تا آخرین نفس در شیخ زائد

سلام بر دوستان عزیز سایت لست سکند که ارزش وقت و هزینه رو میدونن و قبل از سفر تحقیقات لازمه رو انجام میدهند واز تجربیات بقیه استفاده میکنند. من چون خودم سعی کردم سفرنامه دوستان رو تا جایی که میشه بخونم و ازشون استفاده کنم تصمیم گرفتم تجربه های خودم رو حتی اگه تکراری باشه ولی به صورت آپدیت با دوستان به اشتراک بگذارم. 

من 18 سال پیش با خانواده به عنوان اولین سفر به دوبی رفته بودم و با اینکه اون زمان نوجوان بودم اما زرق و برق و جذابیت جاهای دیدنی دبی خیلی واضح توی ذهنم مونده بود. به همین علت تا چند وقت پیش که همسرم پیشنهاد میدادن دوبی رو برای سفر انتخاب کنیم، مخالفت میکردم و میگفتم خب من اینجا رو یک بار دیدم و ترجیحا جای دیگه ای رو انتخاب کنیم. تا این که بلاخره عشق به مدرنیته همسر جان پیروز شد و ما در آذر 1403 تصمیم به سفر گرفتیم. خب طبیعتا بلیط برای پرواز رفت صبح و برگشت شب بهترین حالته و من هم در ابتدا میخواستم تور دبی 3شب و چهار روز 9صبح به 10 شب بگیرم اما به دو دلیل ازین کار منصرف شدم و پرواز 16 به 13 ایرعربیا رو گرفتم اما به مدت 4 شب و پنج روز.

دلیل اول اینکه در سفر استانبول پرواز ما 10شب بود و ما مجبور شدیم چمدان ها رو به بخش بارهتل بدهیم و تا 10 شب بدون امکان برگشت به هتل و استراحت بیرون از هتل سپری کنیم که با توجه به اینکه پرواز هم چند ساعتی تاخیر خورد بسیار خسته کننده بود و دلیل دوم اینکه میخواستیم از اصفهان با خودرو شخصی به فرودگاه تهران برویم که در صورتی که پرواز در ساعت هایی غیر از این بود خواب آلودگی در رانندگی اذیت کننده بود. خلاصه اینکه برای 20تا 24 دی ماه پرواز ایرعربیا و هتل گرند امارات 4 ستاره رو از سایت لست سکند به قیمت هر نفر 33میلیون و 300 خریداری کردم که البته در همین لحظه که این متن نوشته میشود این قیمت به 38 میلیون رسیده است.

مقصد پرواز ایرعربیا فرودگاه شارجه است که فاصله ای تقریبا 40 دقیقه ای تا شهر دوبی دارد و خب به اندازه فرودگاه دوبی مدرن نیست و از سیمکارت رایگان هم خبری نیست. اما خب مزیت این فرودگاه اینه که چون فرودگاه بزرگی نیست، مسافران سریع تر از فرودگاه بیرون می آیند و پر شدن ماشین ترانسفر معطلی خاصی نداره. پرواز ایرعربیا پرواز تقریبا اقتصادی عربی محسوب میشه و به همین علت در این هواپیما پذیرایی با پرداخت هزینه انجام میشه که البته در 2ساعت پرواز خیلی احتیاجی پیدا نمیکنید وهمچنین بردن تنقلات و آب هم در کابین ممنوعیتی نداشت. مزیتش هم این که با این وضعیت هواپیما های ایران شاید هواپیمای عربی اطمینان بیشتری داشته باشه.

در مورد خرید تفریحات دوبی من قبل از سفر خیلی تحقیق کردم و از سایت های مختلف ایرانی خرید هامو انجام دادم که خیلی به صرفه تر از خرید در دوبی هست. با این حالت شما پول خدمات را به صورت ریالی پرداخت میکنید و بدون ایستادن در صف وارد مکان های مورد نظر میشید و البته هزینه بسیار کمتری پرداخت خواهید کرد.

هزینه تفریحات برای هر نفر به صورت تقریبی

میراکل گاردن 1790

گلوبال ویلج 600

پارک آبی آتلانتیس با ناهار 6500

مونوریل پالم گیت به آتلانتیس( رفت و برگشت) 600

قایق زرد برای دو نفر 99 دقیقه 6800

هزینه بعدی پرداخت عوارض خروج از کشور به مبلغ هر نفر 520 تومان و خرید دلار مسافرتی با نرخ 71400 تومان بود.

هزینه خرید 1.1 گیگ اینترنت رومینگ همراه اول 590 تومان (البته 90 درصد مکان های دوبی اینترنت رایگان داره و شاید خیلی نیاز نباشه اما من نمیتونستم ریسک کنم چون گوگل مپ رو خیلی احتیاج داشتم و به نظرم خریدش تصمیم خوبی بود)

پس تا اینجای کار تقریبا 90درصد پرداختی ها به صورت ریالی انجام شد. 200 درهم هم از ایران خریداری کردم که در ابتدای کار به مشکل خاصی برنخورم و احتیاج نباشه در فرودگاه چنج کنم.

روز اول

خب بلاخره روز سفر فرا رسید و ما با هیجان زیاد به جاده زدیم و با شنیدن پادکست وقتمون رو سپری کردیم تا به فرودگاه برسیم. در فرودگاه امام هم همه چی بر طبق روال انجام شد و پرواز بدون تاخیر حرکت کرد. در این هواپیما در حین پرواز میتونید به وای فای متصل بشید و از برنامه های سرگرم کننده ایرعربیا استفاده کنید. پرواز بعد از 2ساعت به خوبی به فرودگاه شارجه نشست و با کمی پیگیری تونستیم ماشین ترانسفر پیدا کنیم. هوا در حین سفر ما در گرمترین حالت روز بین 24 تا 27 درجه بود که برای دوبی این هوا عالی محسوب میشه. روز ها بهاری و شب ها احتیاج به یک سوییشرت نازک دارید. 

از خیابان های پر از نور با ماشین های جذاب عبور کردیم وساعت حدود 8 شب به هتل گرند امارات در خیابان شیخ زاید رسیدیم و با  تورلیدر تور در لابی هتل روبرو شدیم. از قبل شنیده بودیم که در صورتی که متوجه بشن که تورهای تفریحی رو به غیر از خودشون از کسی خریداری کنیم، برای ترانسفر برگشت به مشکل میخوریم. پس ما هم گفتیم سفرمون کاری هست و برای ملاقات کسی اومدیم. ایشون هم دیگه پیگیری خاصی نکردن و خداحافظی کردند.

رسپشن هتل به ما گفتن که با اینکه اتاق شما یک اتاق بیسیک هست ما اتاقتون رو به رایگان آپدیت کردیم و اتاق کینگ در اختیارتون میگذاریم و این شد یکی از بهترین اتفاق های سفر ما. 40 درهم برای 4شب به رسپشن برای مالیات هتل پرداخت کردیم (هتل گراند امارات به عنوان هتل 4ستاره فروخته میشود اما 3ستاره هست و به همین دلیل مالیات آن شبی 10 درهم بود در صورتی که مالیات هتل 4ستاره در دوبی شبی 15 درهم است.)و به سمت اتاق حرکت کردیم.

اتاق ما در طبقه 29 هتل قرار داشت و در واقع سوییتی بود شامل 2 اتاق بزرگ دارای مبلمان نیمست و تخت کینگ و 2 دستشویی و حمام. ویوی اتاق برج خلیفه، موزه آینده و در پشت آن ویوی دریا بود. واقعا هیجان انگیز بود چراکه من در ابتدا میخواستم هتل رز ریحان یا جوورا رو انتخاب کنم که ویوی جذابی دارند اما به خاطر اختلاف حدودا 10میلیونی برای هر نفر گراند امارات رو انتخاب کردم و با دیدن این سوییت و این منظره حسابی از تصمیمم خوشحال شدم. زمان برگشت که با هم سفری ها بیشتر آشنا شدیم متوجه شدیم به آنها هم سوییت های طبقات 25 و 27 رو تحویل داده اند و حدس زدم ایرانی ها چون مسافران تمییزی هستند نسبت به سایر کشور ها، ترجیح هتل تحویل اتاق های بهتر به ایرانی هاست. البته این صرفا برداست من هست.

ازون جایی که برای شب اول دبی مال رو در نظر گرفته بودیم سریع از هتل بیرون زدیم وپیاده به سمت دوبی مال حرکت کردیم ( هتل گرندامارات کمتر از یک ایستگاه مترو با دوبی مال فاصله داره) و بعد از حدود نیم ساعت پیاده روی به مقصد رسیدیم. یک مرکز خرید بسیار جذاب با هر برندی که فکرش رو بکنید و با قیمت های وحشتناک. من از قبل تصمیم داشتم به فروشگاه دکتلون و برندز فور لس سری بزنم که البته اونجا هم قیمت ها جوری بود که نشد هیچ خریدی انجام بدهیم. بعد سری به آکواریم، آبشار مصنوعی و بازار چینی ها زدیم که واقعا دیدنی و جذاب بودند.

در آخر به سمت فواره های برج خلیفه حرکت کردیم که دیدیم ای دل غافل همه رو تحقیق کرده بودم الا این یکی. شو فواره ها فقط تا ساعت 11شب بود و الان ساعت 11:30. خلاصه زد حال بدی خوردیم ولی سریع خودمونو جمع و جورکردیم و گفتیم یه شب دیگه میایم پس با فراغ بال به گشتن دوبی مال هیجان انگیز ادامه دادیم و بعد ازین که حسابی خسته شدیم و رمقی برای گشتن نبود حدود 12:30 به فودکورت رفتیم و دو شاورما به قیمت 27 درهم خریدیم که بسیار خوشمزه وجذاب بود. به سمت هتل حرکت کردیم. در دوبی مال در صرافی الانصاری 100 دلار رو به نرخ 363درهم (دلار سفید 363 و دلار آبی 365) چنج کردیم. پیشنهاد میدم حتما فقط در این صرافی پول چنج کنید. در روز دوم ما در صرافی دیگری پول چنج کردیم که 359 درهم به دلیل پرداخت کارمزد صرافی دریافت کردیم.

روز دوم 

ساعت 8صبح به رستوران هتل رفتیم. تم صبحانه هتل بیشتر بر طبفق ذائقه هندی بود و با اینکه هر روز یکی دو آیتم جدید اضافه میشد، ما یک صبحانه تقریبا ثابت رو هر روز انتخاب میکردیم که شامل چند مدل نان و شیرینی و املت و سوسیسو ژانبون میشد. سپس با یک اسپرسو خودمون رو برای کلی پیاده روی آماده میکردیم.

اکثر مراکز خرید و دیدنی دوبی 9 یا 10 صبح باز میشند پس قبل از حرکت ساعت کارشون رو در گوگل مپ چک کنید. هتل گراند امارات تا ایستگاه مترو تنها 1 دقیقه پیاده روی داشت که واقعا خصوصیت مهمی بود که در انتخاب هتل باید حتما در نظر گرفته بشه. ما از ایران 2 بطری آب معدنی بزرگ آوردیم که البته در هتل هم هر روز 2 بطری کوچک شارژ میشد و همچنین بطری خالی رو میتونستید در زمان صبحانه از آب سرد کن پر کنید. پس تا انتهای سفر اصلا احتیاجی به خرید آب پیدا نشد.

بعد از صرف صبحانه به ایستگاه مترو رفتیم و با پرداخت 100 درهم دو کارت مترو سیلور خریداری کردیم و هر کدام را 44 درهم شارژکردیم. (قیمت هرکارت 6 درهم). مترو سنتر پوینت را سوار شدیم و به سمت قاب دوبی حرکت کردیم.( هزینه مترو 3 درهم برای هر نفر) بعد از حدود 15 دقیقه پیاده روی به قاب دوبی رسیدیم و به گرفتن چند عکس از بیرون و نمای خارجی بسنده کردیم و به سمت فروشگاه گیفت ویلج که روبروی قاب دوبی قرارداره حرکت کردیم. در این فروشگاه همه چی به قیمت 1 تا 11 درهم هست و اگر خوب بگرید برای سوغاتی خریدن جای خیلی خوبیه به خصوص برای خرید شکلات و لوازم کوچک خانه و آشپزخانه. بعد از حدود 3ساعت گشتن در این فروشگاه با چند پلاستیک خرید بیرون آمدیم که کل خرید ما حدود 250 درهم شد که بعدا با مقایسه قیمت ها ازین که چرا بیشتر خرید نکردم پشیمان شدم.

حدود ساعت 1 ظهر به هتل رسیدیم و خیلی سریع قرمه سبزی آماده ای که از ایران خریده بودیم رو خوردیم و آماده شدیم و به سمت میراکل گاردن حرکت کردیم. برای رفتن به میراکل گاردن باید مترو اکسپو رو سوار بشید و در ایستگاه امارات مال پیاده شید و با اتوبوس 105 خودتون رو به میراکل برسونید. هزینه مترو برای این مسیر که کمی طولانی تر بود 5 درهم و اتوبوس هم 5 درهم بود اما برای مسیر های کوتاه که در یک ذون قرار داره بلیط هر خط مترو تنها 3 درهم بود. 

میراکل گارن واقعا دیدنی و جذاب بود و به راحتی میتونید 3 ساعت رو در اونجا وقت بگذرونید و در تمام لوکیشن هاش عکس بگیرید. باغی پر از گل های رنگارنگ وچشم نواز. البته ما کمی دیر رفتیم و از روشنی روز خیلی کم استفاده کردیم اما همون هم واقعا تجربه عالی بود.  بعد از بازدید از باغ گل احتیاج بود تاکسی بگیریم تا به گلوبال ویلج برویم چرا که اگر بخواهید با اتوبوس بروید حدود 2 ساعت زمان میبرد. ازونجایی که من با وجود کلی تلاش نتونستم در اپلیکیشن کریم ثبت نام کنم پس اوبر گرفتم. اوبری که برای ما اومد یک ماشین تسلا بود که همسرم واقعا کیف کرده بود و کلی با راننده در مورد ماشینش گپ زد. هزینه اوبر برای این مسیر 53 درهم شد.

در ورودی گلوبال ویلج بلیط هایی که از قبل گرفته بودیم رو اسکن کردیم و وارد شدیم. گلوبال ویلج یک محوطه بسیار بزرگ است که اکثر کشورهای در آن یک غرفه دارند به سبک معماری آن کشور که در آن صنایع دستی و خوراکی های محلی اون منطقه به فروش میرسه. در غرفه های مختلف به شما خوراکی هایی برای تست میدهند که میتونید از هر کدوم تست کنید و در صورت دلخواه خریداری کنید. همچنین یک بخشی در این غرفه ها در نظر گرفته شده که در ساعات مشخصی رقص محلی اجرا میکنن.

به نظر من برنامه هندوستان و ایران از همه جذاب تر بود. در یکی از غرفه های کشور های عربی خانواده ی عربی یک دسر مخصوص آن کشور که اون زمان من اسمش رو نمیدونستم را داشتن میل میکردن. همسرم ازشون پرسید اسم این دسر چیه که ما هم بریم بخریم. اون مرد عرب زبان گفتن لقیمات و کل دسرشون رو به ما با اصرار زیاد هدیه دادن و گفتن یکبار هم ما به ایران می آییم و مهمان شما میشویم. خلاصه که ما رو بسیار شرمنده کردن. لقیمات یک دسر به حالت توپی هست که طعم دونات رو تقریبا میده.

(نکته: گلوبال ویلج از ساعت 4 بعد از ظهر تا پاسی از شب بازه و میراکل گاردن و گلوبال ویلج صرفا در 6ماهه دوم سال باز هستند)

بعد از این که اکثر غرفه ها رو سر زیدیم تصمیم گرفتیم زود تر برگردیم تا به فواره های دوبی مال برسیم. پس اتوبوس خط 106 رو سوار شدیم و دوباره ایستگاه امارات مال پیاده شدیم و مترو سوار شدیم. و با بدو بدو فراوان خودمون رو به اپل استور رسوندیم و از تراسش آخرین سانس برنامه جذاب فواره هارو تماشا کردیم. باید اشاره کنم که اپل استور یکی از بهترین ویو هارو برای تماشای رقص فواره ها داره. ازین که بلاخره تونستیم حداقل یکبار نمایش فواره هارو ببینیم بسیار خوشحال شدیم و کمی دیگر در دوبی مال و سوق البهار که روبروی دوبی مال هست گشت زدیم و با مترو تنها با یک ایستگاه به هتل بازگشتیم. از اینجای سفر دیگه پاها کم کم داشتن تاول میزدن و پا درد ها شروع شدن. اما خب من و همسرم عادت داریم. معمولا چون میخوایم تمام دیدنی هارو در یک سفر ببینیم برنامه ای فشرده داریم و آخرای سفر خودمون رو میکشونیم تا راه بریم. اما خب ارزشش رو داره.

هزینه بازگشت از گلوبال ویلج با اتوبوس نفری 14 درهم

مترو از امارات مال تا دوبی مال 5 درهم

مترو از دوبی مال تا هتل 3 درهم

روز سوم

پس از صرف صبحانه به سمت ایستگاه مترو رفتیم و از طریق مترو اکسپو دبی به منطقه مارینا رفتیم و بعد از حدود 30 دقیقه پیاده روی به ایستگاه قایق های زرد رسیدیم. منطقه مارینا شامل یک مسیر 17 کیلومتری پیاده روی دور آب هست که برخلاف مناطق دیگر دوبی که فقط پاکستانی و هندی هستند در این جا اکثرا اروپایی هایی هستن که برای دویدن و یا پیاده روی با کالسکه بچه آمده اند. بعد از اسکن بلیط ها سوار قایق های زرد شدیم. قایق های زرد در واقع قایق های موتوری هستن که خیلی ایمن صندلی گذاری شدن و شما رو از کانال مارینا به مناطقی مثل برج العرب یا هتل آتلانتیس میبرن و توضیحاتی در مورد مناطق مورد بازدید به انگلیسی میدهند.

در طی مسافت بین هر دیدنی قایق با سرعت حرکت میکنه که تجربه بسیار هیجان انگیز و جالبی هست. پیشنهاد میکنم اگر در این فصل سفر میکنید در قایق سوییشرت بپوشید چرا که با توجه به سرعت قایق و بادی که میوزه کمی سرما آزار دهنده هست. در طول مسیر به هرکس یک بطری آب داده میشه و هرکس احتیاج داشته باشه میتونه باز هم آب دریافت کنه. وسایل شخصیتون هم میتونید در حین مسیر در داخل صندلی قرار بدید. آفر بلیط 2 نفری 99 دقیقه کامل ترین و به صرفه ترین تور قایق زرد هست که کاملا پیشنهاد میشه استفاده کنید.

بعد از قایق سواری پیاده به سمت ساحل JBR حرکت کردیم و با کمک گوگل مپ و پرس و جو تونستیم ورودیش رو پیدا کنیم. در این جا مکانی برای تعویض لباس و استفاده از دوش ها وجود داره که البته فکر میکنم دوش ها با پرداخت هزینه بود. من چون استفاده نکردم اطلاع کافی ندارم. چند ساعتی رو در این جا از نور خورشید استفاده کردیم واز آب تنی لذت بردیم. چون قصد داشتیم شب به رستوران الفنر بریم سعی کردیم با خوراکی هایی که داشتیم کمی خودمون رو سیر کنیم و به سمت هتل حرکت کنیم.

در هتل دوش مختصری گرفتیم و فوری آماده شدیم برای مقصد بعد یعنی بازدید از قسمت دیره و منطقه السیف. با مترو به منطقه دیره رفتیم و از پاساژ الغریر دیدن کردیم و با توجه به قیمت بالای اجناس و به صرفه نبودن از خرید منصرف شدیم و بعد از خریدن دو بستنی به قیمت هرکدام 8 درهم پاساژ رو ترک کردیم و به دی تو دی رفتیم. اینجا هم اجناس بی کیفیت و به درد نخوری بود که حتی اگر برای سوغات هم میخواهید سر بزنید همون گیفت ویلج خیلی کامل تر و با قیمت های بهتری هست. به نظر من وقت برای منطقه دیره نگذارید که بیهوده هست. 

پیاده خودمون رو به کانال کریک رساندیم و با پرداخت نفری 2 درهم بلیط ابرا تهیه کریم که قایق های با مزه ای هستن که شما رو از روی آب عبور میدهند. مدت سواری حدودا 5 دقیقا است. آن طرف آب منطقه السیف بود که یک منطقه با بافت سنتی دوبی بود که کاملا مشخص هست که درواقع این منطقه قدیمی نیست و تنها به صورت قدیمی ساخته شده. به هر حال این جا هم پر بود از مغازه های دارای صنایع دستی و لباس های محلی که به نظرم دیدنش یکبار خالی از لطف نیست. بعد از گشت و گذار در این منطقه به رستوران الفنر رفتیم  و در مسیر از استارباکس هم دیدن کردیم. در رستوران الفنر یک غذای برنج مخصوص و گوشت که تقریبا دو نفر را سیر میکرد به قیمت 74 درهم سفارش دادیم که طعم خوبی داشت و از خوردن غذا در کنار آب لذت بردیم.ساعت حدود 11 شب بود که با مترو به هتل برگشتیم.

روز چهارم

بلاخره روزی که میخواستیم بریم پارک آبی فرا رسید. امروز برای اینکه یه مقدار به ظهر نزدیک تر بشه و هوا بهتر بشه آروم آروم کاراو انجام دادیم، حوله و بطری آب خالی فراموش نشه. با مترو به نزدیک پالم گیت رفتیم(5 درهم) و ازون جا پیاده خودمون رو به ایستگاه مونوریل رسوندیم. ازینکه تو صف خرید بلیط نمایستادیم دوباره لذت بردیم و با اسکن بلیط یه سمت مونوریل حرکت کردیم. با اینکه جای نشستن بود اما پشت راننده مونو ریل ایستادیم تا از مناظر پیش رو حداکثر استفاده رو ببریم. بعد از حدود 15 دقیقه به آتلانتیس رسیدیم. دوباره بلیط ها رو اسکن کردیم و به رختکن رفتیم. از سفرنامه های گذشته به این نتیجه رسیدیم که گرفتن کمد کار بیهوده ای هست و اینجا امنیت کافی داره. (البته ساعت و حلقه و پول اضافی رو در هتل گذاشتیم). آتلانتیس 3 برج اصلی داره که هر کدوم شامل تعدادی سرسره ها و بازی های متفاوت است که واقعا هر کدوم متفاوت و جذابه. سعی کردم تمومشون رو امتحان کنم که به نظرم از انفرادی هاش سقوط آزاد،leap of fate و black hole از همه هیجان انگیز تر بود. و دو نفره هاش و گروهیاش هم اونایی که واسه ی برج اول بودن از همه هیجان انگیز تر و به قولی خفن تر بودن.

منی که عاشق هیجانم واقعااا لذت بردم و تا انتهای وقتی که اونجا بودم سعی کردم اکثر بازی هارو امتحان کنم. بهترین تجربه سفر قطعا پارک آبیش بود. البته باید اشاره کنم که وقتی داخل آب می افتید و بیرون میاید و میخواهید برید سراغ بازی بعدی یکم خوردن هوای آزاد به شما باعث میشه یه ذره سرد باشه تو این فصل ولی قطعا اونقدری نیست که از اومدن منصرفتون کنه. کنار هر برج یه جاهایی مثل جاکفشی های یه ذره بزرگ تر در نظر گرفتن که میتونید تمام وسایلتون رو اونجا به رایگان بگذارید و دیگه نیازی نیست برای هر وسیله دوباره به رختکن اولیه برگردید. همچنین یک سری کاور های ضد آب برای گوشی هست که میتونید از ایران یا همون آتلانتیس( قیمت ایران خیلی ارزان تر هست) تهیه کنید و موبایلتون رو همه جا همراه خودتون ببرید. حتی داخل سرسره ها و بازی ها.

اول پارک باجه هایی هست که میتونید حوله کرایه کنید و جوراب رایگان تحویل بگیرید که جوراب ها خیلی مفیدن و پیشنهاد میدن حتما بگیرید. ماشین هایی هست به اسم باگی که در بین برج ها و رختکن اصلی حرکت میکنن و شما میتونید با این وسایل جابجا بشید.

ساعت 5 با ترس اینکه زمان صرف ناهار تمام بشه بلاخره از سرسره ها دل کندیم و به اولین رستوران مراجعه کردیم. وقتی بلیط شامل ناهار باشه میتونید از منویی که در اختیارتون میگذارند یکیشو انتخاب کنید که ما دو همبرگر همراه نوشابه و سیب زمینی انتخاب کردیم که به نظرم بسیار خوشمزه و با کیفیت بود. ناهار را روی میز های کنار ساحل با منظره بسیار جذابی صرف کردیم و پس از کمی استراحت با باگی ها به رختکن رفتیم و همان جا دوش گرفتیم. (شامپو موجود هست و حمام ها به نسبت تمییز و آب بسیار مطبوع بود). در تمام پارک جاهایی برای پر کردن بطری وجود دارد اما بردن خوراکی به داخل پارک ممنوعه پس پیشنهاد میدم بطری خالی همراه داشته باشید. البته ساک لباس های مارو به صورت گذرا گشتن اما کیف دستی من رو خیر پس اگه بیسکوییت کوچکی همراه داشته باشید گمان نمیکنم مسئله ساز شود.

 

بعد از تعویض لباس دوباره وارد پارک شدیم و چند عکس یادگاری گرفتیم و دوباره به سمت ایستگاه مونوریل حرکت کردیم. دیدن مناظر جذاب در شب در منوریل هم خالی از لطف نبود. ازون جایی که شب آخر بود ما میخواستیم حداکثر استفاده رو بکنیم پس بیخیال خستگی شدیم و به سمت ایستگاه اتوبوس حرکت کردیم و بعد از حدود نیم ساعت انتظار اتوبوس مدینه جمیرا رو سوار شدیم. از سفر کودکی اون مکان رو به یاد داشتم و به نظرم جای خیلی جالبی بود که به عنوان ونیز دبی شناخته میشد و دور برج العرب پر بود از رستوران های شیک و جذاب.

اما با توجه به ساخت برج خلیفه و زرق وبرق اطراف آن دیگه مدینه جمیرا اینبار برایم خیلی جذاب نبود و با نگاهی گذرا به بازار آن و بازدید از رستوران ها که اکثر مشتری هایشان اروپایی بودن تصمیم گرفتیم بار دیگر به دوبی مال برویم تا با فواره ها وداعی کرده باشیم. پس دوباره به ایستگاه اتوبوس رفتیم  و سوار اتوبوس شدیم. کارت های مترو ما هر کدام 7 درهم موجودی داشت اما به محض اینکه کارت زدیم خطا داد که موجودی کافی نیست. گویا حداقل بایستی 7.5 درهم موجودی داشته باشید حتی اگر مسیرتان تنها 3 یا 5 درهم باشد. به هر حال راننده سخت گیری نکرد و چون ما توریست بودیم و اون اطراف ایستگاهی برای شارژ وجود نداشت مارو به رایگان سوار کرد.

پس از 22 ایستگاه و حدود 40 دقیقه به دبی مال رسیدیم و مستقیم به سمت اپل استور رفتیم و برای آخرین بار رقص فواره ها رو با آهنگی زیبا تماشا کردیم. سپس به فودکورت رفتیم و چون همسرم میلی به غذا نداشتن تنها یک پیتزای کوچک به قیمت 34 درهم خریدیم و به عنوان دسر از مک دونالد دو بستنی کوچک به قیمت هر کدام 2 درهم تهیه کردیم که با توجه به قیمت های دوبی خیلی ارزان محسوب میشد. کمی نشستیم و به خاطرات خوبی که ساختیم و البته به اینکهه چطوری با این پا درد به هتل برویم فکر کردیم و به سمت ایستگاه مترو به راه افتادیم واز روی ریل هایی که دوبی مال رو به ایستگاه مترو متصل میکرد عبور کردیم و ساعت 11:30 به مترو رسیدیم که دیدیم ای دل غافل مترو تعطیله.

با اینکه چند روز قبلش 12:30 از مترو استفاده کرده بودیم. خلاصه شیون زنان و لنگان لنگان به سمت هتل حرکت کردیم که گوگل مپ به دلیل وجود یک پل که باید دور زده میشد مسیر را نیم ساعت زده بود اما ما یک مقدار ایرانی بازی را چاشنی کار کردیم و تلاش کردیم از مسیر میانبر عرض خیابان را طی کنیم که البته خیلی سخت نبود و جاهایی برای پیاده رو تعبیه شده بود و مسیر به 10 دقیق کاهش پیدا کرد.دیگه به هر زحمتی بود وسایل را جمع کردیم و با ویوی موزه آینده چشم بستیم.

 

روز 5

قرار بود ترانسفر ساعت 8:30 به دنبال ما بیاید. بعد از صبحانه همسرم به ایستگاه مترو رفت تا شارژ کارت ها رو خالی کنه که مسئولش گفت برای خالی کردنش 5 درهم کارمزد میگیره و البته کارت هاتون تا 2030 اعتبار داره پس صرف نظر کردیم و با خودرو ترانسفر به سمت فرودگاه شارجه حرکت کردیم. بعد از چک این زمانی حدودا 3 ساعنی داشتیم که همسفری ها پیشنهاد دادن به پاساژی در اون اطراف برویم که با مخالفت آقایون روبرو شدیم و به فری شاپ فرودگاه بسنده کردیم و صرفا خودمون رو به یک بستنی مک دونالدز مهمان کردیم.

پرواز دقیقا سر ساعت حرکت کرد و چون نیمی از هواپیما خالی بود هر کداممان روی سه صندلی نیمی از پرواز رو خوابیدیم و پس از حدود 2 ساعت به فرودگاه امام بازگشتیم که گویا تعطیل بود یعنی حتی پرسنل هم سرجایشان نبودند و بعد از ورود ما با یک چای از یک دفتر خارج شدن و سر جایشان مستقر شدن و صد افسوس که فرودگاه پایتختمان آنقدر نسبت به یک فرودگاه کوچک در کشور همسایه خلوت است.همچنین در دوبی خب تمام ماشین ها از 10 متر عقب تر از خط عابر توقف میکردند که دومین شوکمان پس از خروج از فرودگاه به سمت پارکینگ بود که روی خط عابر نزدیک بود زیر شویم. به هر حاللل هزینه توقف خودرو در پارکینگ برای 4شب 180 تومان شد و ما بعد از صرف ناهار در رستوران بزرگی مهر و ماه به طرف اصفهان حرکت کردیم.

سفر بسیار جذااب و باحالی بود هرچند ما خانم ها عشق خرید داریم و وقتی جایی نتونیم خرید کنیم کامل تخلیه روحی نمیشیم ام انقدر جاذبه دیگه وجود داشت که ازین مورد میشه چشم پوشی کرد. در سفر قبلیمان (18 سال پیش) آنقدر قدرت خرید بالا بود و آنقدر قادر به خرید بودیم که فروشنده ها از خرید هایمان تعجب میکردند اما در زمان حال حتی اگر کسی یک پاکت خرید در دستانش داشت با تعجب به او نگاه میکردیم. به هر حال همین که توانستیم این حجم از جذابیت رو ببینیم شکر و برای همه ی مردم کشورم شادی، سلامتی و جیب پر پول و سفر زیاد آرزو میکنم.

نکات آخر

غیر از مبالغی که به صورت ریالی در ایران پرداخت شد تنها 200 دلار هزینه خرید، رفت و برگشت و خوراکمان شد.

برای رفت و آمد از طریق مترو و اتوبوس کارت مترو نفری 70 درهم برای کل سفر شارژ شد.

به نظر میرسد برای خرید تور اگر از بیش از یک ماه قبل از زمان سفر اقدام به خرید کنید، خرید به صرفه تری خواهید داشت.

خانم ها به خصوص بهتره لباس های متنوعی همراه داشته باشند چون لوکیشن عکاسی زیاد هست.

سعی کنید هر سفری رو در بهترین زمان از لحاظ آب و هوای اون منطقه برید حتی اگر گران تر است. از سفر استانبول در بهمن ماه به این نتیجه رسیدم که حتی اگر در زمان هایی سفر به صرفه تر باشد اون استفاده لازمه رو از هوا و زمان نمیتونید ببرید و در واقع هزینتون یه جورایی از بین میره.