از دیوار خرافات تا موزه قفل

در سفرهای پی درپی آلمان ، بارها به شهر کلن رفت و آمد داشته  و هر بار سعی داشتم  از یکی از جاذبه های مهم این شهر بازدیدی داشته باشم.  در آن زمان هرگز به فکر نوشتن سفرنامه نبودم و فقط  با گرفتن عکس  خاطرات خود را ثبت می کردم. گرچه سیاهان و محققان پیرامون این شهر و جاذبه های طبیعی و تاریخی آن کتاب های بیشماری منتشر نموده اند. اما من امسال در نظر داشتم ارمغانی کوچک از این شهر باستانی برای دوستاران  و همراهان لست سکند  به همراه بیاورم.  در آغاز  ببینیم کلن کجاست.

نگاهی به شهر کلن کلن یکی از شهرهای بزرگ، مهم ، فرهنگی، هنری و گردشگری کشور آلمان است. معرفی آن نیازمند  نگارش یک کتاب جامع بوده، اما به جهت آشنائی مختصر نگاهی کوتاه به آن می افکنیم.

 کلن شهری بزرگ و پرجمیعت در جنوب غربی کشور آلمان بوده، که در استان نورد راین وستفالن قرار گرفته است. این شهر دارای قدمت دیرینهِ  ۲۰۰۰ ساله می باشد. در سال ۵۰  بعد از میلاد مسیح پادشاه وقت رم  شهر کلن را بنیان نهاد و نام آن را  " کلونیـا کلودیا آرا آگریپیننسیوم " (  Agrippinensium Colonia Claudia Ara ) گذاشت که به معنای کلونی کلادیوس  و محل قربانی می باشد و اندک اندک به " کــلن  " شهرت یافت. یکی از پادشاهان رم به نام " کنستانتین " مسیحت را در کلن رواج داد، در سال ۷۸۵ بعد از میلاد، کشیش اعظم کارل بزرگ اقدام به ساخت کلیسای بزرگ کلن به نام " کلیسای دَم ( Kölner Dom) " می نماید، تا شهر کلن به عنوان پایتخت قدرتمند مسیحیت در این منطقه تبدیل گردد. سپس در مجاورت کلیسای دم تعداد ۱۲ کلیسا کوچکتر ( صومعه ) مانند  " سنت مارتین (St. Martin) "، " سنت ماریا (St. Maria) " و ...   احداث می شود. به همین دلیل هم اکنون در سطح شهر علائم مذهبی بسیاری دیده خواهد شد.    

شهر کلن توسط رودخانه  راین  به دو قسمت شرقی و غربی ( راست و چپ ) تقسیم شده و دارای ۸۶ منطقه بوده، که به ۱۲ بخش تقسیم شده است. وسعت سمت راست حدود ۷۷/۱۷۴   کیلومتر مربع و وسعت سمت چپ ۲/۲۳۰   کیلومتر مربع می باشد. این شهر یکی از مراکز مهم توریستی کشورآلمان بوده، که سالیانه میلیون ها نفر با تور آلمان جهت بازدید از آثار تاریخی، موزه ها، گالری ها، مراکز فرهنگی و هنری، نمایشگاه های اختصاصی   و... به این شهر سفر می نمایند. شهر کلن به " شهر موزه ها " هم شهرت داشته، که از بین موزه های این شهر تعداد ۲۳ موزه آن  مانند موزه  عطر  و بویایی ، موزه شکلات، موزه لودویگ ( Museum Ludwig )   شهرت جهانی دارند. 

وقتی گردشگری وارد شهر کلن  آلمان می گردد  ،  به دلیل  آن که  این شهر دارای جاذبه‌های بیشماری بوده ،  که یاد آور تاریخ، فرهنگ و معماری  و یک ترکیب منحصر به فرد از آثار رومی، کلیساهای قرون وسطایی، کاخ‌های باروک، موزه‌های هنر و ادبیات، و آثار تاریک تاریخ آلمان در قرن بیستم می باشد ،  نمیداند از کجا و چگونه شروع کند .  اگر با تور اروپا سفر نمایید  برابر برنامه تدوین شده از نقاط مختلف شهرو جاذبه های مهم  بازدید  می نمایید. لکن گردشگرانی که به صورت انفرادی وارد کلن می شوند ، غالباْ بدلیل کمبود وقت  فقط از چند جاذبه بسیار شناخته شده و نزدیک  بازدید کرده و به گردش  خود پایان می دهند. خوشبختانه برای هر قشری از گردشگران جاذبه ای برای دیدن  وجود دارد.  از جاذبه های مهم شهر کلن  که با همدیگر فاصله چندانی نداشته و می توان در یک روز از آن ها بازدید نمود می توان به موارد زیر اشاره نمود:

کلیسای جامع  کلن ( Kölner Dom)، موزه شکلات،  پل هوهنزولرن  ( Hohenzollernbrücke ) ، سالن شهر کلن (  City Hall)  ، بافت قدیمی شهر کلن و ... و ....  اشاره نمود که هریک از این جاذبه ها نیز نیازمند  یک سفرنامه جداگانه می باشد.  در این سفر میخواهم فقط  پل تاریخی  هوهنزولرن  و دو جاذبه دو طرف آن  را بشما معرفی کنم.

پل هوهنزولِرن  ( Hohenzollernbrücke )

پل کلیسای جامع  یا پل هوهنزولرن   به عنوان یک پل راه آهن و جاده طراحی شد ، که در سال ۱۸۵۹ میلادی ، پیش از ایستگاه مرکزی امروزی  قطار شهر کلن  تکمیل شد. و به عنوان  یکی از مهم ترین پل های راه آهن در امپراتوری آلمان شناخته می شد.

در قرن نوزدهم، پل کلیسای جامع دیگر قادر به مقابله با ترافیک روزافزون نبود. لذا پل هوهنزولرن یا هوهنزولرن (  Hohenzollern ) بین سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۱ ساخته شد. این پل که بر روی رودخانه راین در شهر کلن احداث شده  ، بافت تاریخی شهر کلن  در سمت چپ رودخانه راین را به منطقه دویتس  در سمت راست رودخانه راین  متصل می کند. 

 

 

 برای ساخت این پل از ماسه سنگ و سنگ آهک، اغلب غنائم آثار بدست آمده از قبرهای بزرگ از گورستان های شهر ، به عنوان مصالح ساختمانی برای ستون ها استفاده  شده است . بر خلاف آنچه که امروزه دیده می شود در ابتدا  این پل برای چهار مسیر راه آهن و یک جاده با خط تراموا   احداث شده بود.

 

در طول جنگ جهانی دوم آسیب قابل توجهی ندید ، اما در هنگام پیشروی نیروهای آمریکایی به سمت مرکز شهر، ستون های پل توسط پیشگامان ورماخت در ششم مارس ۱۹۴۵ میلادی  حدود ساعت ۱۲ ب ظهر منفجر می شود.

 

 

همانگونه که در عکس می بینید  در زمان جنگ مرکز شهر تقریباً به طور کامل ویران شده،  اما کلیسای جامع به ظاهر سالم در سمت چپ تصویر قرار دارد و در سمت راست می‌توانید پل فروریخته هوهنزولرن را مشاهده کنید 

پس از پایان جنگ جهانی این پل  در چند مرحله بازسازی گردیده و ضمن تعویض ۲۷۰۰۰ قطعه  آن  تغییراتی در ساختار پل از نظر عرض و طول داده شده است. در نهایت دو مسیر قطار (  S-Bahn   )  و یک مسیر پیاده روی در ضلع شمالی و یک مسیر پیاده‌روی و دوچرخه سواری  به عرض ۵/۳ متر در ضلع جنوبی با حفاظ نرده فلزی در طرفین ریل های قطار ایجاد گردیده  و همچنین چهار مجسمه  سواره از پادشاهان پروس و امپراتوران آلمانی خانواده هوهنزولرن نیز به آن افزوده شده  که امروزه مشاهده می کنید.

در سمت راست رودخانه  ( منطقه دویتس )  در قسمت شمالی پل  مجسمه ، پادشاه فردریش ویلهلم چهارم پرویس

در سمت راست رودخانه  ( منطقه دویتس )  در قسمت جنوبی پل  مجسمه ، پادشاه ویلهلم اول

 

 

در سمت چپ رودخانه ( منطقه بافت قدیمی شهر کلن ) در قسمت شمالی پل  مجسمه ، پادشاه  فردریش سوم.

 

 

در سمت چپ رودخانه ( منطقه بافت قدیمی شهر کلن ) در قسمت جنوبی پل  مجسمه ، پادشاه ویلهلم دوم توجه داشته باشید که مجسمه های سوارکاری همیشه موقعیت فعلی خود را نداشته اند. در حال حاضر طول پل  ۱۹/۴۰۹ متر بوده که دارای سه دهانه می باشد. دهانه اول از ایستگاه مرکزی قطار کلن ( از سمت غرب ) به طول 118/88 متر  و دهانه دوم در وسط رودخانه به طول 167/75 متر و دهانه سوم از سمت  منطقه دویتس ( از سمت شرق ) به طول 122/56 متر می باشد.  عرض کلی پل 29/5 متر است. 

 

 

 

این پل یکی از شلوغ ترین پل های راه آهن در اروپا است. جالب این که با وجود قدمتی که دارد  به مدرن ترین فناوری راه آهن مجهز شده  و به عنوان یک جاذبه مهم  گردشگری در منطقه  بافت  قدیمی شهر کلن، بین کلیسای جامع کلن و منطقه کلن-دویتس  شناخته شده داست.  برابر آمار رسمی اعلام شده در سال ۲۰۱۶ میلادی  روزانه حدود ۱۳۵۰۰۰ نفر مسافر از روی پل عبور می کنند.

قفل عشق

وقتی به ایستگاه مرکزی قطار گلن واردشدید دقیقا پشت ایستگاه پلی بسیار زیبا با سازه فلزی  می بینید که همان پل هوهنزولرن  ( Hohenzollern ) می باشد. اما بدلیل استفاده های  متفاوت  در دوره های اخیر به پل ( عشاق ) شهرت پیدا کرده است.  تا جایی که شهرداری منطقه بر روی هواکش های مترو در مجاورت ایستگاه  مرکزی قطار ( H.bf)  که بصورت یک ستون  آجری سر از زمین بیرون آورده  سه عدد قلب کوچک نصب نموده است .

 

 

گردشگران غالبا از این پل به عنوان مسیر عبور از یک سوی رودخانه به سوی دیگر  استفاده می کنند. اما چنانچه کمی تعمق کنید  متوجه خواهید شد این پل نه تنها مسیر عبور بوده ، بلکه مدت زمانی است به غلط یا درست میعادگاه جوانان عاشق می باشد.  جوانانی که از ترس فراق یار به این پل پناه می آورند و ضمن باختن نرد عشق ،  با همدیگر هم پیمان می شوند،  که بهم وفادار بوده و برای هم بمانند.  آن ها تصور می کنند چنانچه ریسمان عشق خود را در اینجا گره بزنند  پایدار خواهد بود. عشاق،  نرده های داخلی پل را  شاهد عشق خود کرده و با بستن قفل عشق برروی آن و پرتاب کلید آن  در رودخانه  به اصطلاح عشق خود را قفل می کنند ، تا کسی نتواند آن را باز نماید. ناگفته نماند که کلید قفل را به سه  روش بداخل رودخانه پرتاب می کنند.

روش اول  :  پس از قفل کردن، کلید  مستقیماْ توسط زوجین به داخل آب پرتاب می شود.

روش دوم : کلید را از بالا به مسیرهای پیاده روی زیر پل پرتاب می کنند ، تا رهگذران برداشته و آن را بداخل رودخانه بیاندازند.

روش سوم :   عشاق کلید را در نقطه ای روی پل قرار میدهند و می روند تا رهگذران آن را یافته و بداخل رودخانه پرتاب نمایند.

این تفکر که از قرون وسطی وجود داشته ، شاید  هم این رسم ریشه در فلورانس ایتالیا  داشته باشد . زمانی که فارغ التحصیلان آکادمی پزشکی سن جورجیو شروع به بستن قفل های کمد خود به میله های پونته وکیو کردند. این رسم توسط زوج های عاشق رومی که قفل های عشق خود را به پل میلوین وصل می کردند، این کار اقتباس شده و چنان در نسل امروزی ریشه دوانده ، که نه تنها فراموش شدنی نیست، بلکه تجار و تولیدکنندگان نیز براین باور دامن می زنند و با ساخت و عرضه انواع قفل تحت نام قفل عشق  این تفکر را جاودانه می نمایند. حتی برخی از کسبه اطراف بافت قدیمی شهر کلن با تهیه دستگاه لیزر در چند لحظه آنچه که عشاق میخواهند بر قفل آنان  حک می نمایند. 

 

 

جالب است بدانید در ابتدای ورودی پل از سمت ایستگاه مرکزی قطار ، یکی از فروشندگان قفل های عشق به صورت ابتکاری با آویختن چند عدد قفل متحد الشکل و پشت سرهم  که روی هرقفل یک حرف و بالای هر قفل یک کلمه درج شده ،  به رهگذارن چنین پیام داده است.

   5 Minuten von hier gleich schloss aussuchen und sofort  gravieren lassen.  Öffnungszeiten im netz

۵ دقیقه بعد از اینجا، یک قفل انتخاب کنید و فوراً  آنرا حکاکی نمایید . زمان های باز بودن مغازه را در اینترنت ببینید schlossbild.de

در این سایت فیلم  روش بستن قفل به دیوار خرافات را دقیقا نمایش می دهد. 

 

جالبتر این که افراد می توانند قفل مورد نظر خود را انتخاب کرده و پس از حکاکی با لیزر و یا با دست  در موسسه فوق،  آن را بسته بندی شیک نموده تا بتوانند به فرد مورد علاقه خود هدیه دهند. نا گفته نماند امکان حکاکی توسط  خود شخص متقاضی هم وجود دارد. 

اگر در هنگام عبور از روی این پل کمی حوصله بخرج داده و با تعمق به قفل ها بنگرید  متوجه خواهید شد که اینجا فقط دیوارخرافه پرستی نیست بلکه موزه  رایگان بزرگی از قفل های دنیا می باشد. چون  کوهی از قفل های فلزی ، کوچک،  بزرگ ، دارای اشکال گوناگون  ، با جنی ورنگ های متفاوت ،  ساده  ، یا با نوشته خاص مانند:   جملات عاشقانه ، اسامی عشاق  ، یا  حروف اول نام عشاق ،  تاریخ ازدواج  ، یا تاریخ آشنایی و ....  را می بینید ، که بطور منظم بر روی نرده  ای به ارتفاع ۱۲۰ سانتی مترآویخته و قفل شده اند و حتی عشاقی دیگر قفلی را بر قفل های موجود آویخته و قفل نموده اند. به گونه ای که امروزه این مکان تبدیل به بزرگترین موزه قفل گردیده  که تمامی قفل ها را مردم عادی ناخواسته به این موزه اهدا نموده اند. 

 

 

برابر یک بررسی انجام شده  در سال ۲۰۰۸ میلادی بیش از ۴۰۰۰۰ به اصطلاح "قفل عشق" به نرده های مسیرهای عابر پیاده به ویژه در ضلع جنوبی پل متصل شده است . چون تعداد قفل های آویخته شده از حد گذشته و گاهی تعدادی بر پایه های پل نیز آویخته شده اند. لذا زمانی برخی کارشناسان به شهرداری پیشنهاد نمودند که قفل ها را از روی پل حذف نماید. در همان زمان  روزنامه ها به طنز دریک سوی صفحه نوشتند قفل ها از سوی شهرداری خذف شد و در سوی دیگر صفحه درج کردند  آمار طلاق بالا رفت. که این جمله طنز کماکان در اذهان باقی مانده است.

شهرداری شهر کلن به جهت ممانعت از بالارفتن وزن پل و بهم ریخته شدن استاتیک پل  ،  در مجاورت نقطه انتهایی پل دقیقا زیر مجسمه ها را به صورت میدان کوچکی در آورده و اطراف آن را نرده کشی نموده تا مردم قفل های جدید  خود را در این قفل نمایند.  تا به تدریج  این دیوار فولادی رنگی را به خارج از سازه پل منتقل کردد.

 

 

در هنگام بازدید از این پل  ،  گروهی از دانش آموزان دبستانی را دیدم که در معیت سه  معلم ،  برای بازدید به این مکان آمده و در حال کاوش بین قفل ها می باشند  تا زیباترین  ، قدیمی ترین  و یا احتمالاْ قفل آشنایان خود را شناسایی کرده و به مربیان خود گزارش دهند.  با دیدن این صحنه متوجه شدم که مدارس هم در دامن زدن به این گونه خرافات نقش دارند.

 

 

برخی از عاشقان برای کاهش هزینه و یا ممانعت از سنگین شدن وزن پل ،  ابتکار دیگری زده و دیوار خرافات را با نوشتار خود تزیین نموده اند. 

 

 

برخی از زوج ها  به ویژه زوج های کهنسال نیز درسالگرد ازدواج خود  با  آویختن قفل  مجدد در این مکان  پیمان زناشویی خود را مستحکمتر می کنند. مانند زوجی که به مناسبت پنجاه و پنجمین سالگرد ازدواج خود  ، قلبی فلزی که روی آن نام آنان ، تاریخ ازدواج و جمله  ۵۵  امین سالگرد  ازدواج حک شده را بر این دیواره آویخته  و با دو عدد قفل  آن را قفل نموده اند ، تا زندگی مشترک آنان پایدارتر بماند.

 

 

نکته ای  که کمتر به آن توجه می شود  ، متنی است که مردم در کف  مسیر پیاده روی ،  دقیقا  روی پایه ها  وسط رودخانه می نویسند  ، می باشد.  

 

 

جملات فوق چنین معنی می دهد: 

از اینجا به بعد بازه زندگی شما  ۶ سال کاهش می یابد.

از اینجا به بعد   ۶ سال عمرتان برای یافتن خانه  هدر می رود

این جملات که توسط مردم بر سطح پل نوشته می شود ،  اشاره غیر مستقیمی به تفاوت اجتماعی شهر کلن در دو سمت رودخانه می باشد. شهرداری منطقه هر چندوقت یکبار این متن ها را پاک  می کند  اما  به سرعت و دوباره توسط مردم نوشته  خواهد شد.

اتوبوس نجات یا مرکب مرگ

اتوبوس های خاکستری 

گردشگران وقتی از روی پل عشاق عبور کرده وبه منطقه  دویتز(Deutz ) می رسند. ضمن آن که می توانند از مسیرهای پیاده روی و دوچرخه سواری سمت شمال رودخانه راین استفاده کنند . حدود ۲۰۰ متر پایین تر از پل عشاق  در محوطه جلوی یکی از ساختمان های  استانداری (  LVR-Landeshaus )   یک  بنای یادبود به شکل اتوبوس خاکستری رنگ بتنی دو نیمه شده  وجود دارد  که دیدن آن و مطالعه تاریخچه آن را به دوستان پیشنهاد می کنم تا  باعمق فاجعه دوران جنگ  جهانی دوم و زمان  استیلای نازی ها بیشتر آشنا شوند.  

تاریخچه پیدایش اتوبوس ها 

اگر اندکی تاریخ استیلای نازی را مرور کنیم، متوجه می شویم که در آن دوران تاریک افراد بی گناه بیشماری به عناوین مختلف به جوخه های مرگ سپرده شده اند. یکی از روش های سیستماتیک کشتار آن دوران به  " اتوبوس های خاکستری " شهرت دارد.  این اتوبوس ها توسط سازمان جعلی حمل و نقل آمبولانس غیر انتفاعی (GEKRAT) اداره می شده است. این سازمان بیماران روانی و یا آندسته از افرادی که برچسب روانی به آن ها زده شده بود را سوار این اتوبوس ها کرده تا به کمپینگ اتا نازی T4 ، که همان مکان نابودی آنان بود ببرند.

قبل از اینکه  برنامه های دیگر در مراکز کشتار نازی ها و اردوگاه های کار اجباری به نام "رفتار ویژه" جایگزین شود. کمپین اتا نازی T4 اصلی ترین کمپین کشتار نازی ها بود. به گونه ای که در سال ۱۹۳۹ میلادی ، تقریباً ۲۴۰۰۰  نفر در موسسات روانپزشکی در راینلند زندگی می کردند،  که تقریباً نیمی از آنها در هفت آسایشگاه روانی و آسایشگاه سالمندان مستقر بوده، که توسط انجمن استانی راینلند اداره می شدند، شوربختانه در دوران نازی ها، تقریباً ۱۰۰۰۰ بیمار روانپزشکی از راینلند با مشارکت انجمن استانی به قتل رسیدند. همچنین از بهار سال  ۱۹۴۰ تا اوت سال  ۱۹۴۲  میلادی حداقل ۹۰۰۰۰  بیمار روانپزشکی قربانی به اصطلاح «کارزار اتانازی» شده بودند. 

نقل است : از روز بیستم ماه می سال ۱۹۴۰  تا ۱۳  مارس ۱۹۴۱ میلادی ، در مجموع ۱۱ دستگاه  اتوبوس استتار شده خاکستری متعلق به سازمان جعلی شرکت آمبولانس غیرانتفاعی  (GEKRAT) ، تعداد ۶۹۱ نفر بیماررا از آسایشگاه ویسناو سوار نموده ، تا سفر به Grafeneck را آغاز کنند. در مجموع تعداد  ۱۰۶۵۴  نفرشامل : مرد، زن و کودک از کلینیک های روانپزشکی به طور سیستماتیک در گرافنک کشته شدند.

پس از اتمام جنگ در سال ۱۹۴۴میلادی هنرمندی به نام " هورست هوهایزل (Horst Hoheisel ) " و در سال ۱۹۶۳  هنرمند دیگری به نام " آندریاس کنیتز (Andreas Knitz ) "  بنای یادبودی به همین منظور احداث نمودند.

بنای یادبود به عنوان  " یادبود سرگردان" یا " یادبود در حرکت" شهرت داشت، که در ۱۸ آوریل سال ۲۰۱۲  از منطقه دویتز به مکان دیگری انتقال یافته است.   در اول سپتامبر سال ۲۰۱۱  یک ماکت دائمی  به شکل یک اتوبوس برش داده شده ، که قسمت های آن از همدیگر مجزی بوده، در اندازه و ابعاد اصلی به صورت بتن یکپارچه در همان مکان قبلی در مقابل ساختمان ذکر شده  (  LVR-Landeshaus ) در منطقه دویتز (Deutz ) ساخته شده است. در دسامبر سال ۲۰۲۲ میلادی  به جای تابلوهای سال ۲۰۱۱   یک میز اطلاعات جدید در جلوی بنای یادبود نصب شده است.

 

 

 

موزه شکلات  موزه وکارخانه شکلات سازی شهر کلن یکی از ده مرکز مهم توریستی این شهر بوده و علیرغم آن که تاریخچه کهن وتاریخی نداشته، اماغالب گردشگران سعی می کنند از آن دیدن نمایند. 

تاریخچه : 

 یکی از تولیدکنندگان شکلات درشهر کلن به نام  " هانس ایمهوف  (Hans  Imhoff) " مدت ها در آرزوی داشتن موزه ای از شکلات بوده، که همواره چشمه ای از شکلات در آن جوشان باشد. لذا در یک اقدام ناباورانه که در تاریخ موزه سازی کشور آلمان سابقه نداشت، هانس توانست پس از ۱۳ ماه تلاش ساختمان کارخانه و موزه شکلات کلن را در مجاورت رودخانه راین به اتمام برساند و در نتیجه در تاریخ ۳۱  اکتبر سال ۱۹۹۳ میلادی آن را افتتاح نماید.

این ساختمان در قسمت جنوبی بخش قدیمی شهر کلن برروی نیم جزیره  راین آوف هافن (Rhein auf Hafan ) رودخانه راین احداث گردیده است.  مساحت آن حدود ۴۰۰۰ متر مربع بوده، که در این مکان گردشگران می توانند با تاریخ و تنوع ۵۰۰۰ ساله کاکائو در جهان و همچنین روند تولید شکلات از مزرعه کاکائو تا بسته بندی شکلات آشنا شوند. این مجموعه هم اکنون با حدود 6000000 نفر بازدید کننده در سال یکی از موسسات محبوب فرهنگی و آموزشی شهر کلن بشمار می آید. ساده ترین راه برای رفتن به این موزه، رفتن به صورت پیاده می باشد. گردشگران می توانند  در مجاورت ایستگاه مرکزی قطار  (  Hbf ) ازمجاورت کلیسای جامع کلن و کنار پل عشاق با پای پیاده از کنار رودخانه راین عبور کرده  و با طی مسافتی حدود  ۵۰۰ متر دقیقا مقابل برج  مالاکوف، به  جزیره کوچک راین آوف هافن برسند . از روی پل کوچک گذشته و وارد جزیره شوند. در هنگام ورود اگر کمی دقت گردد چشمه جوشان شکلات موزه از داخل خیابان  را می توان دید. تمام جزیره،  محدوده کارخانه یا موزه شکلات می باشد.

ساختمان موزه به صورت مطبق بوده، که طبقه زیرین آن زیر سطح جزیره قرار گرفته، که جهت انبار و بخش تاسیسات از آن استفاده می گردد. طبقه همکف شامل درب ورودی، بخش اداری، فروشگاه، نمایشگاه ودرب خروجی است. بخشی از طبقه همکف و طبقات فوقانی که دربرگیرنده موزه و کارخانه شکلات سازی بوده از طریق سطح شیبدار بهم مرتبط هستند. گردشگران با عبور از این سطح شیبدار می توانند  به طبقات بالاتر رفته و  روند تولید شکلات  را ببینند.  بازدیدکنندگان ابتدا با کشت دانه کاکائو در مزرعه نمونه شیشه ای آشنا می گردند ، به گونه ای که  بتدریج  و با نظم  خاصی با تمامی مراحل کاشت، داشت، برداشت دانه کاکائو ،  نحوه فراوری آن تا بدست آمدن مایع شکلات ،  را در ادوار گذشته و یا امروزه به صورت مشاهده ابزارکار، عکس ها، فیلم ها، کتاب ها و کلکسیونی از جعبه های شکلات دوران گذشته و امروزی  آشنا خواهند شد. در تمامی مسیر عبور راهنمایان به پرسش های گردشگران پاسخ می دهند. در طول مسیر به ویژه در طبقات فوقانی تمامی مراحل و دستگاه های تولید  شکلات از پشت دیوارهای شیشه ای قابل رویت بوده  و گردشگران می توانند بدرستی روند تولید شکلات را مشاهده نمایند. در نهایت  در بالاترین طبقه ساختمان  چشمه جوشان شکلات را خواهید دید . در کنار چشمه جوشان شکلات، گردشگران توسط یکی از کارکنان با آغشته نمودن بیسکویت در مایع شکلات پذیرائی می شوند.

 

 

سپس از سوی دیگر سالن شیشه ای چشمه جوشان باز هم با استفاده از سطح شیبدار به سمت پایین به مسیر خود ادامه می دهید.   در ادامه مسیر مراحل بسته بندی  امروزی شکلات ها را از پشت دیوار شیشه ای مشاهده نموده و به طبقه همکف باز می گردید. بازدیدکنندگان از فروشگاه  طبقه همکف می توانند هر نوع شکلات تولید شده همین کارخانه را باقیمتی ارزانتر از بازار خریداری نمایند .

کلیه اطلاعات  تکمیلی و بروز شده و همچنین بهای  بلیط های ورودی این موزه  را میتوان از سایت schokoladenmuseum.de بدست آورد.