مرگ جز جدایی‌ناپذیر زندگی است. در طول زندگی ممکن است اشخاصی با مرگ روبه‌رو شوند و در این مقابله نجات پیدا کنند و به نوعی به زندگی دوباره دست یابند. این زندگی دوباره آن‌قدر شیرین است که برگزاری مراسم شکرگزاری برای آن امری متداول قلمداد میشود. در اسپانیا این شکرگزاری به‌وسیله برگزاری جشن سانتا مارتا دِ ریبارتمه (Santa Marta de Ribarteme) به صورتی خاص و توسط افرادی که از مرگ نجات یافته‌اند، برگزار میشود. در لست سکند قصد داریم شما را بیشتر با این مراسم خاص آشنا کنیم.
یک پیروزی نمادین در زندگی
ابتدا تابوت‌ها از میان جمعیت عبور می‌کنند. فضا با سکوتی سنگین همراه است. باوجوداینکه در تمام این تابوت‌ها انسانی حمل میشود، اما این انسان‌ها زنده هستند. جشن سانتا مارتا دِ ریبارتمه نماد پیروزی زندگی بر مرگ است. این جشن جولای هرسال در روستایی کوچک در آس نبس (As Neves) اسپانیا برگزار میشود. با برگزاری جشن سانتا مارتا دِ ریبارتمه فرصتی فراهم شده است تا کسانی که از مرگ نجات یافته‌اند بابت زندگی دوباره خود مراسم شکر گذاری به‌جای آورند.
مراسمی به قدمت چند قرن
قدمت این مراسم به چند صدسال قبل بازمی‌گردد، ولی تاریخ دقیق شروع آن مشخص نیست. طبق گفته محلی‌ها، آیین حمل بازماندگان از مرگ، ابتدا توسط بت‌پرستان انجام می‌شد و در قرن دوازدهم میلادی در عقاید کلیسای کاتولیک منطقه گنجانده شد. این مراسم آن‌قدر مشهور شد که از یک مراسم سنتی استانی به جشنواره‌ای بین‌المللی همراه با هزاران تماشاگر تبدیل شده است.
جشن بَقا
کمی قبل از رسیدن تابوت‌ها مردم در کلیسای سانتا مارتا (Santa Marta) جمع می‌شوند. توده‌ای عظیم از مردم زیر سایبانی بزرگ جمع شده و چهار کشیش برای شنیدن اعتراف (ریشه در اعتقادات مسیحیان به‌ویژه کاتولیک‌ها دارد مبنی بر اینکه اعتراف نزد پدر روحانی باعث بخشش گناهان میشود دارد.) در حیاط کلیسا مشغول برگزاری آیین توبه می‌گردند.
انجام آن، کار آسانی نیست
سرنشینان تابوت‌ها هرکدام داستان متفاوتی دارند. مردی 20 ساله اهل مادرید می‌گوید: «من این کار را برای تشکر از زنده ماندن مادربزرگم که بیماری سرطان داشته است، انجام دادم.» او و پدرش پیمان بسته‌اند هرساله در این جشن شرکت کنند. این مرد اهل مادرید هرساله 600 کیلومتر راه را برای حضور در جشن می‌پیماید. معمولا خانواده و یا دوستان به حمل تابوت کمک می‌کنند. با توجه به گرمای هوا و وزن تابوت، این کار آسان نخواهد بود.
راه‌های زیادی برای تشکر وجود دارد
کمی که از ظهر گذشت، جمعیت شروع به حرکت می‌کند. با رسیدن اولین تابوت به دروازه کلیسا، حمل‌کننده‌های آن آوازی همراه با ملودی خاص می‌خوانند. گرچه خیلی از افراد قرار گرفتن در تابوت را برای انجام این جشن ترجیح می‌دهند، اما عده‌ای نیز روشی متفاوت را برای شکرگزاری دنبال می‌کنند؛ که این روش‌ها معمولا نشان‌دهنده تجربه بسیار نزدیک آن‌ها در رابطه با مرگ است. مثلا خانمی بعد از بهبود بیماری جدی پاهایش، هرساله با زانو زدن شکرگزاری را به‌جای می‌آورد.
فضای بانشاط
تعدادی تابوت در حال عبور هستند و موسیقی نسبتا غمناکی در حال نواخته شدن است؛ اما فضای بانشاطی وجود دارد. برای بسیاری از شرکت‌کنندگان حضور در این جشنواره علاوه بر شکرگزاری فرصتی برای معاشرت است. نیمکت‌هایی بر روی تپه‌ای کوچک و در کنار کلیسا وجود دارد که به‌عنوان غرفه‌های مواد غذایی استفاده می‌شوند.
معمولا اسپانیایی‌ها مردمی اجتماعی هستند ولی در این منطقه کوچک این موضوع به میزان بیشتری دیده میشود. باوجوداینکه این منطقه به سرعت در حال مدرن شدن است، اما همچنان مردم به سنت‌ها و شیوه زندگی خود توجه ویژه‌ای می‌کنند.
جشن زندگی، نه جشن مرگ
وقتی مردم شرکت‌کننده در جشن به کلیسا می‌رسند و تابوت‌ها بر زمین گذاشته میشود، احساسات مختلفی بروز پیدا می‌کند. برخی لبخند پیروزی بر لب دارند و برخی اشک می‌ریزند. ممکن است این جشنواره غم‌انگیز به نظر برسد و دیدن تابوت‌ها به‌نوعی ناخوشایند باشد، اما درواقع این جشن، جشن زندگی است و جشن مرگ نیست.
منبع: BBC
