آتشکده یزد محل نگهداری آتش مقدس زرتشتی در شهر یزد و نیایشگاه زرتشتیان ساکن در این شهر است. ورود به این نیایشگاه همیشه برای نیایش کنندگان با آدابی همراه بوده، از جمله پاکیزگی زنان و مردان. مردان باید برای ورود با کلاه سفید و زنان با روسری سفید و لباس رنگ روشن و بدون کفش وارد شوند. آتش مقدس درون مجمر بزرگی از جنس برنز قرار دارد و شخصی به اسم «هیربد» مسئول روشن نگه داشتن آن است.
سبک معماری آتشکده که در وسط حیاط واقع شده از معماری آتشکده‌‌های پارسیان هند تأثیر گرفته است که حدود ۲۱ متر از سطح زمین بلندتر است و برای رسیدن به ورودی آن باید از ۸ پله بالا رفت. نگاره‌ی فَرَوَهَر و سرستون‌‌های سنگی، زیبایی ویژه‌‌ای به ساختمان بخشیده‌‌اند. این سرستون‌‌ها و سنگ‌های گلدار پای دیوارها، هنر دست هنرمندان اصفهانی است که در اصفهان سنگ‌‌ها را تراشیده و سپس تا یزد برده‌‌اند. کاشی‌‌های نگاره‌ی فروهر بالای سردرِ ورودی نیز، توسط هنرمندان کاشی‌‌کار یزدی انجام پذیرفته است. در داخل ساختمان، دیوارها با تصاویر زرتشت و جمله‌‌هایی از کتاب مقدس اوستا تزئین شده است.
اتاق نگهداری آتش مقدس، در وسط ساختمان (دور از تابش خورشید) قرار دارد و در اطراف آن اتاق‌هایی برای نماز و نیایش طراحی شده‌اند. آتشی که در این آتشکده می‌سوزد اهمیت و اعتبار بسیاری به آتشکده یزد بخشیده است و به گفته‌ی زرتشتیان ارشد، آتش آن که آتش ورهرام نامیده میشود، ابتدا از آتشکده‌ی واریان پارس به عقدای یزد منتقل و مدت ۷۰۰ سال در آنجا نگهداری می‌شد. سپس به ترک آباد اردکان آورده شد و در آنجا ۳۰۰ سال روشن بود تا اینکه از آنجا به یزد آورده شد و در محل کنونی آن روشن است. قدمت آتش این آتشکده به بیش از ۱۵۳۵ سال می‌رسد.
