دورافتاده ترین مکان های روی زمین که هنوز مسکونی هستند!

در این مقاله از گرین لند شرقی گرفته تا آلاسکای شمالی، برخی‌ از خاص‌ترین مکان‌ها بر روی زمین مورد بررسی قرار گرفته‌اند. از مشخصه‌های این مناطق دور افتاده، فواصلی نجومی، آب و هوای نامساعد و مناطق دوردست می باشد. تنها چیزی که در همه مناطق مورد بحث، مشترک است این است که این مناطق باوجود داشتن تمامی این شرایط عجیب و غریب، همچنان قابل سکونت هستند!

سفر به بسیاری از این مناطق پراکنده دور از ذهن است. در ادامه با این مناطق آشنا می‌شویم:

1.(Ittoqqortoormiit) ایتوکورتومیت

ایتوکورتومیت در منطقه ی لیورپول شبه جزیره ای در گرین لند شرقی مقرار گرفته که یکی از دورترین شهرها در این کشور است. برای اولین بار در سال 1925، 80 اسکیموی مهاجر در این منطقه ساکن شدند.

امروزه کمتر از 452 نفر جمعیت این شهر وقتشان را با شکار وال ها و خرس های قطبی برای گوشت و تجارت آنها می‎گذرانند، در حالیکه احتمالا در هنگام شکار به این نکته فکر می‌کنند که منزلشان را با چه رنگی نقاشی کنند.

2.(Kerguelen) جزایرکرگولن

این خطه‌ی دریایی فرانسوی که در جنوب اقیانوس هند قرار دارد با نام دیگر 'جزایر به تاراج رفته' نیز شناخته می‌شود. این نام به شما این حس را القا می‌کند که اینجا چقدر دور است و خب باید بدانید که واقعا در دور دستهاست.

 بیش از 3300 کیلومتر دوری از نزدیکترین منطقه‌ی مسکونی باعث شده که این منطقه یکی از دورترین مناطق بر روی کره ی زمین باشد. جمعیت آن بین 45 نفر در زمستان تا 110 نفر در تابستان متغیر است.

3.(Pitcairn) جزایر پیت کایرن

کشور انگلستان واقعا نمی‌داند با ساکنان یاغی این جزیره چه کند، با تنها 50 نفر جمعیتی که دارای کوچکترین قلمرو قدرت در جهان هستند.

این جزیره منزوی می بایست از طریق تاریخ خارق العاده‌ی (یاغی گری‌اش) شناخته شده باشد. اینجا یکی از اولین مناطقی است که زن‌ها در آن حق رای داشتند. (در سال 1838 یعنی حدود 80 سال قبل از انگلستان) البته متاسفانه داستان تلخ رکورد بیشترین سرانه تعرض به بانوان در این منطقه بر موضوع فوق سایه افکنده است.

4.(Tristan Dacunha) تریستان داکونها

تریستان به تعداد سکنه اش که 292 نفر است شناخته شده است. این جزیره قسمتی از دورترین مجمع الجزایر غیر مسکونی در جهان می باشد. در فاصله‌ی 2000 کیلومتری از نزدیک‌ترین منطقه‌ی مسکونی جزیره‌ی سنت هلن قرار دارد که خودش نا حیه‌ای دور افتاده تلقی می‌شود.

تریستان همچنین 2400 کیلومتر از نزدیکترین نقطه‌ی اقلیمی جنوب آفریقا فاصله دارد. اکثریت جمعیت تریستان در منطقه‌ی ادینبورگ از هفت دریا زندگی می‌کنند. هفت دریا! عجب اسمی!

5.(Oymyakon )اویمیاکان روسیه

اینجا یکی از سردترین نقاط کره‌ی زمین است. این ناحیه دارای آب و هوای قطبی است که در ششم فوریه سال 1933 تا دمای 67.7 سانتی گراد نیز پایین آمده است که به این علت این مکان کاندیدی برای انتخاب سردترین نقطه‌ی قطب شمال شده است.

500 نفری که در اینجا زندگی می کنند تنها مدت زمانی که می‌توانند از نعمت نور و روشنایی روز لذت ببرند از 3 ساعت در ماه سپتامبر تا 21 ساعت در ماه ژوئن است که این ویژگی به دلیل موقعیت شمالی منطقه است. در کلامی کاملا بی پرده زندگی در این منطقه حالتی وحشی گونه دارد که فقط افراد خاصی می‌توانند آن را تحمل کنند.

6.(Chang tang) چانگ تانگ تبت

چانگ تانگ زمین مسطحی در منطقه ای بسیار مرتفع است که به اندازه‌ی 1600 کیلومتر در پهنای فلات تبت گسترانیده شده است. تقریبا 500 هزار نفر چانگ پا در این منطقه‌ی نامانوس ساکن شده‌اند. پرداختن به وصف حال آنها امری‌ست دشوار. چانگپاها مردمانی چادر نشین هستند که سختیها را به خوبی درک می‌کنند.

هنگامی که جهانگرد سوئدی به نام سون هدین از چانگ تانگ عبور کرد، طی گزارشی اعلام کرد که طی 81 روزی که در آنجا سکونت داشت حتی یک نفر را هم در آنجا ندیده است. در سال 2009 مرکز تحقیقاتی کمیسیون مشترک اروپا پس از مشخص کردن نقشه‌ای که در آن کمترین و بیشترین مقدار به هم پیوستگی مناطق مختلف شرح داده شده بود، فلات تبت را به عنوان دور از دسترس ترین نقطه‌ی کره‌ی زمین اعلام کرد.

7.(Medog county) مدوگ کانتی چین

اینجا آخرین منطقه در چین به شمار می‌رود که برایش جاده احداث شده است. در دسامبر 2010 بود که طبق اطلاعیه‌ی دولت چین، جاده دسترسی به این منطقه تکمیل شد.

کشور چین به بیشترین نرخ جمعیت در جهان معروف است. اگرچه منطقه‌ی مدوگ در مقابل کل کشور چین فقط 12000 نفر جمعیت دارد که مقدار کمی در مقایسه با جمعیت کشور چین است. در گذشته تنها راه دسترسی به مدوگ توسط پیمودن محدوده‌ای از کوه بود و این داستان ادامه داشت تا زمانی‌که بزرگراه افتتاح شد.(البته منظور از بزرگراه تنها راه ارتباطی از طریق وسائل نقلیه که به مدت 9 ماه از کل سال قابلیت تردد دارد، است.)

8. قطب جنوب

قطب جنوب تنها منطقه‌ی وسیعی از زمین است که خورشیدی به مدت شش ماه بر آن می تابد و ‌شش ماه دیگر خبری از تابش خورشید نیست. یعنی 6 ماه شب و شش ماه روز است. در کل سال فقط یک شب و یک روز را در قطب جنوب می توان کامل دید که آن هم یک روز و یک شب بسیار طولانی است.

البته فقط این مورد دررباره‌ی قطب جنوب نیست که شایان توجه است، این نکته هم بسیار جالب است که دمای هوا تا منفی 73 درجه سانتیگراد پایین می‌آید و ارتفاع 2835 متری از سطح دریا نیز کمکی به دمای هوا نمی‌کند. ایستگاه آموندسن-اسکات در قطب جنوب در سال 1956 احداث شد و به طرز شگفت انگیزی از همان زمان تاکنون به صورت پیوسته مشغول به کار است و آنجا را می‌توان به عنوان دورترین نقطه روی کره‌ی زمین در نظر گرفت که همچنان افرادی در آن زندگی و کار می‌کنند.

9.(Easter) جزیره ی ایستر

این جزیره در 3512 کیلومتری ساحل شیلی قرار دارد که فقط 163.6 کیلومتر از آن را دربر می‌گیرد و جمعیتی معادل 7750 نفر دارد. جزیره‌ی شرقی به نسبت همان اندازه که در دوردست قرار دارد، جمعیت دارد.

تاریخ افسانه‌ای این جزیره و مجسمه‌ی ارتش موای، 100.000 توریست ماجراجو را هر ساله برای بازدید از این مکان جذب می‌کند. با این عدد و ارقام بزرگ، دولتمردان ایستر برای این منطقه ساختاری را تدارک دیده‌اند که شرایط بازدید سیل مهاجران را از این منطقه آسان کنند. با این اوصاف احتمالا جزیره ی ایستر جزو دورترین مناطق زمین به شمار نمی‌آید.

10. (Barrow) بارو-آلاسکا

بارو شمالی‌ترین شهر در ایالات متحده آمریکا است و به شبهای بلند قطبی معروف است (بله، چنین چیزی در آمریکا منحصر به فرد است). در ماه نوامبر در این منطقه آفتاب غروب می‌کند و برای مدتی حدود دو ماه، دیگر طلوع نمی‌کند. جمعیت این منطقه طبق اعلام اداره‌ی سرشماری آمریکا 4438 نفر است. در قیاس با دیگر مناطق این لیست 12 تایی، این منطقه کلانشهری با وسعتی زیاد محسوب می‌شود و به همین دلیل هم هست که در انتهای لیست قرار گرفته است.

آیا به ماجراجویی و سفر به این دورترین مناطق مسکونی دنیا علاقه دارید؟

منبع: atlasandboots.com