در خیابان جمالی و در محلهی پاسدران تهران، خانهای قرار دارد که مالکش در سه دوره حساس تاریخی در دوران قاجار وزیر بوده است. این شخص کسی نیست جز سلطان احمد میرزا عینالدوله فرزند یکی از نزدیکان فتحعلی شاه قاجار. ناصرالدین شاه، احمد میرزا را به تبریز نزد ولیعهد مظفر الدین میرزا فرستاد. او در آنجا با فنون خوشنویسی آشنا شد و نیز علومی را آموخت که موجب موفقیت او شد و بواسطه آن امیر نظام شهرهایی چون هشترود و میاندو آب گردید.
مظفر الدین میرزا بخاطر توجه بسیارش به احمد میرزا، دختر خود انیس الدوله را به عقد او درآورد و حکومت کردستان را به او سپرد. از سوی ناصرالدین شاه نیز لقب عین الدوله به او اعطا شد. او پس از قتل ناصرالدین شاه در سال 1313 هجری قمری امیر دربار شاه جدید شد و بعد نیز به حکومت تهران منسوب گردید.
این عمارت که باغ بزرگی هم داشت، ییلاق «عینالدوله» بشمار میآمد ولی با تغییر حکومت قاجار به محل سکونت خانواده هروی یا بصیرالدوله تبدیل شد. این مکان، در زمان احداث (بین سالهای 1330-1310 هجری قمری) شامل یک عمارت تشریفاتی، استخری بزرگ و باغات بسیاری در اطراف بوده و در سال 1376 هجری شمسی در حالی که از سالها پیش ویران و متروک شده بود، شناسایی گردید و در تاریخ 4 تیرماه سال 1377 باشمارهی 2042 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
جالب است که چنین عمارتی همچنان در تهران پابرجاست و بهتر است در کنار کاخها، سری به این عمارت هم بزنیم و وجودش را غنیمت بشماریم. بد نیست بدانید این بنا به پسر بصیرالدوله، دکتر نصرتالله هروی به ارث رسیده و توسط دختر او شیرین هروی به شهرداری تهران واگذار شد.