جوامع ترکی اهمیت زیادی برای حیوانات و به خصوص پرنده ها قائل هستند زیرا گمان می برند که پرنده ها می توانند برای افراد خوش شانسی بیاورند. عشق و علاقه ی شدید ترک ها به حیوانات پردار، خود را در لانه های پرنده ی زیبا و پر زرق و برقی نشان داده که آنها برای پرستوها و کبوترها ساخته اند تا بتوانند در آنها تخم گذاری کرده و از جوجه های خود نگهداری کنند. این سازه های زیبا در ارتفاعات بسیار بالا و به دور از دسترس انسان ها و در نمای خارجی مساجد، مدرسه ها، کتابخانه ها، خانه ها، مقابر، پل ها و کاخ ها ساخته شده اند. ساخت این لانه های زیبا علاوه بر فراهم کردن سرپناه برای پرندگان به تمیز ماندن حیاط مرکزی ساختمان ها نیز کمک می کرده چرا که در این شرایط پرنده ها از ساخت خانه در مکان های تصادفی اجتناب می کردند و بدین ترتیب فضولات پرندگان کمتر باعث آلودگی محیط می شده است.
پشت ساخت این لانه ها نوعی تفکر مذهبی نیز بوده؛ بدین ترتیب که گمان می رفته اگر شخصی یک لانه ی پرنده بسازد، در زندگی به جای خوبی می رسد چرا که به پرنده ای سرپناه داده است.
در عصر عثمانی، زیبایی شناسی عنصر مهمی محسوب می شد. بسیاری از این لانه های پرنده نیز در همین زمان ساخته شده و مانند قصرهای مینیاتوری دو یا سه طبقه دارای پنجره های زیبا و بالکن هایی هستند که به نرده های زیبا و ظریف مزین شده اند. لازم به ذکر است که این قصرها سقف و گنبد نیز دارند. جزئیات معماری به کار رفته در این کاخ های مینیاتوری اغلب اوقات بیانگر سبک خاص آن دوره هستند.
برخی از اولین نمونه های این لانه های زیبا و اشرافی در آناتولی به قرن سیزدهم باز می گردند. مدرسه ی شفائیه (1218-1217) در سیوای، مدرسه ی مناره ی باریک (1265-1260) قونیه و مقبره ی کوتلو هاتون در قیصریه قدیمی ترین این لانه های زیبا را در خود جای داده اند. اولین خانه های پرنده خیلی ساده بودند؛ ساخت لانه های تزئینی و پر از جزئیات تنها در حدود قرن هجدهم آغاز شد و لانه های ساخته شده در دیوارهای مسجد Ayazma (1761-1760)، مسجد Yeni Valide (1710-1708) و مسجد Selimiye (1804) تنها نمونه هایی از آنها هستند.
منبع: amusingplanet
