابانی واقع در این خیابان می پرداختیم که خیلی عالی بود و واقعا حیفه که همچنین چیزی رو در سفرتون از دست بدید.  

2-    امتیاز هتل در سایت بوکینگ (Booking.com)

حتما هتلتون رو در سایت بوکینگ به لحاظ امتیاز و نظرات چک کنید. سعی کنید حداقل نمره 8 (یا نهایتا 7.5) رو داشته باشه و به نظرم تعدادی از نظرات رو هم بخونید. به نظر من علاوه بر امتیاز بالا، اگر تو نظرات، اکثرا از تمیزی هتل و برخورد خوب کارکنان رضایت داشتند، اون هتل میتونه انتخاب خوبی باشه.

3-    داشتن صبحانه خوب

برخی از اقامت‌گاه ها، مانند اکثر هتل آپارتمان‌ها به همراه اتاق خود صبحانه ندارند. همچنین برخی هتل‌ها نیز اتاق های خود را در دوحالت با صبحانه و بدون صبحانه رزرو می‌دهند که توصیه میکنم حتما اتاق با صبحانه بگیرید تا صبح‌ها به راحتی صبحانه خود را در هتل میل کرده و به گردش بروید و درگیری رفتن به کافه برای صرف صبحانه یا پیدا کردن نان و پنیر و درست کردن چای و قهوه نداشته باشید. برای اینکه از میزان تنوع و کیفیت صبحانه هر هتل هم اطمینان حاصل کنید میتونید توی سایت بوکینگ عکس ها و نظرات مربوط به صبحانه هتل را ببینید.

  به نظر من برای سفر به استانبول که شما مدت خیلی کمی (تقریبا فقط برای خواب) هتل هستید، همین موارد (موقعیت مکانی مناسب، تمیز بودن هتل، برخورد خوب کارکنان و صبحانه خوب) کفایت میکنه و حداقل از نظر من لوکس بودن هتل و وجود امکاناتی نظیر استخر، جکوزی، سالن بدنسازی و ... ضروری نیست و شاید اصلا فرصتی نشه ازشون استفاده کنید و صرفا هزینه مازاد میشه براتون.

با توجه به توضیحات بالا، ما هتل سه ستاره Elan در منطقه بی اوغلو رو انتخاب کردیم که امتیاز 8.4 سایت بوکینگ رو داشت. این هتل حدود 2 دقیقه پیاده با خیابان استقلال، 3 دقیقه پیاده تا نزدیک ترین ایستگاه اتوبوس و 4 دقیقه پیاده تا نزدیک ترین ایستگاه مترو فاصله داشت که برای ما خیلی خوب بود. درسته که هتل لوکس نبود ولی ما از همه مواردی که برامون مهم بود (شامل تمیزی اتاق، برخورد خوب کارکنان و صبحانه متنوع و کامل) کاملا راضی بودیم، به علاوه اینکه ما اتاق دو نفره استاندارد این هتل رو برای 6 شب به قیمت هر شب تقریبا 141هزار تومن رزرو کردیم، قیمتی که توی این فصل و برای همچنین هتلی خیلی خوب بود. در نهایت ما این هتل رو از سایت الی گشت به همراه ترانسفر رفت و برگشت از فرودگاه به هتل و بالعکس و همچنین بیمه مسافرتی رزرو کردیم (845هزار تومان برای 6 شب هتل + 88 هزار تومن ترانسفر رفت و برگشت برای دو نفر + 20 هزار تومان بیمه مسافرتی برای دو نفر). واچر هتل ما رو در تصویر شماره 4 می‌تونید مشاهده کنید.

 

تصویر 4: واچر هتل

6-   برنامه ریزی سفر

ما میخواستیم طوری برنامه ریزی کنیم که هم بتونیم مراکز دیدنی اصلی استانبول رو ببینیم و هم بتونیم خرید کنیم. البته اولویت با مراکز دیدنی بود. در نتیجه برنامه رو به 2 قسمت (1- مراکز دیدنی 2- مراکز خرید) تقسیم کردیم و برای هرکدام جداگانه تحقیق و برنامه ریزی کردیم. در اینجا هم من نتایج تحقیقات و برنامه ریزی هر دو مورد رو جداگانه خدمتتون توضیح میدم:

توجه کنید همان طور که گفتم، توضیحاتی که من در این بخش آوردم حاصل تحقیقات من پیش از سفر هست و تجربیاتی که بعد از سفر از هرکدوم از این موارد کسب کردم رو در ادامه و در بخش روز به روز در استانبول، مورد به مورد ذکر میکنم خدمتتون.

1-6-       مراکز دیدنی

برای برنامه ریزی مراکز دیدنی، یک جدول در اکسل تهیه کردم که این جدول لیست مراکز دیدنی استانبول رو به همراه روزها و ساعاتی که هر مکانی امکان بازدید داشت، زمان تقریبی مورد نیاز برای گشتن در هر مکان و قیمت بلیت ورودی رو شامل میشد. شما میتونید این جدول رو در تصویر 5 مشاهده کنید.

 

تصویر 5: جدول لیست مراکز دیدنی استانبول، روزها و ساعات بازدید، زمان تقریبی مورد نیاز برای گشتن، و قیمت بلیت ورودی

همانطور که در این جدول می‌بینید به طور مثال کاخ دلمه باغچه در روزهای دوشنبه و پنج شنبه هر هفته تعطیل، کاخ توپ قاپی در روز سه شنبه هر هفته تعطیل و بازار بزرگ در روز یک شنبه هر هفته تعطیل می‌باشند. بنابراین این موضوع نشان می‌دهد که اگر قصد دیدن مکان‌های دیدنی و جلوگیری از اتلاف وقت رو دارید باید برنامه ریزی دقیقی داشت.

2-6-       مراکز خرید

استانبول مراکز خرید زیاد و متنوعی داره. تعدادی از معروف‌ترین آنها رو با توضیح مختصری در کنارشون جمع آوری کردم که در ادامه می‌تونید ببینید. توجه داشته باشید که ساعت کار مراکز خرید از 10 صبح تا 10 شب هست.

-     مرکز خرید Forum Istanbul: این مرکز خرید جزو جدیدترین مراکز خرید در استانبول هست که در سال 2011 افتتاح شده و البته با داشتن بیش از 300 فروشگاه، یک آکواریوم بزرگ، یک نمایندگی آی‌کیا (IKEA) بزرگ و ژوراسیک پارک  جزو بزرگترین و کامل ترین مراکز خرید این شهر هم هست. تقریبا اکثر برندهای ترک و غیر ترک رو می‌تونید در این مرکز خرید پیدا کنید. دسترسی به این مرکز خرید به راحتی با مترو (با پیاده شدن در ایستگاه Kocatepe در خط M1) امکان پذیر است. از میدان تکسیم تا این مرکز خرید با مترو حدود 30 دقیقه راه خواهید داشت.

-     مرکز خرید Mall of Istanbul: این مرکز خرید در سال 2014 افتتاح شده و در حال حاضر جدیدترین مرکز خرید استانبول هست. این مرکز خرید با داشتن حدود 350 فروشگاه، پارک بازی سرپوشیده و 16 سالن سینمایی از بزرگترین مراکز خرید استانبول هست که در اینجا هم تقریبا اکثر برندهای ترک و غیر ترک رو می‌تونید پیدا کنید. دسترسی به این مرکز خرید به راحتی مرکز خرید Forum نیست اما همچنان میتونید با پیاده شده در ایستگاه Ikitelli Sanayi در خط M3 و بعد حدود 15 دقیقه پیاده روی به این مرکز خرید بروید. از میدان تکسیم تا این مرکز خرید با مترو و یا ترکیب مترو و اتوبوس حدود 60 الی 75 دقیقه راه خواهید داشت.

-     مرکز خرید Cevahir Mall (جواهیر): این مرکز خرید در سال 2005 افتتاح شده است و تا سال 2011 بزرگترین مرکز خرید اروپا بوده است. اکنون نیز با داشتن حدود 350 فروشگاه، حدود 50 رستوران و فست فود، 12 سالن سینما، سالن بولینگ و برخی امکانات تفریحی دیگر، از بزرگترین مراکز خرید دنیا به لحاظ وسعت است. دسترسی به این مرکز خرید بسیار آسان و با پیاده شدن در ایستگاه Sisli واقع در خط مترو M2 امکان پذیر است. با مترو از میدان تکسیم شما در حدود 10 دقیقه با این مرکز خرید فاصله خواهید داشت.

-     مرکز خرید Olivium Outlet Center: این مرکز خرید یک اوتلت (Outlet) هست به این معنی که برندهای معروف جنس‌هایی که مدلشون از مدل روز گذشته (مثلا مدل 2-3 سال پیش هست) یا تک سایز هستند رو به قیمت‌های به مراتب پایین‌تر میفروشند. به طور مثال شما اگر خوب بگردید و خوش شانس هم باشید می‌تونید یک شلوار برند که قیمت واقعیش 300 لیر بوده به قیمت 30 لیر بخرید. این مرکز خرید در سال 2000 افتتاح شده و به بزرگی سه مرکز خرید قبلی که توضیح داده شده نیست ولی اصلا کوچک هم نیست و اکثر برندهای معروف ترک و غیر ترک رو اینجا پیدا می‌کنید. این مرکز خرید 118 فروشگاه، 6 سالن سینما، یک سالن بولینگ و تعدادی رستوران و فست فود متنوع را شامل می‌شود. همچنین روزهای سه شنبه این مرکز خرید به علت حراج‌های جداگونه‌ای که علاوه بر حراج‌های عادی داره، خیلی شلوغ میشه. این مرکز خرید با اتوبوس به راحتی قابل دسترسی است (با پیاده شدن در ایستگاه Olivium در خط اتوبوس 93T). برای دسترسی به این مرکز خرید از میدان تکسیم حدود 45 دقیقه زمان نیاز است.

-     خیابان استقلال: خب حتما میدونید که اینجا مثل موارد قبلی یک مرکز خرید مسقف نیست، یک خیابان با طول 1.4 کیلومتر که پر از فروشگاه‌های مختلف که اکثرشون از صنف پوشاک هستند، است. در این خیابان هم تقریبا اکثر برندهای ترک و غیر ترک رو می‌تونید پیدا کنید و حتی برخی از برندها در این خیابان دو نمایندگی دارند. تعدادی پاساژ نسبتا کوچک هم در این خیابان وجود دارد که خب کیفیتشون و قیمشتون از برندها کمتره و در صورت تمایل میتونید اونها رو هم نگاهی بکنید. در کل چسبیده بودن این خیابان به میدان تکسیم (ابتدای خیابان استقلال از میدان تکسیم شروع میشه)، وجود فروشگاه‌ها و برندهای مختلف، وجود موسیقی‌های خیابانی و کافه‌ها و رستوران‌های مختلف میتونه باعث بشه تا شما تمام یا بخشی از خرید خودتون رو همین‌جا انجام بدید.

 

7-  استفاده از تلفن همراه هوشمند

به نظرم ظهور تلفن‌های همراه هوشمند تو این چند سال اخیر تونسته خیلی مسائل رو راحت تر کنه. من قبل از سفر تعدادی اپلیکیشن کاربردی برای سفر و گشت و گذار بهتر و سریع‌تر در استانبول بر روی گوشی نصب کردم که در اینجا این اپلیکیشن‌ها رو خدمتتون معرفی میکنم. امیدوارم که برای شما هم مفید واقع بشن. لطفا توجه کنید که تعداد بسیار زیادی اپلیکیشن برای گردشگری در استانبول وجود داره که انتخاب بهترین اون‌ها شاید سخت باشه، به همین خاطر من بعد از نصب تعداد زیادی از این اپلیکیشن ها و بر اساس نظرات کاربران، کاربردی‌ترین‌ها و بهترین‌ها رو که خودم هم ازشون استفاده کردم معرفی میکنم. به عنوان یک نکته دیگه هم بگم که همه این اپلیکیشن‌ها قابلیت استفاده آفلاین دارند و شما نیازی به اینترنت در طول سفر ندارید.

1-    Trafi

با اپلیکیشن Trafi همانطور که در تصویر شماره 6 میبینید می‌تونید مسیر‌ها، ساعات حرکت و ایستگاه‌های تمامی خطوط مترو، تراموا، اتوبوس، کشتی‌رانی رو مشاهده کنید. البته این اپلیکیشن برای شهرهای زیادی کاربرد داره که یکی از اون‌ها استانبول هست و واقعا کار راه انداز هست.

 

تصویر 6: تصاویری از محیط اپلیکیشن Trafi

2-    Google Maps

این اپلیکیشن که معرف حضور اکثر افراد هست، معروف ترین اپلیکیشن مسیریابی هستش که البته در حالت کلی نیاز به اینترنت داره اما برای اینکه بتونید بدون اینترنت و در حالت Offline هم به نقشه های این برنامه دسترسی داشته باشید، از قسمت Offline Maps گزینه Select your own map رو بزنید و نقشه رو ببرید روی شهر استانبول و اون رو دانلود کنید. در صورتی که دانلودتون به 100درصد نرسید باید آی پی خودتون رو به کشوری غیر از ایران تغییر بدهید. لازم به توضیحه که در این اپلیکیشن در حالت آفلاین میتونید نقشه شهر رو ببینید و با استفاده از GPS موقعیت خودتون رو پیدا کنید، اما نمیتونید مسیریابی در حالت پیاده و وسایل نقلیه عمومی رو استفاده کنید. به همین دلیل و چون من بهترین مسیر برای وسایل نقلیه عمومی رو احتیاج داشتم، قبل از سفر با لپتاپ و از سایت Google Maps مسیرهایی که احتیاج داشتم رو اسکرین شات گرفتم و در گوشی ذخیره کردم. نمونه ای از این اسکرین شات رو در تصویر 7 می‌بینید که این اسکرین شات ها هم واقعا به کارمون اومد.

 

تصویر 7: تصاویری از اسکرین شات گرفته شده از Google Maps برای مسیریابی با وسایل حمل و نقل عمومی به صورت آفلاین

 

3-    Yandex Metro

اپلیکیشن مترو، نقشه مترو استانبول به همراه مسیر یابی آفلاین هستش که کار باهاش خیلی راحته و میتونه خیلی کاربردی باشه. تصاویر این اپلیکیشن هم در تصویر 8 می‌تونید مشاهده کنید.

 

تصویر 8: تصاویری از محیط اپلیکیشن Yandex Metro

 

4-    Istanbul

در اپلیکیشن Istanbul، پس از دانلود و نصب، میتونید نقشه شهر و اطلاعات اون رو دانلود کنید و بعد از اون دیگه به صورت آفلاین به اون‌ها دسترسی داشته باشید. در این اپلیکیشن شما به مکان‌های دیدنی استانبول، اطلاعات در رابطه با این مکان‌ها نقشه این شهر و همچنین موقعیت مکان‌های دیدنی و معروف روی نقشه دسترسی داشته باشید. تصاویری از این اپلیکیشن رو در تصویر 9 مشاهده می‌کنید.

 

تصویر 9: تصاویری از محیط اپلیکیشن Istanbul

یه توضیحی هم در مورد اینترنت بدم، اینکه تقریبا همه هتل‌ها اینترنت Wifi رایگان دارند و در طول اقامتتون در هتل میتونید از اون استفاده کنید. در صورتی که احساس میکنید که در خارج از هتل هم به اینترنت احتیاج دارید، می‌تونید سیم کارت turkcell با بسته‌ی اینترنتی از اونجا خریداری کنید که چیزی در حدود 100 الی 150 لیر هزینه داره. حقیقتش من که نخریدم و واقعا احتیاجی هم نشد و با همون اپلیکیشن‌هایی که در بالا توضیح دادم خدمتتون برای مسیریابی و اطلاعات دیگه سفر کافی بود. در رابطه با رومینگ هم مطلع باشید که اصلا به صرفه نیست و در صورت استفاده از رومینگ، برای هر دقیقه مکالمه (چه شما تماس بگیرید، چه با شما تماس بگیرند) 2000 تومان، برای هر پیام کوتاه ارسالی 1000 تومان و برای هر مگابایت استفاده از اینترنت 500 تومان باید بپردازید که به نظرم اصلا مقرون به صرفه نیست (این ها آخرین تعرفه هایی هست که من دیدم و شما اگر قصد استفاده دارید برای اطلاع از آخرین قیمت ها، سایت اپراتور خودتون رو چک بفرمایید). یعنی اگر شما در طول سفرتون فقط 20 دقیقه مکالمه داشته باشید، 20 پیامک بزنید و 200 مگابایت اینترنت استفاده کنید باید چیزی در حدود 160هزار تومان بپردازید. ما که تماس هامون هم اینترنتی و با اینترنت هتل بود.

 

8-  روز به روز در استانبول

روز اول (شروع سفر+پرواز+خیابان استقلال):

 با توجه به توضیحاتی که در بخش‌های قبل گفتم و کلیه تحقیقاتی که انجام دادیم، ما سفر خودمون رو بالاخره در روز شنبه 17 شهریور شروع کردیم. پروازمون ساعت 17:15 به وقت تهران با هواپیمایی ماهان و ایرباس 310 بود. ما ساعت 12:30 از منزل با اسنپ حرکت کردیم و با توجه به عدم ترافیک مسیر در ظهر جمعه، ساعت 13:15 یعنی چهار ساعت قبل از پرواز به فرودگاه رسیدیم که خب خیلی زود بود. ساندویچ‌هایی که از خونه برده بودیم خوردیم و کمی نشستیم تا دقیقا سه ساعت قبل از پرواز، گیت‌های دریافت کارت پرواز باز شدند. بعد از دریافت کارت پرواز، بقیه کارها هم خیلی زود انجام شد و ما حدودا 2 ساعت زمان اضافه اوردیم. روی صندلی‌های تخت خوابی فرودگاه کمی استراحت کردیم که توی اون ساعت خیلی خوب بود و چسبید. بالاخره زمان پرواز شد و بدون هیچ گونه تاخیری پرواز کردیم. با این که مدت پرواز در بلیت 3ساعت و ربع نوشته شده بود اما در کمتر از 3 ساعت به مقصد رسیدیم. پرواز خوبی بود و ما که از همه چی راضی بودیم. در تصاویر 10 و 11 غذاهای پرواز رو مشاهده می‌کنید.

 

تصویر 10: غذای پرواز ماهان (باقالی پلو با گوشت)

 

تصویر 11: غذای پرواز ماهان (پلو مرغ با سس قارچ)

با توجه به اختلاف 1.5 ساعته تهران و استانبول، ما حدود ساعت 18:45 وارد فرودگاه آتاتورک شدیم و به سمت گیت‌های کنترل پاسپورت حرکت کردیم. به گیت‌ها که رسیدیم یک صف خیلی طولانی رو دیدیم که امیدوار بودم خیلی زود جلو بره، اما حدود یک ساعت و نیم توی صف و البته توی هوای گرم فرودگاه که به علت جمعیت زیاد تشدید هم شده بود وایسادیم. آخراش واقعا داشتیم کلافه میشدیم، اما بالاخره نوبتمون شد و بدون مشکل خاصی وارد شدیم. خیلی سریع هم چمدون رو تحویل گرفتیم و حدود نیم ساعتی منتظر موندیم تا سه – چهار گروهی که ترانسفر به هتلشون با ما بود برسند. بالاخره سوار اتوبوس شدیم. البته ما با تور نرفته بودیم ولی چون ترانسفر به هتل رو از سایت الی گشت خریده بودیم، تور لیدر الی گشت هم در اتوبوس با ما بود و توضیحاتی میداد که خب برای ما که خیلی تحقیق کرده بودیم، چیز جدیدی نداشت. حدود 1 ساعت بعد یعنی تقریبا ساعت 9.5 شب به هتل رسیدیم. هتل رو تحویل گرفتیم و از ذوق دیدن محیط اطراف هتل و به خصوص خیابان استقلال که شب تعطیلی (شنبه شب) هم بود، بدون هیچ استراحتی راهی خیابان استقلال شدیم. خیلی محیط سرزنده و شادی بود. ما که شب اول سفرمون هم بود و خیلی خوشمون اومده بود. احساس میکردیم چقدر خوب کردیم که استانبول رو انتخاب کردیم. یکم گرسنه مون شده بود و به غذا فروشی‌های خیابان استقلال نگاهی کردیم و تصمیم گرفتیم برای شب اول کومپیر (Kumpir) رو امتحان کنیم. تصویر کومپیر رو در تصویر 12 مشاهده میکنید. این غذا یک عدد سیب زمینی خیلی بزرگه که کباب پز شده ، وسط آن تقریبا خالیه و شما می‌توانین از بین موادی مثل: کالباس، سوسیس، ذرت، کلم، انواع زیتون، نخود فرنگی، قارچ و چندین نوع دیگه مخلفات، به انتخاب خودتون چند تارو انتخاب کنید و توی سیب زمینی رو بگید براتون با اونها پر کنند. قیمتش هم 15 لیر بود.

 

تصویر 12: کومپیر (غذای محلی ترکیه‌ای)

    بستنی فروشی‌های سنتی که بستنی‌های خیلی سفتی دارند در طول خیابان استقلال خیلی جلب توجه می‌کنند. اولا که با صداها و اداهای خاصی بستنی‌ها رو مثلا هم می‌زنند، دوما هم برای اینکه بستنی رو تحویل شما بدهند اول کلی سرکارتون میذارند و بعد بستنی رو تحویل میدهند (شاید بعضی کلیپ‌های این بستنی فروش‌هارو توی تلگرام و اینستاگرام دیده باشید). اگر حوصله و اعصاب شوخی ندارید اصلا طرفشون نرید! ما هم خب برامون جالب بود و بعد از شام گفتیم یکی از این بستنی‌ها بگیریم. مزه خیلی خاصی نداشت و بیشتر به خاطر اون نمایششون مشتری داشتند، اما همون یک بستنی رو با ما 20 لیر حساب کردن که البته تجربه شد برای ما که قبل از خرید هر چیز، اول حتما قیمتش رو بپرسیم. بعدش هم کمی دیگه در خیابان استقلال پیاده روی کردیم و با بسته شدن کم کم مغازه‌ها و خلوت تر شدن خیابان، ما هم به هتل برگشتیم تا بخوابیم و آماده بشیم برای گشت و گذار در روزهای آینده.

روز دوم (کاخ دلمه باغچه+مرکز خرید فروم و فروشگاه IKEA+خیابان استقلال):

صبح ساعت 7.5 بیدار شدیم و برای صرف صبحانه به رستوران هتل رفتیم. صبحانه هتل کامل‌تر از اون چیزی بود که انتظارش رو داشتیم. چند مدل نان، چند مدل پنیر، کره، عسل، شکلات صبحانه، ارده، کشمش، کالباس، سوسیس، خیار، گوجه، ذرت، انواع زیتون، چند مدل میوه، کیک، کرن فلکس، تخم مرغ، سوپ، چای، قهوه، شیر، آب میوه و چند مورد دیگه در صبحانه موجود بودند. تصویر بشقاب صبحانه روز اول ما رو در تصویر 13 می‌بینید. بعد از صرف صبحانه و طبق برنامه ریزی که کرده بودیم، پیاده به سمت کاخ دلمه باغچه حرکت کردیم.

 

تصویر 13: صبحانه هتل

از هتل تا دلمه باغچه، حدود نیم ساعت پیاده، راه بود. از مسیر خیابان استقلال به سمت میدان تکسیم و بعد از گذشتن از کنار استادیوم باشگاه بشیکتاش به کاخ دلمه باغچه رسیدیم. با توجه به اینکه اوایل صبح روز تعطیل بود (حدودای ساعت 9) خیابونا خیلی خلوت بودند. هوا هم خیلی عالی بود. در کل مسیر رفتن به این کاخ از هتل خیلی زیبا بود و واقعا ارزشش رو داشت که پیاده بریم. تصاویری از این مسیر رو در تصاویر 14 الی 16 مشاهده می‌کنید. حدودای ساعت 9.5 به کاخ رسیدیم.

 

تصویر 14: مسیر پیاده‌روی از هتل به کاخ دلمه باغچه، نمای تنگه بسفر

 

تصویر 15: مسیر پیاده‌روی از هتل به کاخ دلمه باغچه

 

تصویر 16: مسیر پیاده‌روی از هتل به کاخ دلمه باغچه، نمای ورزشگاه باشگاه بشیکتاش

 اول توضیحی کوتاه در مورد کاخ دلمه باغچه بدم: ساخت این کاخ در سال 1856 تمام شده است. این کاخ از سال ۱۸۸۹ تا ۱۹۰۹ به عنوان مرکز اداری اصلی امپراتوری عثمانی استفاده می‌شده‌است. قبل از ساخت این کاخ، از کاخ توپکاپی به عنوان محل استقرار سلاطین عثمانی استفاده میشده است. چهلچراغی با وزن 4.5 تن، دارای 750 حباب از بزرگترین چهل چراغ‌های دنیا در این کاخ قرار دارد. همچنین آتاتورک روزهای پایانی عمرش رو در این کاخ گذروند و ساعت کنار تخت آتاتورک از زمان مرگ ایشان روی 9:10 ثابت باقی مانده است.

بلیت ورودی کاخ رو به قیمت 40 لیر برای هر نفر خریدیم و وارد کاخ شدیم (ما بلیت مربوط به حرمسرا رو نخریدیم و قرار گذاشتیم که بعدا از حرمسرای کاخ توپقاپی دیدن کنیم). محوطه بیرونی کاخ بسیار زیبا بود و با توجه به اینکه این کاخ کنار دریا هم قرار داشت زیباییش رو چند برابر میکرد. تصاویری از محوطه بیرونی کاخ رو در تصاویر 17 الی 20 می‌تونید ببینید. بعد از گشت و گذار کمی در محوطه وارد کاخ شدیم. در داخل کاخ به صورت گروه‌های حدودا 25 نفره افراد رو گروه بندی ‌می‌کنند و شما با یک راهنمای سفر به استانبول که به زبان انگلیسی همه جای کاخ را به شما نشان و توضیح می‌دهد همراه میشین. در ضمن یک بار ما از گروه جدا شدیم که خودمون جداگانه کاخ رو ببینیم که بهمون تذکر دادند که امکان بازدید انفرادی نیست و بازدیدها باید گروهی باشه. همچنین عکس انداختن داخل کاخ ممنوع هست و به همین خاطر ما هم عکسی از داخل نگرفتیم و عکس‌هایی که در تصاویر 21 الی 23 از داخل کاخ میبینید از اینترنت هست.

 

تصویر 17: محوطه کاخ دلمه باغچه

 

تصویر 18: محوطه کاخ دلمه باغچه

 

تصویر 19: محوطه کاخ دلمه باغچه

 

تصویر 20: محوطه کاخ دلمه باغچه

 

تصویر 21: داخل کاخ دلمه باغچه (به علت اینکه عکاسی در داخل کاخ ممنوع است، عکس از اینترنت است)

 

تصویر 22: داخل کاخ دلمه باغچه (به علت اینکه عکاسی در داخل کاخ ممنوع است، عکس از اینترنت است)

 

تصویر 23: داخل کاخ دلمه باغچه (به علت اینکه عکاسی در داخل کاخ ممنوع است، عکس از اینترنت است)

 بعد از بازدید از کاخ دلمه باغچه ما به سمت مرکز خرید فروم رفتیم. حدودای ساعت 1 بود که به اونجا رسیدیم. همونطوری که در بخش‌های قبل (بخش مربوط به مراکز خرید) اشاره کردم، تقریبا شما تمامی برندهای معروف رو می‌تونید توی همه مراکز خرید پیدا کنید و ما هم قصدمون بر این بود که اکثر خریدمون رو از مرکز خرید الیویم و خیابان استقلال انجام بدیم و علت اومدنمون به مرکز خرید فروم اول به خاطر وجود فروشگاه IKEA که در سایر مراکز خرید وجود نداشت و دوم به خاطر دیدن خود مرکز خرید فروم که از جدیدترین و زیباترین مرکز خریدهای استانبول هست، بود. به مرکز خرید که رسیدیم، به علت بزرگ بودن مرکز خرید، مانیتورهایی در نقاط مختلف قرار داده شده تا شما بتونید مسیر خودتون رو پیدا کنید. ما هم یک راست به سمت IKEA رفتیم. برای ناهار هم داخل خود IKEA یک رستوران سلف سرویس هست به این صورت که شما هرچیزی که میل دارید برمیدارید و جلوی صندوق حساب میکنید. قیمت‌هاش و کیفیتش واقعا عالی بودن. ما کوفته و جوجه کباب خوردیم به همراه مخلفات، شامل پای سیب، ماست میوه‌ای، دو عدد بورک (پیش غذای ترکیه ای) و نان سیر و نوشیدنی نامحدود، کلا برای دو نفر شد حدود 44 لیر (حدود 50هزار تومن) که خیلی مناسب بود. عکس‌های غذاها به همراه فاکتور غذا رو در تصویر 24 الی 26 میتونید ببینید. حدود 3-4 ساعتی فقط در فروشگاه IKEA گشتیم و کمی خرید کردیم (این فروشگاه خیلی بزرگ هست و انقدر وسایل خوب و کاربردی با قیمت‌های خوب داره که گذر زمان رو اصلا نفهمیدیم)، بعد هم حدود یک ساعتی خود مرکز خرید رو چرخیدیم و به سمت هتل حرکت کردیم. خریدها رو در هتل گذاشتیم و به سمت خیابان استقلال رفتیم تا شب رو در خیابان استقلال باشیم. کمی در این خیابان پیاده روی کردیم، برخی مغازه ها رو گشتیم تا قیمت ها دستمون بیاد و کمی هم خرید کردیم.

 

تصویر 24: غذای رستوران IKEA، کوفته، سیب‌زمینی و نان سیر، مرکز خرید فروم

 

تصویر 25: غذای رستوران IKEA،  مرغ، بورک، ماست میوه‌ای و پای سیب ، مرکز خرید فروم

 

تصویر 26: فاکتور رستوران IKEA، مرکز خرید فروم

 

روز سوم (آب انبار بازیلیکا+موزه ایاصوفیه+مسجد آبی (مسجد سلطان احمد)+میدان ات+کاخ توپکاپی+پارک گلهانه+خیابان استقلال):

ما این روز رو به محله سلطان احمد و جاذبه های دیدنی اون منطقه اختصاص داده بودیم. به همین خاطر بعد از صرف صبحانه با استفاده از فونیکولار (وسیله‌ای شبیه مترو که در شیب‌های تند استفاده می‌شود) و مترو به سمت این منطقه رفتیم. ابتدا ازBasilica Cistern  (آب انبار بازیلیکا) شروع کردیم. ورودی این آب انبار برای هر نفر 20 لیر هست.

اول توضیحی کوتاه در مورد آب انبار بازیلیکا : این آب انبار مربوط به دوره بیزانس (حدود قرن 6 میلادی) بوده. در این آب انبار حدود 300 عدد ستون با سرستون‌های طرح دار وجود داره و ارتفاع آن نیز حدود 9 متر هست. این آب انبار قابلیت جا دادن حدود صدهزار تن آب را در خود داره و امروزه فقط به عنوان جاذبه گردشگری ازش استفاده می‌شه. محیط تاریک، فضای نسبتا خنک و موسیقی زیبایی که در این فضا پخش می‌شد تماشای آن را بسیار جذاب کرده بود. عکس‌هایی از این آب انبار رو به همراه برخی توضیحات موجود در این آب انبار در تصاویر 27 الی 29 می‌تونید ببینید. ولی هیچ وقت این تصاویر نمیتونند حسی که شما با حضور در اونجا تجربه خواهید کرد رو بهتون بدهند. در قسمتی از این آب‌انبار، دو ستون هست که بر روی پیکره سنگی "مدوسا" قرار گرفته شده است. "مدوسا" یکی از اساطیر یونان بوده و در ابتدا دوشیزه‌ای بسیار زیبا با گیسوانی دلفریب بوده است، اما بعدا موهایش به مارهای کوچک بدل می‌شود و به زشت‌ترین و منفورترین موجود تبدیل می‌شود. عکس یکی از این ستون‌ها را در تصویر 30 مشاهده می‌کنید.

 

تصویر 27: آب انبار بازیلیکا

 

تصویر 28: آب انبار بازیلیکا

 

تصویر 29: آب انبار بازیلیکا، توضیحات درج شده در داخل این آب انبار

 

تصویر 30: آب انبار بازیلیکا، ستون "مدوسا"

بعد از بازدید از آب انبار بازیلیکا به سمت موزه ایاصوفیه حرکت کردیم. ایاصوفیه بسیار نزدیک به این آب انبار می‌باشد و پیاده حدود 2 دقیقه با هم فاصله دارند. ورودی ایاصوفیه دیدیم که تابلویی زدند که کارتی با عنوان موزه کارت رو معرفی کرده. قیمت این کارت 85 لیر بود و به مدت 5 روز از زمان خرید اعتبار داشت. با خرید این کارت می‌توانستید از برخی موزه‌ها و مراکز تاریخی بدون پرداخت ورودی بازدید کنید. اسامی مراکزی که می‌تونید با این کارت ازشون رایگان دیدن کنید رو در تصویر 31 می‌تونید ببینید. یک خوبی دیگه ای هم که این کارت داره اینه که برای ورود به مراکز دیدنی مشمول، لازم نیست برای خرید بلیت صف بایستید و در صورت شلوغ بودن صف خرید بلیت میتونید در زمانتون صرفه جویی کنید. ما هم با یک حساب کتاب سریع، دیدیم فقط قیمت ورودی موزه ایاصوفیه و کاخ توپکاپی به همراه حرمسرا برای هر نفر 100 لیر میشد. پس دو عدد کارت خریدیم و وارد موزه ایاصوفیه شدیم. تصویر موزه کارت رو میتونید در تصویر 32 مشاهده کنید.

 

تصویر 31: توضیحات موزه کارت به همراه مکان‌هایی که با این کارت می‌توان به صورت رایگان از آن‌ها بازدید کرد

 

تصویر 32: تصویری از موزه کارت

 

خب قبل از اینکه برم سراغ تعریف از خود ایاصوفیه و آنچه ما دیدیم، اول توضیح مختصری درباره این مکان میدم: موزه ایاصوفیه رو اکثر ایرانی‌ها با نام مسجد ایاصوفیه می‌شناسند، اما در حقیقت این مکان در گذشته‌های دور کلیسای مسیحیت شرق بوده و در سال 532 میلادی ساخته شده و در ابتدا کلیسای بزرگ نام داشته. اما پس از فتح استانبول، سلطان محمد دوم، هقتمین و یکی از بزرگترین پادشاهان عثمانی در سال 1453 میلادی دستور داد تا این کلیسا به مسجد تبدیل بشه. در سال 1935 هم آتاتورک، نخستین رئیس جمهور ترکیه، این بنا را به موزه تبدیل کرد و از آن زمان تا کنون این مکان صرفا به عنوان موزه مورد استفاده قرار میگیره. در نتیجه این مکان در حدود 900 سال کلیسا و حدود 500 سال مسجد بوده و اکنون در حدود 80 ساله که کاربری مذهبی نداره.

وارد ایاصوفیه شدیم، اولین چیزی که خیلی جلب توجه می‌کرد سقف گنبدی بسیار بزرگ و مرتفع آن بود. ارتفاع این سقف در حدود 55 متر هست و گنبد آن حدود 31 متر قطر داره. هنوز آثاری از نقاشی‌های دوران کلیسا بر روی سقف این مکان دیده می‌شد (تصویر 33). در بالا و گوشه‌های این مکان، لوح هایی با اسامی الله، محمد، ابوبکر، عمر، عثمان، علی، حسن و حسین دیده میشه که در سال 1848 به دستور عبدالمجید یکم، 31مین پادشاه عثمانی در اینجا نصب شدند (تصویر 34). از طریق راهرویی شیب دار، میشه به طبقه بالا رفت و از بالا این مکان تاریخی را دید که ما رفتیم بالا و نسبتا جالب بود. در مدت چرخیدن در این مکان، فکرم به داستان‌ها و حوادثی بوده که این مکان در طول حدود 1500 سال عمر خودش دیده، مثل تبدیل از کلیسا به مسجد در اولین روز فتح استانبول، برگزاری اولین نماز جمعه در این مسجد سه روز پس از فتح استانبول و با خطبه ای به نام پادشاه فاتح عثمانی و حتی زلزله ها و آتش سوزی های مهیبی که این مکان به خودش دیده.

 

تصویر 33: سقف موزه ایاصوفیه

 

تصویر 34: داخل موزه ایاصوفیه

از ایا صوفیه که بیرون اومدیم ظهر شده بود و ما هم حسابی گرسنمون بود. درست جلوی ورودی ایاصوفیه و بین این مکان و مسجد آبی (مسجد سلطان احمد)، محوطه بزرگی، میدان مانند به نام میدان ات (At Meydani) یا میدان هیپودروم (Hippodrome) هست که مکان زیباییه. نمای مسجد ایاصوفیه رو از این میدان در تصویر 35 می‌تونید ببینید. از قبل رستورانی رو به نام Mihri درست در همین محوطه در نظر گرفته بودم که در اپلیکیشن Foursquare هم نمره قابل قبولی داشت. دنبال این رستوران گشتیم و به اونجا رفتیم. صندلی های رستوران همه در محوطه باز، در زیر سایه بان‌ها و در محوطه همین میدان ات بود که خب خیلی محیط خوبی داشت. منوی این رستوران رو در تصویر 36 می‌تونید ببینید. منوی نسبتا کاملی بود. ما لهمجون و ساندویچ مرغ سفارش دادیم که در تصاویر 37 و 38 می‌تونید ببینید. لهمجون نوعی غذای ترکیه ای است که به پیتزای ترکی معروف است و چیزی شبیه به پیتزا، اما بدون پنیر پیتزا است. به نسبت ظاهر و کلاس رستوران، غذاش با کیفیت نبود ولی بد هم نبود در مجموع. صورت حسابمون هم شد 42 لیر.

 

تصویر 35: نمای مسجد ایاصوفیه از میدان ات (At Meydani)

 

تصویر 36: منوی رستوران Mihri واقع در میدان ات (At Meydani)

 

تصویر 37: لهمجون، رستوران Mihri

 

تصویر 38: ساندویچ مرغ، رستوران Mihri

بعد از نهار، پیاده به سمت مسجد سلطان احمد یا همون مسجد آبی رفتیم. مسجد سلطان احمد، به علت وجود کاشی‌های آبی رنگ در طراحی داخلی به "مسجد آبی" نیز شهرت داره. این مسجد در بین سالهای 1609 الی 1619 میلادی و به دستور سلطان احمد اول ساخته شد و به همین دلیل به نام او نامگذاری شد. این مسجد به عمد در مقابل عمارت ایا صوفیا ساخته شده تا نشان دهد که معماران عثمانی و مسلمان می‌توانند رقبای سرسختی برای اجداد مسیحی خود باشند. برای رفتن به این مسجد باید حجاب داشته باشید، خانم‌ها با دامن، لباس آستین کوتاه و بدون روسری امکان ورود ندارند و آقایان هم نباید با شلوارک وارد شوند. البته کسانی که این شرایط را ندارند و دوست دارند وارد مسجد شوند، می‌توانند از لباس‌های خیلی راحتی که در ورودی مسجد به رایگان به بازدیدکنندگان برای بازدید می‌دهند استفاده کنند. کلا خیلی هم سخت نمیگیرند. البته ورودی بازدیدکنندگان مسجد و نمازگذاران جداست و اما در ساعات نماز، اجازه بازدید نمی‌دهند. همچنین این مسجد برای بازدید رایگان است. خب برای ما که مسجدهای خیلی زیبایی مثل مسجد امام اصفهان یا حرم امام رضا رو دیدیم، این خیلی جذابیتی نداشت و به نظرم به پای اونها نمیرسید ولی خب در نوع خودش جالب و زیبا بود. تصاویری از داخل و بیرون این مسجد رو در تصاویر 39 الی 42 می‌تونید ببینید.

 

تصویر 39: نمای مسجد سلطان احمد (مسجد آبی) از میدان ات (At Meydani)

 

تصویر 40: داخل مسجد سلطان احمد (مسجد آبی)

 

تصویر 41: داخل مسجد سلطان احمد (مسجد آبی)

 

تصویر 42: محوطه مسجد سلطان احمد (مسجد آبی)

بعد از بیرون آمدن از مسجد آبی، ساعت حدود 2 شده بود. از برنامه مان بازدید از کاخ توپکاپی مانده بود و این کاخ هم تا ساعت 6 برای بازدید باز بود. بنابراین با توجه به زمان حدود 3-4 ساعتی که برای بازدید از این کاخ پیش بینی کرده بودم، به سمت این کاخ حرکت کردیم. با توجه به نزدیکی این کاخ و مسجد آبی، مسیر رو پیاده رفتیم (حدود 10 دقیقه پیاده روی بود). به کاخ که رسیدیم به راحتی با موزه کارت وارد کاخ شدیم. تصویری از سردر ورودی کاخ رو در تصویر 43 می‌تونید ببینید.

 

تصویر 43: سردر ورودی کاخ توپکاپی

در اینجا هم من قبل از توضیحات خودمون، اول یه مختصری در مورد کاخ بگم: این کاخ از کاخ‌های معروف امپراتوری عثمانی ست که از سال ۱۴۶۵ تا ۱۸۵۳ میلادی، مرکز اداری این امپراتوری بوده است. توپکاپی به معنای دروازه توپ ها است و دلیل انتخاب این اسم برای این کاخ، توپهایی است که در خارج از دروازه کاخ قرار گرفته اند و در زمان فتح شهر مورد استفاده قرار میگرفتند. 19 تن از سلاطین عثمانی در این کاخ به دلایل مختلف نظیر حسادت همسران، جاه طلبی فرزندان، خیانت اطرافیان و ... به قتل رسیدند.  این کاخ چشم‌اندازی بسیار عالی هم به تنگه بسفر دارد. امروزه قصر توپکاپی به موزه تبدیل شده‌ و از جذاب‌ترین جاذبه‌های توریستی ترکیه و استانبول ‌است. در این موزه بسیاری از آثار ادبی و هنری ایران و سایر کشورهای جهان نگهداری می‌شود. آثاری همچون عصای معروف حضرت موسی، لباس پیامبر اسلام، شمشیرهای مختلف او، دندان، مو، کفش او، تخت و خنجر نادر شاه، پرده های کعبه و کلید و قفل طلایی کعبه، شمشیر حضرت علی و ... نگهداری می‌شود. به طور کلی، کسانی که می‌خواهند با امپراتوری عثمانی و چگونگی زندگی سلاطین عثمانی آشنا شوند، کاخ توپکاپی بهترین مکان است.

وارد کاخ که شدیم، محوطه خیلی بزرگ و زیبایی داشت، تقریبا چیزی شبیه کاخ سعد آباد خودمون. وجود شعرهای فارسی در سر در ورودی‌های مختلف این کاخ توجه مارو به خودمون جلب کرد، گرچه هرچقدر دقت کردیم متوجه معانی اشعار نشدیم. در تصویر 44 یکی از این اشعار رو مشاهده می‌کنید. با توجه به اینکه هر یک از سلطان های عثمانی که بر سر کار اومدند، یک بخش جدیدی به توپکاپی اضافه کرده اند، این کاخ پر از ساختمان‌ها و قسمت‌های مختلف است. ما از قسمت آشپزخانه شروع کردیم. آشپزی اهمیت بسیار بالایی برای سلاطین عثمانی داشته است و ازین رو آشپزخانه کاخ سلطنتی توپکاپی، بسیار مفصل و بزرگ بوده است. حدود 1300 کارگر در این آشپزخانه در زمینه‌های مختلف مانند پلو، کباب، سوپ، ماهی، سبزیجات، نان، شیرینی، مربا، حلوا، شربت و ... مشغول به کار بودند و روزانه در حدود ده هزار نفر را غذا می دادند. سپس به سایر ساختمان‌ها و بخش‌های مختلف کاخ رفتیم که به جز تعداد معدودی از آن‌ها اکثرا نسبت به کاخ‌های معروف ایران، نظیر کاخ سعدآباد، کاخ نیاوران، کاخ گلستان و ... از نظر معماری ضعیف بودند. تصاویر 45 الی 47، تصاویر مربوط به محوطه کاخ و همچنین بخش‌هایی از داخل ساختمان‌های این کاخ را نشان می‌دهد.

 

تصویر 44: شعری فارسی در ورودی کاخ توپکاپی

 

تصویر 45: محوطه کاخ توپکاپی

 

تصویر 46: داخل یکی از ساختمان‌های کاخ توپکاپی

 

تصویر 47: محوطه کاخ توپکاپی

 سپس به بخش حرمسرای کاخ رفتیم که البته ورودی جداگانه دارد، اما با موزه کارت برای ما رایگان بود. حرمسرا در واقع مکانی بوده که صدها زن و فرزندان سلطان در آنجا زندگی می‌کردند. کلمه حرم از واژه عربی حریم به معنی ممنوع گرفته شده است، به این دلیلی که ورود اکثر مردان به این مکان ممنوع بوده است. حرمسرا هم واقعا بزرگ و البته بعضی از جاهاش کمی مخوف بود. عکس های حرمسرا را در تصاویر 48 الی 50 می‌تونید مشاهده کنید.

 

تصویر 48: حرمسرای کاخ توپکاپی

 

تصویر 49: حرمسرای کاخ توپکاپی

 

تصویر 50: حرمسرای کاخ توپکاپی

بعد از بیرون اومدن از کاخ توپکاپی، به پارک گلهانه (گلخانه) که چسبیده به این کاخ و در سمت غرب آن قرار دارد رفتیم تا هم در پارک چرخی بزنیم و هم استراحتی کنیم. پارک گلهانه قدیمی ترین و یکی از بزرگترین پارک های استانبول است که البته در گذشته فقط افراد دربار سلطنتی به آن دسترسی داشتند اما امروزه به روی عموم باز است. از جلوی ورودی پارک بلال شیرین پخته و دونات شکلاتی، هرکدام به مبلغ 2.5 لیر گرفتیم و در پارک خوردیم. دستفروش‌هایی که بلال شیرین آب پز و کبابی رو در این منطقه (منطقه سلطان احمد) و خیابان استقلال می‌فروشند رو زیاد می‌تونید پیدا کنید که بین 2 تا 3 لیر هر بلال رو میفروشند و با توجه به شیرین بودنشون من که خیلی دوست داشتم و در طول سفر 3-4 بار امتحانشون کردیم. تصویری از پارک گلهانه رو در تصویر 51 می‌تونید ببینید.

 

تصویر 51: پارک گلهانه

بعد از کمی پیاده روی در پارک گلهانه، با توجه به اینکه روز خیلی شلوغی رو گذرونده بودیم دیگه حسابی خسته شده بودیم. به سمت هتل رفتیم. حدود یک ساعتی استراحت کردیم و مانند شب‌های گذشته، باز هم برای شب گردی به خیابان استقلال رفتیم.

روز چهارم (مرکز خرید الیویوم+تولد ! ):

روز چهارم، سه شنبه بود و ما با توجه به اینکه شنیده بودیم مرکز خرید الیویم سه شنبه ها تخفیف داره، صبح بعد از صبحانه به این مرکز خرید رفتیم. حدود 45 دقیقه ای در راه بودیم. صبح که با اتوبوس که به سمت این مرکز خرید میرفتیم، نکته جالب توجه این بود که نصف اتوبوس ایرانی بودند و همه به سمت این مرکز خرید میرفتند. خود مرکز خرید هم نسبتا شلوغ بود. با توجه به آماری که قبلا از زمان‌های محبوب گوگل برای این مکان دیده بوده، انتظار هم داشتم که سه شنبه ها شلوغ‌تر باشد. همانطور که در قسمت های اول سفرنامه در مورد این مرکز خرید ذکر کردم، در اصل فروشگاه های این مرکز خرید هر روز تخفیفات مخصوص به خودشون رو دارند و در روز سه شنبه فقط برخی از مغازه ها برخی لباس‌های خودشون رو (اکثرا لباس‌های درجه 2) روی رگال در بیرون فروشگاه قرار می‌دادند و تخفیف‌های بیشتری بر روی این لباس‌ها قائل می‌شدند. به نظر من فروشگاه‌های اوتلت (Outlet) این مرکز خرید خیلی مناسب خرید بودند و سایر فروشگاه‌ها تفاوتی با سایر جاها نداشت. مجدد ذکر می‌کنم که اوتلت (Outlet) به این معنی هست که برندهای معروف، جنس‌هایی که مدلشون از مدل روز گذشته (مثلا مدل 2-3 سال پیش هست) یا تک سایز هستند رو به قیمت‌های به مراتب پایین‌تر میفروشند. جنس‌ها به هیچ وجه دست دوم یا بی کیفیت نیستند. زمان ما تا ساعت 3 بعد از ظهر به خرید و گشت در این مرکز خرید گذشت. ناهار رو هم در همین مرکز خرید خوردیم. چون قبلا تعریف رستوران HD Iskender رو شنیده بودم به این رستوران که یک شعبه هم در این مرکز خرید داشت رفتیم و اسکندر کباب سفارش دادیم. ما که خیلی خوشمون اومد و واقعا لذیذ بود. زیر اسکندر کباب، تکه نان‌هایی قرار داشت که با چربی کباب، شبیه نون زیر کباب خودمون شده بود و خود کباب هم واقعا عالی بود. عکس غذامون رو در تصویر 52 می‌تونید مشاهده کنید. با توجه به حجم غذایی که روی سایر میزها دیدیم ما یک اسکندر کباب 1.5 پرسه به همراه سیب زمینی سرخ کرده و نوشابه سفارش دادیم که مجموعا حدود 38 لیر شد. بعد از خرید به هتل برگشتیم و خریدهارو در هتل گذاشتیم و کمی استراحت کردیم. حدود ساعت 4.5 عصر بود که زدیم بیرون به سمت خیابان استقلال. بعد از کمی پیاده روی، به یکی از کافه‌های خیابان استقلال به نام Parole که قبلا تو اینترنت تعریفش رو شنیده بودم رفتیم تا تولد دونفرمون رو خیلی ساده برگزار کنیم. محیط خیلی جذابی داشت. عکسی از این کافه رو که در خود خیابان استقلال قرار داره در تصویر 53 می‌تونید ببینید. ما پاستا راویولی و سالاد مدیترانه‌ای سفارش دادیم که عکسش رو در تصاویر 54 و 55 می‌تونید ببینید. علاوه بر محیطش، کیفیت غذاهاش هم خیلی خوب بود. همونجا بود که کادو همسر رو که از ایران با هزار بدبختی! برده بودم، جوری که همسر متوجهش نشه، تقدیم کردم. حتی ربان کادوپیچش هم از تهران زده بودم و آماده کادو دادن بود. خلاصه بعدش چون کیک نداشتیم! رفتیم دو تا باقلوا از قنادی Mado که خیلی هم ظاهرا معروف بود و کلی شعبه داشت گرفتیم. یکی از شعباتش توی خیابون استقلال روبروی همین کافه Parole بود. خلاصه رفتیم هتل، روی باقلواها شمع گذاشتیم (تصویر 56) و بدین صورت تولد رو برگزار کردیم. راجع به باقلواها هم بگم که فوق العاده تازه و خوشمزه بودند و حتما امتحان کنید. قیمت باقلوا کیلویی 65 لیر بود و اون دوتایی که تو عکس 63 مشاهده میکنید 10 لیر شد. قیمت سفارش ما در کافه هم حدود 48 لیر شد.

 

تصویر 52: اسکندرکباب، رستوران HD Iskender، فودکورت مرکز خرید الیویوم

 

تصویر 53: کافه Parole واقع در خیابان استقلال

 

تصویر 54: سالاد مدیترانه‌ای، کافه Parole خیابان استقلال

 

تصویر 55: پاستا راویولی، کافه Parole خیابان استقلال

 

تصویر 56: کیک تولد! (دو عدد باقلوا استانبولی+شمع)

روز پنجم (جزیره بویوک آدا+مرکز خرید الیویوم ):

روز پنجم برنامه ریخته بودیم که به جزایر پرنس و به طور خاص جزیره بویوک آدا برویم. برای همین بعد از صرف صبحانه از هتل پیاده حدود 10 دقیقه به سمت ایستگاه تراموا Tophane (همون توپخونه خودمون) رفتیم و دو ایستگاه بعد در ایستگاه Kabatas (کاباتاش) پیاده شدیم. اسکله کاباتاش هم در کنار همین ایستگاه تراموا قرار داره، که از این اسکله و با خرید بلیت تک سفره کشتی به قیمت 7.5 لیر برای هر نفر به سمت جزایر پرنس بروید. 

خب اول این جزایر رو خلاصه معرفی کنم خدمتتون تا برم سراغ خودمون: جزایر پرنس سلسه جزیره های نزدیک بهم و متشکل از ۹ جزیره است که در ناحیه آسیایی استان استانبول از ناحیه مرمره قرار گرفته‌اند و شامل چهار جزیره بزرگ بویوک آدا، هیبلیدیا، بورقازآدا و کینالی آدا و پنج جزیره کوچکتر تشکیل شده است. در کل بین همه این جزیره ها بزرگترینشون بویوک آدا به معنی جزیره بزرگ هست که اکثر توریست ها هم به همین جزیره میروند. شما از اسکله کاباتاش که سوار کشتی می شوید، میتونید در یکی از جزیره های هیبلیدیا و بویوک آدا پیاده شوید و در جزایر دیگه ایستگاه نداره. راجع به جزیره بویوک آدا جالبه که بدونید در این جزیره عبور و مرور مردم فقط با دوچرخه و کالسکه یا موتور برقی انجام میشه و به غیر ماشین های شهرداری و پلیس هیچ وسیله نقلیه بنزینی، گازی یا گازوییلی وجود نداره و همین باعث شده تا این جزیره هم هوای خیلی پاک داشته باشه و هم آرامش بینظیری داشته باشه. خانه های این جزیره به صورت ویلایی و ییلاقی ساخته شده اند و اکثرا دارای نما و محوطه بسیار زیبا هستند. با توجه به نماهای بسیار زیبای این جزیره و محیط رویایی آن، برخی از سریال های ترکیه در این جزیره فیلم برداری و تهیه شده اند. 

خب برم سراغ خودمون. من قبلا جدول حرکت کشتی هارو چک کرده بودم و میدونستیم که اولین کشتی ساعت 9:30 از اسکله کاباتاش حرکت میکنه، برای همین صبح طوری حرکت کردیم که به اولین کشتی برسیم. جدول حرکت کشتی ها از کاباتاش به بویوک آدا وبالعکس و زمان رسیدنشون به بویوک آدا رو میتونید در تصویر 57 ببینید. ما هم بلیت رفت رو از گیشه بلیت فروشی خریدیم و سوار کشتی شدیم. توجه داشته باشید شما فقط بلیت رفت رو میتونید ازهمون اسکله ای که سوار میشید بخرید و برای خرید بلیت برگشت باید از همون بویوک آدا که خواستید سوار کشتی بشید بلیت تهیه بفرمایید. به هر حال ما حرکت کردیم. آب دریا خیلی تمیز بود و در طول مسیر میتونستید نقاط مختلف شهر از جمله کاخ دلمه باغچه، کاخ توپکاپی، مساجد مختلف شهر و ... رو ببینید. همچنین پرواز مرغ های دریایی و مرغابی ها بر روی آب و در اطراف کشتی خیلی خوب بود. عکس های مربوط به مسیر حرکت ما از کاباتاش به بویوک آدا رو میتونید در تصاویر 58 تا 64 ببینید. در نهایت ما پس از حدود 1 ساعت و ربع کشتی سواری به بویوک آدا رسیدیم. البته همانطور که گفتم کشتی قبل از بویوک آدا یک ایستگاه هم در جزیره هیبلیدیا داشت که خب ما پیاده نشدیم. طبق تحقیقاتی که کرده بودم شما میتونید در این جزیره به سه صورت گردش کنید. 1- با کالسکه 2- با دوچرخه 3- پیاده. کالسکه سواری 75 لیر هزینه داره و ربطی به تعداد نفرات نداره، تا چهار نفر میتونند سوار یک کالسکه بشوند و به مدت 45 دقیقه دور جزیره شمارو میچرخونند. گزینه دیگه دوچرخه هستش که کرایش برای هر نفر ساعتی 15 لیر هست. به دلیل اینکه این جزیره به صورت تپه هست و سربالایی های نسبتا تندی داره و همچنین به علت اینکه همسرم هم کمی دچار کمردرد شده بود، ما گزینه کالسکه رو انتخاب کردیم. ولی شما اگر دوست داشتید و البته تواناییش! رو، میتونید دو تا گزینه دیگه مخصوصا دوچرخه سواری رو امتحان کنید.

 

تصویر 57: جدول حرکت کشتی ها از کاباتاش به بویوک آدا وبالعکس و زمان رسیدنشون به بویوک آدا

 

تصویر 58: مسیر حرکت به بویوک آدا

 

تصویر 59: مسیر حرکت به بویوک آدا

تصویر 60: مسیر حرکت به بویوک آدا

 

تصویر 61: مسیر حرکت به بویوک آدا

 

تصویر 62: مسیر حرکت به بویوک آدا

 

تصویر 63: مسیر حرکت به بویوک آدا

 

تصویر 64: مسیر حرکت به بویوک آدا

خلاصه ما بعد از پیاده شدن از کشتی، با کمی پیاده روی به ایستگاه کالسکه ها رسیدیم که در تصویر 65 می تونید ایستگاهشون رو ببینید. سوار یکی از کالسکه ها شدیم و حرکت کردیم. جزیره واقعا زیبا و رویایی است و زبان از بیان این زیبایی ها قاصره. در نتیجه من چیزی نمیگم و شمارو به عکس‌های 66 تا 69 ارجاع میدم. در وسط مسیر هم کالسکه حدود 10 دقیقه ای در بالای جزیره نگه داشت تا هم ما یک چرخ کوچکی بزنیم و هم اسب‌هاش استراحت کنند. بعد از طی مسیر حدود 45 دقیقه‌ای، پایین جزیره و نزدیک اسکله پیاده شدیم و پیاده، چرخی در محله‌ها و بازار این جزیره که شبیه بازار سنتی‌های خودمون بود زدیم که جالب بود، تصاویری از این بازار رو هم می‌تونید در تصاویر 70 و 71 ببینید. ساعت حدود 1.5 بود و ما گشنمون شده بود. کنار اسکله پر بود از رستوران که اکثرا غذای دریایی داشتند و چون ما زیاد اهل غذای دریایی نبودیم و به سایر رستوران‌ها هم اعتماد نکردیم، در جزیره نهار نخوردیم و سوار کشتی شدیم تا برگردیم استانبول. به استانبول که رسیدیم رفتیم میدون تکسیم و خیابون استقلال و اونجا یه شعبه مک دونالد بود و نهار رو اونجا خوردیم. غذاش اصلا کیفیت جالبی نداشت و اصلا تعریفی نداشت چه به لحاظ کیفیت و چه به لحاظ کمیت. البته تعریف بستنی‌هاش رو زیاد شنیده بودیم و بعد از نهار، دو تا بستنی به قیمت 3.5لیر برای هرکدوم گرفتیم که خیلی عالی بود و واقعا غذاش رو جبران کرد! عکس بستنی ها رو در تصویر 72 می‌بینید. پیشنهاد میکنم حتما امتحان کنید. بعد از این قصد داشتیم به سمت آکواریوم فلوریا یا برج سفیر استانبول بریم، اما چون خریدهامون مونده بود و البته به نظرم مرکز خرید الیویم هم جای مناسبی برای خرید بود، به سمت این مرکز خرید حرکت کردیم و تا ساعت 10 شب (یعنی تا آخرین لحظه بسته شدن مرکز خرید) اونجا بودیم. چون توضیحات مربوط به این مرکز خرید رو قبلا دادم دیگه اینجا ازش صرف نظر میکنم.

 

تصویر 65: ایستگاه سوار شدن به کالسکه در بویوک آدا

 

تصویر 66: جزیره بویوک آدا

 

تصویر 67: جزیره بویوک آدا

تصویر 68: جزیره بویوک آدا

 

تصویر 69: جزیره بویوک آدا

  

تصویر 71: ماهی‌های یکی از رستوران‌های بازار محلی بویوک آدا

 

تصویر 72: بستنی‌های فوق العاده مک دونالد

روز ششم (بازار بزرگ+موزه مولوی خانه گالاتا+خیابان استقلال):

روز ششم به سمت بازار بزرگ حرکت کردیم تا این بازار واقعا بزرگ رو هم زیارت کنیم. جالبه بدونید که بازار بزرگ استانبول (یا کاپالی چارشی Kapali Carsi) یکی از بزرگترین بازارهای سرپوشیده جهان هست که در سال 2014 عنوان مکانی که بیشترین جذب توریست را در اون سال داشته انتخاب شده (با حدود 91میلیون بازدید در سال)، حتی بیشتر از میدان Times در نیویورک و موزه لوور در پاریس. اینجا چیزی شبیه به بازار بزرگ تهران هست و نمونه اون توی خیلی از شهرهای ایران هست، اما خب در ابعاد بزرگتر و با اجناس بعضا متفاوت تر. برای اینکه بتونید در این بازار خوب گشت و گذار کنید و گم نشید باید نقشه بازار رو داشته باشید. نقشه بازار رو میتونید در تصویر 73 مشاهده کنید. همانطور که در این تصویر می‌بینید این بازار 21 ورودی دارد و به 9 بخش تقسیم شده است که این 9 بخش عبارتند از بخش طلا، فرش، پوشاک، مس، پارچه، سوغات، چرم، عتیقه و نقره. به طور مثال طلا فروشی هارو میتونید در قسمتهای زرد رنگ پیدا کنید. خلاصه ما حدود 3 ساعتی در این بازار چرخ زدیم، به جز یه سری یادگاری، دو عدد تابلو و بعضی خرت و پرت‌های کوچیک دیگه خیلی خرید نکردیم. اینجا بیشتر برامون جالب بود تا اینکه خرید کنیم. خیلی جالب بود که بعضی مغازه دارها  مثل بعضی بازارهای خودمون با اصرار میخواستن شمارو به مغازه بکشونن و بهتون جنس بفروشن. اگر خواستید خرید کنید تا جایی میتونید چونه بزنید. اینجا جزء معدود جاهایی هست که چونه زدن حسابی جواب میده. عکس هایی از این بازار رو در تصویر 74 و 75 می تونید مشاهده کنید. ظهر که شد برای ناهار میخواستیم حتما کباب ترکی استانبول رو امتحان کنیم. برای همین با کمی پرس و جو به یک رستوران کباب ترکی که خیلی هم شلوغ بود رفتیم. این رستوران با نام Yaprak Doner که در سمت شمالی بازار قرار داشت، کباب ترکی رو لای نون‌هایی شبیه نون بولکی‌های خودمون میگذاشت. البته اینجا خبری از گوجه و پیازی که معمولا توی کباب ترکی‌های ایران می‌بینید نیست و داخل ساندویچ بیشتر گوشت بود به همراه کاهو و سیب زمینی سرخ شده. قیمت هر ساندویچ هم بسته به وزن کبابی بود که در اون قرار می‌گیره. به طور مثال ساندویچ حاوی 50گرم کباب ترکی، 9 لیر، 75گرم 13.5 لیر، 100گرم 18 لیر و 150 گرم 22.5 لیر بود. من خیلی خوشم اومد از ساندویچ‌هاشون و به نظرم خیلی بهتر از کباب ترکی‌های ایران بود. عکس ساندویچ مارو هم می‌تونید در تصویر 76 مشاهده کنید. بعد از صرف نهار، ازونجایی که ما فردا ساعت 11 صبح پروازمون بود و باید صبح زود هتل رو ترک میکردیم به هتل رفتیم تا یه بررسی روی وسایلی که خریدیم و جمع و جور کردنشون داشته باشیم و بینیم اگه چیزی کمم و کسر هست تهیه کنیم. بعد از رفتن به هتل و انجام شدن کارها تصمیم گرفتیم به موزه مولوی خانه گالاتا (Galata Mevlevi House Museum) که در نزدیکی هتل و در خیابون استقلال قرار داشت رفتیم. درباره ای موزه خدمتتون بگم که اینجا در سال 1491 میلادی توسط اسکندرپاشا ساخته شده است. این مکان در سال 1925 میلادی مصادف با شروع جمهوریت ترکیه تعطیل گردید و در سال 1975 به عنوان موزه بازگشایی شد. این مکان مخل اجرای درویشان و برگزاری جشن‌هایشان است و موزه آن ویژه شیوه زندگی و وسایل دراویش است نسخه‌ای خطی از مثنوی مولوی مربوط به سال 1475 میلادی به زبان فارسی در این موزه نگهداری می‌شود. 

 

تصویر 73: نقشه بازار بزرگ (Kapali Carsi)

 

تصویر 74: یکی از ورودی‌های بازار بزرگ (Kapali Carsi)

 

تصویر 75: داخل بازار بزرگ (Kapali Carsi)

 

تصویر 76: کباب ترکی، رستوران Yaprak Doner واقع در بازار بزرگ

لازمه بگم با توجه به موزه کارتی که ما داشتیم نیازی به تهیه بلیت نبود و رایگان وارد موزه شدیم. ورودی این موزه در صورت نداشتن موزه کارت، 10 لیر برای هر نفر بود. در اون روز و ساعتی که ما رفتیم درویش‌های چرخان حضور نداشتند، اما عکسشون رو که در موزه وجود داشت می‌تونید در تصویر 77 مشاهده کنید. رقص درویش‌ها یک‌شنبه‌ها ساعت 5 بعدازظهر برگزار می‌شود. همچنین محل حضور این درویش‌ها برای چرخیدن و برخی عکس‌های دیگه از موزه رو می‌تونید در تصاویر 78 و 79 مشاهده کنید. کلا برای گردش در این موزه اگر علاقه‌ای داشته باشید حدود نیم الی یک ساعت زمان احتیاج خواهید داشت.

 

تصویر 77: تصویری از رقص درویش‌های چرخان، موزه مولوی خانه گالاتا

 

تصویر 78: موزه مولوی خانه گالاتا، محل رقص درویش‌های چرخان

 

تصویر 79: موزه مولوی خانه گالاتا

بعد از این موزه به آخرین گردشمون در خیابون استقلال دوست داشتنی رفتیم. حدود 2-3 ساعتی در این خیابون قدم زدیم و ازش لذت بردیم تا خسته شدیم و به هتل برگشتیم.. عکس‌هایی از خیابون استقلال مربوط به روز آخر رو در تصاویر 80 الی 82 میتونید مشاهده کنید.

 

تصویر 80: خیابان استقلال

 

تصویر 81: یکی از کوچه‌های منشعب از خیابان استقلال

 

تصویر 82: خیابان استقلال

روز هفتم (پرواز برگشت):

 همانطور که گفتم ما در کنار رزرو هتل که از الی گشت خریداری کرده بودیم، ترانسفر رفت و برگشت از فرودگاه به هتل و بالعکس رو هم خریداری کرده بودیم. به ما گفته بودن ساعت 6:30 در لابی حاضر باشید، من هم چون روی وقت حساسم، صبح زود بیدار شدیم و 6:25 در لابی بودیم، اما ترانسفر حدود 45 دقیقه‌ای تاخیر داشت. در این فاصله که ما منتظر اتوبوس برای رفتن به فرودگاه بودیم، یکی از کارکنان مهربان هتل که البته به علت همزبان بودن با ما (ایشان اهل افغانستان بودند)، واقعا در طول اقامت کمک حال ما بودند و  در این روز هم برای ما صبحانه آوردند و از استرس ما کلی کم کردند. در نهایت سوار اتوبوس شدیم و به فرودگاه رفتیم. در فرودگاه برای ورود به بخش‌های مختلف بازهم صف بود، اما نه به اندازه صفی که هنگام ورود به استانبول دیده بودیم. در انتها، بدون مشکل خاصی سوار هواپیما شدیم و با استانبول دوست داشتنی خداحافظی کردیم. عکس‌هایی از شهر استانبول از داخل هواپیما و از بالا گرفتم که دیدن 2تا ازون‌ها شاید خالی از لطف نباشه. شما میتونید این عکس هارو در تصاویر 83 و 84 مشاهده کنید.

 

تصویر 83: تصویری از استانبول از بالا هنگام پرواز برگشت

 

تصویر 84: تصویری از استانبول از بالا هنگام پرواز برگشت

 

9-   نکات و خلاصه تجربیات سفر به استانبول:

در اینجا من نکاتی که کاربردی هستند و میتونند برای شما قبل از سفر و در طول سفر مفید واقع بشوند رو به صورت مورد به مورد آوردم.

1-    حتما مقداری لیر همراه داشته باشید: در مورد پولی که همراه خودتون می‌برید، در صورت صلاحدید خودتون و همچنین نرخ ارز بازار می‌تونید با خودتون دلار یا لیر ببرید، اما به این نکته توجه داشته باشید که در هر صورت و اگر تصمیم میگیرید دلار ببرید، مقداری لیر (حداقل 100 لیر) همراه خودتون داشته باشید تا در صورت نیاز اگر خواستید چیزی بخرید یا نیاز به پول داشتید دنبال صرافی نگردید. همچنین روز اول سفرتون، ممکنه صرافی نزدیک یا سر راهتون نباشه و شما بخواهید چیزی بخرید یا غذایی بخورید، در این صورت حتما به لیر احتیاج پیدا خواهید کرد.

2-    حتما استانبول کارت بخرید: تاکسی در استانبول نسبتا گران است و به علاوه اینکه این شهر سیستم حمل ونقل عمومی بسیار خوبی دارد. در نتیجه به صرفه است که شما با مترو، اتوبوس، تراموا و یا فونیکولار (توضیحش رو در قسمت روز به روز به استانبول و در روز سوم عرض کردم) تردد کنید. برای تردد با وسایل نقلیه عمومی شما احتیج به استانبول کارت (چیزی شبیه کارت مترو خودمون) دارید، با این تفاوت که یک کارت میخرید و هر تعداد نفری که هستید می‌تونید از همون یک کارت استفاده کنید. این کارت رو در ایستگاه‌های مترو به قیمت 10 لیر، که 7 لیر قیمت خود کارت هست و 3 لیر هم شارژ اولیه داره می‌تونید خریداری کنید و در ایستگاه‌های مترو، فونیکولار و برخی ایستگاه‌های تراموا می‌تونید اون رو شارژ کنید. قیمت سفر با این کارت‌ها برای هر نفر و در هربار سوار شدن یک وسیله نقلیه 2.60 لیر است. توجه داشته باشید شما اگر نیاز در مترو، خط عوض کنید هم لازم است مجدد کارت بزنید. بعنی مثلا برای ما که دو نفر بودیم و میخواستیم از مرکز خرید فروم به هتل برویم و مجبور بودیم دو خط مترو سوار بشیم (یک خط عوض کنیم) مبلغ 2*2*2.6 لیر از کارتمون کم میشد (مجموعا 10.4 لیر). تصویر استانبول کارت رو در تصویر 85 مشاهده میکنید.

 

تصویر 85: استانبول کارت (Istanbul Kart)

3-    ترجیحا موزه کارت بخرید: همانطور که در قسمت روز به روز به استانبول و در روز سوم گفتم، موزه کارت کارتی هست که با اون می‌تونید به مدت 5 روز از زمان خرید، از برخی موزه‌ها و مراکز تاریخی بدون پرداخت ورودی بازدید کنید. اسامی مراکزی که می‌توانید با این کارت ازشون رایگان دیدن کنید رو در تصویر 32 می‌تونید ببینید. قیمت این کارت 85 لیر هست و برای هر نفر یک عدد می‌بایست تهیه شود. یک خوبی دیگه ای هم که این کارت داره اینه که برای ورود به مراکز دیدنی مشمول، لازم نیست برای خرید بلیت صف بایستید و در صورت شلوغ بودن صف خرید بلیت میتونید در زمانتون صرفه جویی کنید. فقط قیمت ورودی موزه ایاصوفیه و کاخ توپکاپی به همراه حرمسرا برای هر نفر 100 لیر میشه و اگر حداقل قصد بازدید از این دو مکان را دارید پس به صرفه است که این کارت را خریداری کنید.

4-    پول‌هایتان را فقط در صرافی های معتبر تبدیل کنید: صرافی در ترکیه با نام Doviz شناخته می‌شود و سردر هر مغازه‌ای که این نام را دیدید یعنی آنجا صرافی است. صرافی‌ها نرخ تبدیل (خرید و فروش) دلار به لیر رو در تابلویی جلوی صرافی مشخص کرده‌اند. حتما مطمئن باشید که صرافی، بدون کارمزد باشد که این اگر یک صرافی بدون کارمزد باشد بر روی آن عبارت No Commission درج شده است. صرافی‌های موجود در خیابان استقلال و در محله سلطان احمد عمدتا بدون کارمزد هستند. اما مثلا صرافی‌های موجود در فرودگاه کارمزد دارند و در صورتی که مجبور نیستید، پولتون در این صرافی‌ها تبدیل نکنید. نرخ تبدیل دلار به لیر هم بین صرافی‌های مختلف، به خصوص برای مبالغ پایین، اختلاف آنچنانی ندارد. به طور مثال در زمانی که ما اونجا بودیم نرخ تبدیل صرافی‌های خیابان استقلال حدود 3.39 تا 3.43 لیر برای هر دلار بود. به این معنی که در هر 100 دلار، اختلاف نرخ تبدیل ها بین کمترین و بیشترین نرخ تبدیل، فقط 4لیر خواهد بود.

5-    از تکنولوژی استفاده کنید: در این رابطه در بخش "استفاده از تلفن همراه هوشمند" (بخش 7) توضیحات رو دادم. فقط خواستم بگم استفاده از اپلیکیشن‌هایی که معرفی کردم خیلی به ما توی مسیر یابی و راهنمایی مکان‌های مختلف کمک کرد. خیلی از هموطنانمون رو میدیدم که صرفا اسم یک سری مکان های دیدنی رو شنیده بودند و اصلا نمیدونستند چجوری به اونجا بروند و حتی بعد از اینکه راهنماییشون میکردم به دلیل عدم آشنایی کافی در استفاده از اپلیکیشن‌های موبایلی نمی‌تونستند خودشون بدون تور به جایی بروند. حتما اسکرین شات‌هایی که در بخش "استفاده از تلفن همراه هوشمند" (بخش 7) و در قسمت نرم‌افزار Google Maps توضیح دادم، رو تهیه و استفاده کنید.

6-    از تورهای داخل شهری استفاده نکنید: تورلیدرها، هتل و حتی افراد دیگری که در خیابان هستند احتمالا به شما تورهایی پیشنهاد می‌کنند که شما را به بازدید از مکان‌های دیدنی شهر می‌برند و برای این بازدیدها مبالغ بسیار زیادی از شما میگیرند. استفاده از این تورها، علاوه بر نداشتن توجیه اقتصادی، شمارو محدود میکنه، مثلا مجبورید سر یک ساعت خاصی برید، فرصت گشتنون مشخصه و سر یک ساعت مشخصی مجبورید برگردید. در صورتی که اگر خودتون جایی برید، هر زمانی که خواستید میرید، هرچقدر که دوست داشتید (کم یا زیاد) در اونجا میگردید و هرزمان هم خواستید برمیگردید. در مورد هزینه ها هم یک مثال بزنم، به عنوان مثال به ما توری پیشنهاد شد برای بازدید از جزایر پرنس که شامل ترنسفر از هتل به اسکله، کشتی، کالسکه سواری، نهار و ترنسفر از اسکله به هتل میشد به قیمت 60 دلار (توجه داشته باشید، دلار) برای هر نفر. در حالی که ما خودمون مجموعا برای دو نفر 30 لیر هزینه کشتی دادیم، حدود 10 لیر هزینه رفت و برگشت از هتل به اسکله و بالعکس شد، 75 لیر کالسکه سواری و نهار هم البته ما اونجا نخوردیم ولی هزینه یک نهار خوب برای دو نفر اونجا نهایتا 80 لیر میشد. یعنی مجموعا برای دو نفر حدود 195 لیر هزینه میشه. اما شما اگه با تور میرفتیم باید 120دلار یعنی چیزی در حدود 410 لیر پرداخت میکردیم. بیش از دو برابر! پس ترجیحا از این تورها استفاده کنید، مگر اینکه واقعا هیچ آشنایی با هیچ جا نداشته باشید.

7-    در مکان‌های عمومی و فضاهای بسته سیگار نکشید: تابلوهای هشدار دهنده‌ای در مکان‌های عمومی، نظیر مراکز خرید، فروشگاه‌ها، موزه‌ها و حتی هتل مبنی بر ممنوع بودن کشیدن وجود داشت که جریمه‌ای حدود 75 لیر هم برای اون تعیین شده بود. پس لطفا به تابلوهای هشدار دهنده توجه کنید.

8-    پیاده روی در شهر را از دست ندهید: پیاده روی در شهر و به خصوص در قسمت‌های قدیمی شهر، نظیر محله‌های گالاتا، بی اغلو، سلطان احمد رو به نظرم از دست ندید. شما با پیاده‌روی می‌تونید شهر، مردم شهر و فرهنگ اون مردم رو بهتر ببینید و باهاشون آشنا بشید به علاوه اینکه این محله‌ها به نظرم خیلی جذاب و زیبا هستند.

9-    غذاهای محلی رو از دست ندهید: ذائقه ترکیه‌ای ها خیلی شبیه به ما هست و غذاهاشون به نظرم خیلی هیجان انگیز بود و به طبع ما خوب بود. ما به غیر از یک روز، بقیه روزها رو فقط غذاهای محلی خوردیم و هر بار یک غذاشون رو امتحان کردیم. ترک‌ها خیلی غذاهای متنوع و مختلفی دارند مانند اسکندر کباب، کباب ترکی (doner kebap)، کوفته، لهمجون، بورک، پیده، دلمه، کوپیر و .... به نظرم اسکندر کبابشون از همشون هیجان انگیزتر بود.  

10- حتما برنامه ریزی کنید: برای گشت و گذار در استانبول حتما برنامه ریزی کنید تا بتونید از وقتتون بهترین استفاده رو بکنید. تصویر 5، جدول ساعت‌های بازدید مکان‌های دیدنی شهر، هزینه بلیت و متوسط ساعت مورد نیاز برای بازدید از اون مکان رو نشون میده که ما خودمون تهیه کردیم و به نظرم خیلی میتونه مفید باشه.

در نهایت مکان‌های دیگری بودند که دیدنشون میتونه خیلی جذاب باشه و ما به علت کمبود وقت نتونستیم از اون‌ها بازدید کنیم و گذاشتیمشون برای سفر بعدی به استانبول. موارد زیر از جمله این مکان‌ها هستند که شما در صورت علاقه می‌تونید با مکان‌های دیگه اون‌هارو جایگزین کنید:

-     آکواریم فلوریا

-     برج گالاتا

-     برج سفیر استانبول

-     خیابان بغداد

-     مسجد اورتاکوی

 

10- خلاصه هزینه‌های سفر:

در بخش پایانی این سفرنامه خلاصه هزینه‌های سفر دو نفرمون رو خدمتتون میگم. لطفا توجه داشته باشید که هزینه‌های شخصی مانند خریدهای شخصی پوشاک و سوغاتی رو در این لیست نیاوردم، به دلیل اینکه این هزینه‌ها، کاملا برای هر شخص متفاوت بوده و نمیشه ازش نتیجه گیری خاصی کرد. به علت مناسب بودن قیمت پوشاک در اونجا و البته در صورتی که احتیاج به خرید پوشاک داشته باشید، احتمال خیلی زیاد، بخش زیادی از هزینه‌هاتون برای خرید پوشاک خواهد بود. ما تقریبا 50درصد کل هزینه سفرمون، هزینه خرید پوشاک شخصی شد. همچنین توجه کنید لیست هزینه‌هایی که در ادامه اومده برای دو نفر هست.

-     هزینه خرید بلیت رفت و برگشت:  1,986,000 تومان

-     هزینه رزرو هتل برای 6 شب: 845,000 تومان

-     هزینه ترانسفر رفت و برگشت (از هتل به فرودگاه و بالعکس): 88,000 تومان

-     هزینه بیمه مسافرتی: 20,000 تومان

-     هزینه رفت و آمد داخل شهری (هزینه شارژ استانبول کارت): 110 لیر (تقریبا 120,000 تومان)

-     هزینه ورودی مکان‌های دیدنی و موزه‌ها (و همچنین هزینه خرید موزه کارت): 290 لیر (تقریبا 320,000 تومان)

-     هزینه غذا و سایر خوراکی‌ها: 384 لیر (تقریبا 420,000 تومان)

-     سایر هزینه‌ها (مانند هزینه کشتی به جزایر پرنس، کالسکه سواری و ...): 145 لیر (تقریبا 160,000 تومان)

جمع هزینه‌ها: 3,959,000 تومان برای دو نفر (نفری تقریبا 2میلیون تومان، بدون خریدهای شخضی و سوغاتی)

 

نویسنده : امیر رضا طبخی

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.