من بارها به کشور زیبای آلمان سفر کرده ام. در شهرهای بزرگ و زیبایی چون برلین، مونیخ، کلن، دوسلدورف و غیره بوده ام و بسیاری از رویدادهای مهم و معروف آنها را به چشم دیده ام. بیشترین تعداد روز اقامت را در میان کشورهای عضو شنگن در آلمان داشته ام ولی همیشه باز هم جایی، شهری، ناحیه ای و یا مسیری برای بازدید باقی می ماند. این کشور زیبا پر از شهرهای کوچکی هست که قبلا هیچگاه اسمشان را نشنیده بوده ام در حالیکه دنیایی از زیبایی را در خود جای داده اند.
از این رو وقتی در دورتموند بودم تصمیم گرفتم از یکی از شهرهای کوچک ولی تاریخی ایالت نورد راین وستفالن دیدن کنم. شهر زیبای زوئست Soest (بخوانید زوست) از گذشته های بسیار دور بعلت دشتهای حاصلخیز خود مورد توجه بوده است و کاوشهای باستانشناسی نشان میدهد از زمان رومیان در این ناحیه سکونتگاهی وجود داشته است. اولین بار در سال ۸۳۶ میلادی از آن بنام Sosat نام برده شده است ولی شکوفایی آن به قرن دوازدهم برمیگردد که از آن پس الگوی بسیار از جوامع قدیمی آلمان نیز بوده است. پس مقصد معلوم است و سفر آغاز خواهد شد.
بهترین گزینه برای سفر در تمام کشور آلمان خرید بلیط یک ماهه Deutschland ticket هست. قیمت این بلیط ۴۹ یورو میباشد و به شما امکان میدهد که از کل سیستم حمل و نقل عمومی بین شهری و داخل شهری کشور آلمان در طول یک ماه استفاده کنید( قیمتهای ذکر شده در این سفرنامه مربوط به تابستات ۲۰۲۳ میباشد). قطارهای سریع السیر( ICE و IC ) جز دامنه خدمات این بلیط نمیباشند. شما برای هر جابجایی در کشور آلمان(حتی از این کوچه به کوچه مجاور!) نیاز به نصب اپلیکشن DB navigator دارید.
دویچه بان(Deutsche Bahn) که به معنای راه آهن آلمان میباشد، شرکت اصلی متولی سیستم حمل و نقل عمومی میباشد و کلیه قطارها، ترامواها و اتوبوسهای عمومی زیرمجموعه همین ساختار میباشند. من قبل از ورود به آلمان، دویچلند تیکت را از طریق همین اپلیکشن DB خریداری کردم و بنابراین برای سفر به Soest هزینه دیگری نداشتم. نهایتا سفر من از دورتموند به زوئست از ایستگاه اصلی راه آهن دورتموند(Dortmund Hbf) و مطابق با راهنمایی اپلیکیشن DB در یک صبح داغ تابستانی آغاز شد.
احتمال اینکه شما با سیستم ریلی آلمان بدون تاخیر به مقصد برسید بسیار کم میباشد ولی این موضوع برای من و با این مسیر تقریبا مستقیم مشکلی ایجاد نمی کند. بعد از حدود ۴۵دقیقه به ایستگاه راه آهن شهر زوئست رسیدم. ایستگاهی بسیار کوچک و بدون هیچگونه پیچیدگی که میتوانست نشان دهد شما با شهری کوچک و احتمالا زیبا روبرو خواهید شد.
از ایستگاه راه آهن به سمت مرکز شهر حرکت کردم. زوئست بازار کشاورزی و دامداری در منطقه دشت زوستر است. همچنین تولید آلومینیوم و فلزکاری، برای اقتصاد محلی شهر اهمیت ویژه ای دارد. هرچند تولید ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل، الکترونیک، ابزار دقیق و محصولات غذایی از منابع اصلی درآمد این شهر میباشد ولی بوضوح میتوان دید که صنعت توریسم نقش اساسی در حال و هوای این شهر زیبا دارد. اگرچه شهر در جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید، اما بسیاری از خانه‌های چوبی، ساختمانهای قدیمی و بسیاری از دیوارهای قدیمی شهر باقی مانده اند.
پس از کمی پیاده روی برجهای یک کلیسا زیبا را دیدم که نامش St. Maria zur Wiese هست. اسم این کلیسا بمعنای «مریم مقدس در چمنزار» میباشد و بنام Wiesenkirche هم شناخته میشود(کلیسایی دیگر هم بنام مریم مقدس روی تپه یا "Hohnekirche" در این شهر وجود دارد که در حدود سال 1220 ساخته شد و دارای سقف و نقاشی های دیواری باشکوه است از جمله نقاشی معروف دایره فرشتگان است). این کلیسا که در سال 1313 ساخته شده است و یکی از زیباترین کلیساهای سبک گوتیک در آلمان است.
با این وجود، برج‌ها تا سال 1882 تکمیل نشدند. گویا از نظر تاریخی و فرهنگی، میتوان آن را "خواهر کوچک" کلیسای جامع کلن نامید. کلیسای سنت ماریا سور ویزه علاوه بر تابلوهای نقاشی مهم قرن چهاردهم تا شانزدهم، اثر هنری "شام وستفالن" را در درگاه شمالی خود جای داده است. این نقاشی توسط یک هنرمند ناشناس قرن پانزدهمی خلق شده است و بسیار جذاب و عجیب است. در این نقاشی عیسی مسیح را در مراسم مقدس با حواریون نشان می دهد ولی به جای یک وعده غذایی خاورمیانه ای(که در تمام آثار مشابه وجود دارد)، سفره ای با ژامبون وستفالیایی، نوشیدنی و نان آلمانی به تصویر کشیده شده است.
این کلیسا نقطه شروع یکی از معروفترین مسیرهای پیاده‌روی و کوهنوردی ماجراجویانه است که به پل Börde معروف است. این مسیر زیبا که شهر تاریخی زوئست را به شهر کلیسایی و زیارتی ورل (Werl) متصل میکند بیش از ۲۳ کیلومتر طول دارد و کمتر از شش ساعت زمان می برد.
در این مسیر ابتدا از ناحیه ای بنام بهشت (پارادیسو) میگذرید که نام آن برگرفته از صومعه ای قرن سیزدهمی است. این صومعه از طریق رمان ماجراجویانه Simplicissimus گریملشاوزن به شهرت رسید. ساختمان صومعه که در دو قرن گذشته رو به ویرانی نهاده است، در سال های اخیر با حمایت ایالت نوردراین وستفالن به طور گسترده بازسازی شده است(و مهمتر آنکه دارای سرویس بهداشتی مناسب و تمیزی است). پس از آمپن، مقصد بعدی این مسیر، Ostönnen است که کلیسای رومی سنت اندرو با برج چند پنجره ای آن ارزش دیدن را دارد.
اینجا یکی از قدیمی ترین ارگ های جهان از قرن پانزدهم که هنوز قابلیت نواختن دارد، قابل مشاهده هست. پس از عبور از Mawicke و Westönnen به مقصد بعدی، Haus Lohe میرسید که به صندلی اشرافی اش معروف است. هر چند نام این کلیسا از قرن سیزدهم ذکر شده است ولی توسعه آن مربوط به قرن هجدهم است که نهایتا تبدیل به یک ساختمان نئوگوتیک سه بال با مساحت کل حدود 700 متر مربع گردید. در نهایت به ورل میرسید که از قرن هفدهم یک مکان زیارتی شناخته شده بوده است. کلیسای قدیمی زیارتی در اوایل قرن بیستم ساخته شد و در سال 1953 توسط پاپ به جایگاه باسیلیکا مینور ارتقا یافت.
بیان جزئیات بیشتر از این مسیر زیبا خود سفرنامه ای جداگانه را می‌طلبد ولی به ذکر این نکته بسنده کنم که میتوان این نواحی ذکر شده را بوسیله سیستم حمل و نقل عمومی و با عوض کردن متعدد قطار و اتوبوس (و البته مقدار زیادی پیاده روی) بازدید کرد. راهکار بهتر(با توجه به شناخت و دیدگاه فعلی ام)، شروع حرکت از Werl و رسیدن به کلیسای مریم مقدس در بیشه زار و ادامه بازدید شهر زوئست خواهد بود(بلاخره از قدیم گفته اند که بسیار سفر باید تا پخته شود خامی).
خب، بیایید به زوئست برگردیم. پس از بازدید کلیسای St. Maria zur Wiese به سمت قلب قدیمی شهر حرکت کردم. خانه های زیبا و کوچه پس کوچه های مسحور کننده از مشخصه های اصلی این شهر رویایی هست.
پس طی چند متر به پلی رمانتیک بر نهری زیبا رسیدم که عشاق بسیاری برای دل بستن به یکدیگر، قفلی بر این پل بسته اند و کلید آن را هم در نهر انداخته اند تا کسی نتواند آن را باز کند. امیدوارم به همان اندازه ای که بعضی از قفلها قدیمی شده اند، عشقشان نیز همانطور پابرجا بوده باشد.
پس از عبور از پل، چشم انداز زیبایی از شهر نمودار میشود و اسم شهر نیز امضایی بر هویت و نام و نشان این تابلو زیبا میگردد.
در میان این زیبایی که شامل دریاچه ای کوچک، نهری روان و آسیاب آبی فانتزی است، ساختمان اطلاعات گردشگری شهر Soest قرار دارد. شعار تبلیغاتی این مرکز توریستی «So ist Soest» هست که یک بازی زیبا با کلمات و نام شهر است به این معنا که «آن زوئست است».
چسبیده به این ساختمان یک حوض بزرگ یا Großer Teich هست که پارک زیبای Theodor Heuss را در کنار خود دارد.
پارک تئودور هویس در اصل یک باغ خصوصی بوده است که در جنگ جهانی دوم به طور کامل ویران شد. این پارک امروزه با موقعیت مرکزی خود در شهر قدیمی تاریخی و در مجاورت حوض بزرگ، نقش برجسته ای در زندگی ساکنان و بازدیدکنندگان شهر دارد. وجود فواره ها و دریاچه فرصتهای خوبی برای آب بازی بچه ها در تابستان فراهم کرده است. همچنین پلکانی زیبا بین پارک و حوض وجود دارد که ارتباطی زیبا را خلق کرده است. اما معروف ترین ساکن این پارک یک مرد برنزی چاق است که محبوب مردم محلی و گردگشگران است.
عنوان درست این مجسمه «نشسته بزرگ» است. مجسمه برنزی در سال 1980 توسط Christa Biederbick-Tewes ساخته شد. گفته می شود مجسمه ساز یک مسافر را به عنوان الگوی خود انتخاب کرده است. این اثر در اندازه واقعی در اواخر دهه 1980 به عنوان بخشی از هفته هنرمندان به پارک تئودور هویس آمد و بلافاصله تبدیل به یک سرگرم کننده واقعی جمعیت شد. بنابراین جای تعجب نیست که مردم زوئست نمی خواستند آن را پس از اتمام دوره نمایش پس بدهند. در عوض، آنها کمک‌های مالی زیادی کردند تا این اثر برای شهر خریداری شود و در جای خود باقی بماند.
با عبور از پارک به سمت مرکز شهر حرکت کردم. ساختمانهای زیبای این شهر واقعا مسحور کننده هستند و فضایی کاملا فانتزی را به این شهر داده اند.
خیلی زود به ساختمان زیبای شهرداری رسیدم. چسبیده به ساختمان شهرداری، تالار شهر قرار دارد. یکی از معدود ساختمان های باروک در زوئست که مربوط به قرن هفدهم هست و دارای نه طاق زیبا در ضلع غربی خود است. قدیس حامی شهر، سنت پاتروکلوس، بالای این طاق نما بر تخت نشسته است. کل مجموعه ساختمان یک حیاط داخلی سبز را در بر می گیرد که در آن رویدادهای عمومی برگزار می شود. در بالای ورودی شمالی، شعاری قرار داشت با این مفهوم که «قانون باید قانونی باشد». برای خرید غذا(کالباس و نان) و آشامیدنی به فروشگاه Rewe در همان نواحی رفتم. کل خرید من ۲ یورو و بیست سنت شد. پس از صرف غذا، آماده ساعتها گشت و گذار دیگر بودم.
کمی جلوتر به کلیسای سنت پاتروکلی رسیدم. برج با ابهت سنت پاتروکلی یکی از دیدنی های شهر است. ساختمان رومی به عنوان یک کلیسای دانشگاهی پس از سال 965 ساخته شد. در موزه کلیسای میتوان پنجره «ریشه جسی» را که تبار عیسی را به تصویر می‌کشد، دید. همچنین دیدن نقاشی اپسیس مربوط به سال 1200 در Marienchor خالی از لطف نیست. سنت پاتروکلی هنوز هم به عنوان گسترده ترین کلیسا در نوع خود در وستفالیا در نظر گرفته می شود. در قرون وسطی، قسمت غربی به ارتفاع 77 متر برای حفظ تسلیحات شهر استفاده می شد. اگرچه سنت پاتروکلی Dom در آلمانی به معنای «کلیسای جامع» نامیده میشود، اما هرگز کلیسای اسقف نبوده است.
در کنار کلیسای پاتروکلی، کلیسای سنت پتری قرار دارد که قدیمی ترین بنیاد کلیسا در وستفالیا است. قدیمی ترین قسمت بنا مربوط به قرن هشتم است، اما دیگر قابل شناسایی نیست. قدمت این ساختمان مربوط به سال 1277 است و منشأ گوتیکی دارد، در حالی که گلدسته آن دارای ویژگیهای معمولی باروک است. اتاق زیر شیروانی از قرن دوازدهم در شبستان شهادت، میزبان میهمانان مهمی بوده است که در گذشته در زوئست اقامت داشتند.
پس از آن به سمت دیوار قدیمی شهر حرکت کردم و در نزدیکی دیوار، هتل Pilgrim Haus را دیدم. ساخت این هتل به سال ۱۳۰۴ بازمیگردد. تصور اینکه این هتل از قرن سیزدهم تاکنون پذیرای چه مهمانانی بوده است، شگفت انگیز است.
با کمی پیاده روی به پارکی میرسم که قسمتی از دیوار شهر را در خود حفظ کرده است. دیوار شهر در حدود سال 1180 و با طول 3.8 کیلومتر ساخته شده است و منطقه قدیمی شهر با مساحت 102 هکتاری را محصور کرده است. امروزه حدود دو سوم دیوار حفظ شده است. در کنار و بر روی این دیوار می توانید پیاده روی های شگفت انگیزی انجام دهید و به باغ های قدیمی شهر نگاه کنید و لذت ببرید.
با تاریکی آسمان، این سفر شیرین نیز به انتهای خود نزدیک میشود. به ایستگاه قطار شهر برمیگردم تا آماده سفر دیگر به شهری دیگر گردم. جای تعجب نداشت که اولین قطار من کنسل شد و دومین قطار هم با ۲۰ دقیقه تاخیر آماده حرکت شد. وقتی سوار قطار شدم و از این شهر زیبا کم کم فاصله گرفتم با خودم اندیشیدم که اگر هرگز به این شهر نمی آمدم چه؟ دنیا پر از زیبایی هایی هست که عمر محدود ما فرصت دیدن همه آنها را به ما نمیدهد. پس از هر سفری لذت ببریم و احساس خوشبختی کنیم. برویم تا ببینیم جاده ما را به کجا میبرد.
