آیات متعددی در قرآن وجود دارد که به سیر در روی زمین امر شده است . مانند:

1- قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلُ کانَ أَکْثَرُهُمْ مُشْرِکِین‏
2- قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبِین‏
3- قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِین‏
4- قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ سُنَنٌ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُروا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبِین
5- فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبِین‏
شاید برای ماها مارکوپولو فقط یه افسانه باشه ، چی میشد منم مارکوپولو می شدم و به همه دنیا سفر می کردم ؟ یا اینکه دور دنیا می رفتم اونم درکمتراز هشتاد روز! البته این آرزوی درازی نیست اگه سفرنامه من را بخونید، شما را به سرزمینی معرفی می کنم که بتونید در چند روز به آمریکا ، آسیا ، اقیانوسیه و استرالیا ، آفریقا و اروپا سفر کنید... سفر به شهر شنزن چین .سعی کردم از تصاویر زیادی استفاده کنم تا شما هم دقیقا حس کنید که کجای دنیا هستید و چشم ها را ببندید و خودتون را در همه جای دنیا ببینید!

تنها یک هفته بعداز صادر شدن معافیت سه برادری برای سربازی ، دوان دوان رفتم و برای پاسپورت اقدام کردم ،نزدیک هشتادهزار تومان برای گرفتن پاسپورت هزینه کردم . والبته حدود بیست روز انتظارکشیدم.

برای رفتن به کشور چین، تورهای زیادی وجود داره که مهمترینشان تور( پکن شانگهای گوانگجو) هست که از شمال چین شروع میشه و به شرق چین میره و در جنوب شرقی چین تمام میشه.اینجوری میتونید یک قاره را ببینید.خیلی از آژانس های مسافربری سوال میکردم ، قیمت ها هر به ساعت تغییراتی در حدود 50 تا 100 هزرا تومان داشت.البته اگه بخواهید توی ایام نمایشگاه کانتون چین که تمام بازرگانان ایرانی واسه خرید کالای چینی شون اونجا میرن و البته از تمام دنیا هم هستن ، قیمت بلیط خیلی گرانتره و البته حداقل باید چندین ماه قبلش بلیط رزرو کنید و الا تمام صندلی های گران قیمت نصیب شما میشه !

توصیه می کنم به ترنسفر فرودگاهی که توی دبی انجام میشه دقت کنید.اگر برای اولین بار به سفر خارجی میرید یا اولین بار دبی می روید، اگه ترنسفر شما توی فرودگاه طول بکشه تازه بیشتر لذت می برید از فرودگاه و فروشگاه ها ولی اگر چندین سفرخارجی داشتید یه ترنسفر 1 ساعته هم کافیه وگرنه واقعا یک نصفه روز توی فرودگاه خیلی خسته کننده هست.

بلیط رفت و برگشت به گوانگجو (چین) با پرواز امارات یک میلیون دویست هزار تومان بود که حدود قیمت بلیط برای پرواز چین برای تمامی پرواز ها چه ایرانی و چه خارجی از 800 هزار تومان شروع میشه و تا حدود یک میلیون و 400 هزار تومان هم به من نرخ دادند.البته فقط واسه اکونومی بود.

واسه بیزینس کلاس یا فرست کلاس هم که مسلما باید دو تا سه برابر باشه لابد. شرکت هواپیمایی امارات و قطری گرونترین نرخ را دارند ، بعدش هواپیمایی ماهان ارزونتره و پرواز سی زد که مال خود کشور چینه از همش ارزونتره ولی من با اون سفر نکردم .توصیه می کنم شما هم با سی زد پرواز نکنید ،آخه میگفتند بار مسافر گم میشه و تازه مسافران فقط 20 کیلو مجاز هستند با خودشون به هواپیما ببرند.ولی پرواز امارات یا قطری 30 کیلو مجاز هستین.واسه کسی که می خواد کلی سوغاتی بیاره خیلی مهمه آخه به ازای هر کیلو بار اضافه 20 تا 25 دلار هزینه می گیرند که واقعا گرونه. هر ارزونی بی حکمت نیست.

البته واسه ویزا هم اگه دو نفریا بیشتر باشین میتونین گروهی اقدام کنین که ارزونتر تمام بشه.هر پنج نفر یک گروه تشکیل میدهند که البته اگه یک نفر توی این 5 نفر بره توی لیست سیاه ، تمام اون 4 نفر دیگه هم واسشون ویزا صادر نمیشه و اینجوری خیلی مشکل دارین.درضمن با ویزای تکی هر وقت دوست دارین ورود و خروج از کشور صورت می گیره ولی گروهی حتما باید با هم برین با هم بیایین.نمیشه چهار نفر امروز برن یه نفر فردا بیاد.الزاما همه باید برای ورود و خروج با هم باشند. من ویزای تکی چین را گرفتم که برای یک بار ورود و خروج به چین و برای یک ماه صادرمیشه که هزینه اش 420 دلار بود.(البته صدورویزا با نرخ دلار بازار آزاد حساب میشه !)

این را هم بگم سفارت چین خیلی بد ویزا صادر میکنه و هربار که من واسه ویزا درخواست میدادم از 20 روز تا 30 روز طول میکشید.میگفتند کنسولگری چین از همه کنسولگری های دیگه یه خورده کندتره ،سخت گیر تره و ... (خلاصه نچسبه ! )

عکس ویزای گروهی : سه نفر وارد شدیم و دو نفر فرمالیته بود . عکس ویزای تکی، ویزای تجاری بهش میگن. از ترمینال کاوه اصفهان با اتوبوس وی آی پی تا فرودگاه امام خمینی خط ویژه داره که بلیط اتوبوسش 22هزار تومنه. حدود چهار ساعتی تو راه بودیم.ساعت شش بعداز ظهر اتوبوس حرکت کرد و ساعت ده و نیم رسیدیم به فرودگاه بین المللی امام خمینی تهران ، دم درب ورود مسافران پیاده شدیم.

من نمیدونستم چه اجناسی را می تونم با خودم از چین بیارم ایران ، واسه همین این عکس را گرفتم.تا یادم نره.

پرواز ساعت پنج صبح بود.ولی چون باید برای پرواز خارجی سه ساعت قبل توی فرودگاه باشیم من خیلی زودتر از اینها فرودگاه بودم ،آخه دوست نداشتم پرواز چین را از دست بدم.البته راجع به مقدار ارزی که میشه خارج کرد اینطور سربسته بگم که بیش از هفت هزار دلار هم به آسونی آب خوردن میشه خارج کرد ، میتونین داخل ساکتون بگذارین و یا اصلا توی جیبتون قرار بدین.کسی از شما نمی پرسه چند دلار دارین ؟ یا سوالات خصوصی ... پس خیالتون کمی راحت باشه . چه هیجانی داشت وقتی سوار هواپیما می شدم واقعا هواپیمای اماراتی ارزش پرداخت هزینه بیشتر را داره ، خیلی بزرگ با مهمانداران خیلی مهربون.

از تهران مستقیم به سمت دبی پرواز کردیم. بعداز دو ساعت به دبی رسیدیم. فرودگاه دبی واقعا بزرگ و قشنگه با فروشگاه های فراوان و البته خیلی خیلی قیمت ها گرونه. . مثلا یه پپسی ناقابل که توی ایران 500 تومنه توی فرودگاه دبی قیمت زده بود 2.7 دلار. همه چیز هست مثل لپ تاپ ، ساعت ، دوربین های فیلمبرداری و عکاسی ، گوشی موبایل ، لباس و ... توصیه می کنم هیچ چیز نخرین چون به راحتی می تونین توی ایران قدم بزنین و خرید کنین با کلی جایزه و امکانات و البته با گارانتی های معتبر یک یا چند ساله !

کتاب رکوردهای گینس 2012 را توی دبی دیدم. ورق زدم اسم علی دائی توی کتاب بود.و جالب توجه عکس دکتر احمدی نژاد در کنار رکوردزنی ایران در ساخت سانتریفیوژهای نیروگاه های هسته ای در بوشهر.قیمت کتاب 45 هزار تومان بود.

مجبور شدم توی فرودگاه دبی به مدت 45 دقیقه یه ترنسفر کوچولو داشته باشیم.پیشنهاد می کنم اولین کاری که می کنید پیدا کردن گیت ورود به هواپیما باشه تا از پرواز بعدی جا نمونید. اومدم گیتم را پیدا کنم ولی داخل بلیط چیزی ننوشته بود ، این جور مواقع چندین غرفه اینفرمیشن داخل فرودگاه هست که گیت شما را مشخص میکنه.

خلاصه از دبی با گذشتن از کشورهای زیادی به جنوب شرقی چین ، شهر گوانجو رسیدیم.هواپیمای امارات چون هواپیمای مسلمون هاست همیشه توی مانیتورش جهت قبله را نشون میده و البته موقع اذان( به وقت و مکان محلی) را مشخص میکنه. آخه ما در خلاف جهت خورشید حرکت می کردیم و ده صبح از دبی پرواز کردیم و ده شب رسیدیم . ولی فقط نه ساعت توی راه بودیم.اختلاف زمانی ایران و چین در جاهای مختلف متفاوته ولی حدودا سه ساعت و نیمه تا چهار ساعته ! برند تمام غذا های هواپیمای امارات حلال هست.یه نمونه غذا برای ناهار

چین پرجمعیت ترین کشور دنیاست با بیش از 1.3 میلیلرد نفر.و 22 استان داره و چندین شهر مهم داره مثل پکن (پایتخت) ، شانگهای ، گوانگجو ، ایوو و حتی هنگ کنگ و ماکائو هم یه جورایی مال چین هستند ولی خودمخدار هستند.

شهر گوانجو ، مرکز استان گوانگ دونگ است و بزرگترین شهر جنوبی چین به شمار می رودو نزدیک به 8 میلیون نفر جمعیت دارد هنگ کنگ و ماکائو با فاصله یکی دوساعت رانندگی تا این شهر واقع شده اند و شهر در شمال دریای دلتای مروارید واقع شده است، مرز شمالی دریای چین با این شهرباعث شده گوانجو را به عنوان دروازه جنوبی کشور چین بشناسند.

از مکانهای دیدنی شهر گوانجو می توان به موارد زیر اشاره کرد. پارک یوکزیو – رودخانه مروارید – مرکز تفریحی چیملانگ گوانجو – جزیره شامیان – تپه ماهورهای نیلوفرآبی – کوه های ابرهای سفید – معبد اجدادی خاندان چن – تالار یادبود – معبد 6 درخت انجیر –و ... که البته مقصد ما شهر شنزن است و گوانجو خود نیاز به سفرنامه ای جداگانه دارد. البته نماد شهر گوانجو برج بزرگ گوانجو است که در شب زیبایی خاصی دارد.

برج 600 متری تلویزیونی گوانگجو، سرانجام پس از گذشت شش سال در سال 1389 به روی گردشگرا ن گشوده شد. این برج نقره‌ای با ارتفاعی به مراتب بلندتر از برج تورنتو کانادا، مرتفع‌‌ترین برج تلویزیونی جهان لقب گرفته است. این برج که نام آن از بین 180 هزار اسم پیشنهادی " برج گوانگجو" نهاده شد، در برابر زلزله مقاوم بوده و طبق پیش بینی سازندگان آن می‌توان بیش از صد سال از آن استفاده کرد.

به گفته رئیس شرکت توسعه برج جدید تلویزیونی گوانگجو، هزینه کلی ساخت این بنا بیش از 440 میلیون دلار بوده است. گردشگران می توانند با تهیه بلیت‌های با قیمت‌های پنجاه، یکصد و 150 یوآنی که هرکدام مختص به طبقات خاصی هستند، از این برج دیدن کنند. به گفته مقامات برج گوانگجو، بازدید کنندگان می‌توانند با تهیه گران ترین بلیت به طبقه هشتاد و چهارم در ارتفاع 433 متری سطح زمین رفته و منظره‌ای کلی از تمامی سطح شهر را تماشا کنند.

در این برج بالابرهایی کارگذاشته شده که در مدت کمتر از یک دقیقه و نیم مسافران را به بالاترین نقطه برج انتقال می‌دهد.

شب ها و صبح ها مردم در پارک شهر به صورت دسته جمعی شروع به ورزش کردن می کنند.ورزش های هماهنگ و معروف به سبک چینی که خداییش خیلی هم سخته، ولی از بچه چند ساله تا پیرمرد بالای 100 سال هم اینجا ورزش می کردند.

یکی از دوستان چینی من نقشه مترو شهر گوانجو را با جزئیات واسم ایمیل کرده بود.تمامی مراکز مهم و عمده فروشی اجناس را توی نقشه مشخص کردم. این جا دیگه چینه و اجناس ارزون قیمت که فقط می بایست عمده فروشی های اون را پیدا کرد که توی نقشه به سادگی قابل رویت هست.البته می بایست مراقب دست فروشان حیله گر و شاید جادوگر چینی بود که توی یک چشم به هم زدن جنس اورجینال را به جای جنس تقلبی و گاها با ماکت عوض می کنن بدون اینکه شما حتی متوجه پلک زدنشان بشید.پس از دستفروشان هرگز نخرید !(ادعای زرنگی نکنید و نخرید ...)

والبته یه کاغذ که توی اون مراکز مهم شهر به زبان چینی و فارسی و انگلیسی نوشته شده که مطمئنا به درد میخوره!

شهری با آب و هوای بسیار گرم و مرطوب که البته شهرهای نزدیک دریا همشون همینجورن.حتما تی شرت داشته باشین وگرنه حتی استین بلند هم قابل تحمل نیست ، یه چیزی بدتر از بندرعباس !

هرکسی میخواد بلیط یا تور چین بگیره ، اولین سوالی که ازش میپرسند اینکه . آیا برای نمایشگاه به چین تشریف می برید ؟ منظور همه آژانس های هواپیمایی معمولا نمایشگاه بزرگ کانتون (صادرات و واردات چین) در شهر گوانجو هست.این نمایشگاه در سه فاز و در سال دوبار،( بهار و پاییز) مصادف با ( آوریل و اکتبر) در سه فاز پنج روزه برگزار میشه.

نمایشگاه واقعا شلوغ و باعظمته و اگه قبلا برنامه ریزی نکرده باشید که کجا برید حتما توی این همه غرفه و مکان و جنس های گوناگون گم خواهید شد ! پس یه جستجو توی سایت های چینی کمک شایانی به شما خواهد کرد. این را هم اضافه کنم که چینی ها توی سایت گوگل زیاد تبلیغ نمی کنند و شاید از هر 1000 چینی به زحمت یکیشون بدونه گوگل چی هست.سایت گوگ اونها اینه.

اگه دنبال چیزی در چین می گردین، حتما و حتما فقط این سایت سربزنید. گوگل چینی ها : www.baidu.com

( بایدو ) می تونه شما را مستقیم به خواستتون نزدیک کنه و این را هم اضافه کنم ، چینی ها با یاهومسنجر هم کار نمی کنند و اصلا نمی دونن چی هست . اونها با نرم افزار کیوکیو کار می کنند. معمولا به همدیگه کمتر اس ام اس میدهند ، چینی ها با کیوکیو همدیگر را خبر می کنند.و پیغامشون را منتقل می کنند.اونها به جای ایمیل در یاهو و گوگل ، کیوکیو میل دارند که البته بسیار پرکاربردی تر و امکانات بسیار بیشتر از یاهو و گوگل داره.
www.imqq.comصندوق ایمیل چینی ها :

فاز اول :
ماشین آلات بزرگ و کوچک با تجهیزات – وسایل نقلیه سبک و سنگین و قطعات یدکی وسایل نقلیه – دوچرخه و لوازم یدکی – موتور سیکلت و لوازم یدکی – محصولات شیمیایی – آهن آلات و فلزات – ابزار آلات و یراق – سخت افزار – لوازم خانگی – وسایل الکترونیکی منزل – محصولات و قطعات الکترونیکی – کامپیوتر و قطعات – محصولات ارتباطی – محصولات الکتریکی – لامپ و روشنایی – تجهیزات نوری – ماشین آلات ساختمانی – مصالح ساختمانی – لوازم دکوراسیون – تجهیزات بهداشتی و حمام – مواد و تولیدات شیمیایی و سالن کشورهای خارجی شرکت کننده در نمایشگاه و ...

: فاز دوم
کالاهای مصرفی – ظروف آشپزخانه و غذاخوری – ظروف سفالین – سفالهای تزیینی و شیشه ای – لوازم دکوری منزل – اشیای کادویی – محصولات شیشه ای و هنری – مبلمان منزل و اداری – تزیینات فلزی ، حصیری ، پارچه ای – محصولات باغی و باغبانی – گل و گیاه – محصولات سنگی و فلزی – لوازم منزل – لوازم آرایشی و بهداشتی – انواع ساعت – عینک و لوازم بینایی – تجهیزات اپتیکال – اسباب بازی – هدایا و جوایز – لوازم تبلیغاتی – محصولات جشنواره ای و ...

فاز سوم :
انواع لباس مردانه و زنانه – لباس کودک – انواع لباس زیر – لباس های ورزشی و غیر رسمی – پشم ، چرم ، پر ، کرک ، خز – منسوجات – مواد اولیه پارچه و نخ – فرش و موکت – غذا و صنایع غذایی – محصولات محلی – محصولات دارویی – لوازم و دستگاههای پزشکی – دستگاههای اورتوپدی و توانبخشی – دستگاههای ورزشی – لوازم یکبار مصرف و پانسمان – محصولات ورزشی و تفریحی – تجهیزات سفر و گردش – تدارکات اداری – لوازم التحریر – انواع کفش – انواع کیف و چمدان و ...

فکر نمیکنم جنسی توی دنیا باشه که توی این سه فاز ارائه نشده باشه . این نمایشگاه قدیمی ترین و در عین حال جامع ترین نمایشگاه تجاری چین است.نمایشگاه مخصوص کالاهای چینی هست ولی غرفه مخصوص خارجی ها هم وجود داره با برندهای بعضا معروفی مثل مایکروسافت ، کوکا کولا ،موتورولا و ...

داخل نمایشگاه برنامه های جالبی وجود داره که میتونید از اونها لذت ببرید...مخصوصا نمایش جادوگر چینی که شما را سرجایتان میخکوب خواهد کرد.

نمایشگاه ساعت 8 صبح باز میشه وقتی از سمت ایستگاه مترو به نمایشگاه نزدیک می شوید، شرکت های تبلیغاتی زیادی می بینید بیش از 500 یا 600 نفر چینی که لوازم تبلیغاتی رایگان عرضه می کنند. پیشنهاد می کنم هیچ چیز رایگانی دریافت نکنید به دلیل اینکه وقت شما را تلف می کنند با گرفتن اطلاعات و البته با سنگین کردن دستان شما با وسائل بعضا بی ارزش !

اگرشما برای اولین بار به نمایشگاه می روید حتما باید دو قطعه عکس و پاسپورت به همراه 100 یوان (30 هزارتومن) برای ثبت نام به همراه داشته باشید.تا کارت الکترونیکی شما صادر شود.که برای هربار ورود و خروج شما اطلاعات شما ثبت شود.

نمایشگاه ساعت 6 بعدازظهر تعطیل میشه و فکرش را هم نکنید که به راحتی بتونید به خیابون نزدیک بشید و تاکسی بگیرید. حتما از قبلش باید با سرویس هماهنگ کنید وگرنه با تاکسی هایی که حتی تا 10 برابر قیمت از شما کرایه طلب می کنند مواجه خواهید شد! البته نمایشگاه یک سری اتوبوس های رایگان برای رفت و آمد به نمایشگاه قرار داده که میتونید از اونها استفاده کنید ولی صف های بعضا 20 یا 50 متری تشکیل داده اند.

دستفروش های زیادی دور و بر نمایشگاه دیده میشه ، پیشنهاد من اینه که کالاهایی مثل موبایل ولپ تاپ نخرید چون صددرصد جنس اورجینال نشون میدن و شما تست می کنید و آخرسر با جنس تقلبی جابه جا میکنند. ولی بقیه کالا ها معمولا جنس های ارزون قیمت و جالبی هستند. البته مواظب قیمت ها باشید.اگه یه چینی گفت 100 دلار مطمئین باشید بیش از 10 دلار قیمت نداره !

برای نمونه این دوچرخه آلومینیومی که قابلیت تا شدن و کوچک شدن را داره تنها 20 دلار قیمت داره که خیلی عالیه ! دستفروشی نه تنها کنار نمایشگاه های بزرگ ، بلکه در کوچه پس کوچه ها خیابان ها روستا ها ، شهرها و همه جا وجود دارد و یکی از مشاغل مهم چینی ها محسوب میشهکه البته از ساعت 5 بعدازظهر کنار خیابان بساط می کنند و تا ساعت 11 شب ادامه دارد. اجناس فوق العاده جالب و ارزان قیمتی میتوانید تهیه کنید.مخصوصا لباس،شلوار، تی شرت ، لوازم الکترونیکی و ...

فردای اون روز اول صبح از هتل فرودگاه به سمت ایستگاه مترو حرکت کردیم. مقصد ما شهر شنزن است. از گوانجو تا شنزن با ترن تنها یک ساعت راهه و فقط با پرداخت 100 یوان (30 هزارتومان)میشه به شنزن رسید.البته تاکسی هم داره که با توجه به اینکه چینی ها نفت را از ایران وارد می کنند، اصلا نمی صرفه ! آخه بنزین لیتری هزار و چهارصد تومنه ! یاد یارانه ها افتادم کلی به جون بنزین آزاد 700 تومنی خودمون دعا کردم.

به ایستگاه مترو لوهو رسیدیم.اولین ایستگاه مترو شهر شنزین همین ایستگاه مترو است.

هتل های زیادی توی شهر شنزن هست که البته یه اتاق معمولی از شبی 40 هزار تومان شروع میشه و هتل 5 ستاره شبی 150 هزار تا 300 هزار تومن پیدا میشه. البته توجه داشته باشین هتل های ارزون قیمت و تمیز و مناسب و زیبا توی شهر زیاد هستند.کنار ایستگاه مترو یه هتل مجلل با امکانات بسیار عالی واسه استقرار وجود داره به اسم شانگریلا هتل که ما از طرف دوستمون به اونجا دعوت شده بودیم.و در آنجا مستقر شدیم. کارت هتل را برداشتم چون آدرس هتل را به چینی نوشته بود و به دردم میخورد.

یه سری کار تجاری داشتیم که انجام دادیم و با تاکسی رفت و آمد کردیم.تاکسی ها در چین سه مدل هستند تاکسی های داخل شهری سبز رنگ ، تاکسی های خارج شهر و بیرون شهر به رنگ های زرد و قرمز رنگ.وقتی وارد تاکسی میشید حتما تاکسی متر را درخواست کنید اینجوری ارزونتره البته مالیات به کرایه اضافه میشه معادل یک یوان(300 تومن).

نکته جالب در مورد مردمان چین این هست که اعتقاد خاصی به زبان چینی دارند و اصلا انگلیسی متوجه نمیشوند و اگه شما راهی بازار بشین تنها جمله که همه میگن اینه که I dont know english..

چون به فوتبال علاقه داشتم گفتم یه سری به استادیوم های ورزشی بزنم و با شهر خودمون مقایسه کنم.تحقیق کردم دیدم در سال 2011 که بازیهای دانشجویان جهان در این شهر برگزار شده بود ، بالای 22 استادیوم فوق پیشرفته در این شهر کوچک ساخته شده است. فاصله استادیوم شهر شنزن تا ایستگاه مترو تنها 1 دقیقه بود.بعداز 2 دقیقه شما می توانستید با خیال آسوده از میان 20 درب تعبیه شده برای ورود به استادیوم، بر روی صندلی خود بنشینید.البته فاصله استادیوم شهر شنزن تا استادیوم کناری ان تنها 3 دقیقه بود که خودش شگفت آور بود. استادیوم های سرپوشیده با چمن بسیار مناسب

.البته چینی ها به فوتبال علاقه ای ندارند و عاشق بسکتبال هستند و همه جا بازی می کنند.

یکی از معروف ترین و دیدنی ترین بازارهای شهر شنزن خیابان پیاده روی دونگ مائن است.این بازار بهترین مرکز خرید شهر شنزن است. انواع و اقسام مغازه ها ، رستوران ها و سینماها را می توان در این مکان یافت.مخصوصا مراکز بزرگ خرید محصولات زنانه در همین مکان است. از نکات قابل توجه در مورد این خیابان این است که در آن خبری از مالیات نیست و محصولات به صورت تکس فیری عرضه می شوند.

چین بازارهای بسیار بزرگی داره ، در شهر شنزن میدان هواکیانگ ، جزئ میدان های تجاری شهری محسوب میشه که تمام کارخانه داران ، فروشگاه های بزرگ ، تولید کنندگان و خلاصه هر جنسی که لازم داشته باشید با قیمت هایی بعضا مفت و مسلم می تونید تهیه کنید.خرید در چین ، در این میدان معنا پیدا می کند.

اینجا مرکز دیجیتال و الکترونیک هست ، (میدان هواکیانگ نورث) که البته ساعت 10 صبح باز میشه و ساعت 5 بعدازظهر همه بسته می شوند. می تونید یه نگاهی به لیست قیمت ها بیاندازید.قیمت ها به یوان چین می باشد.(یک یوان = 300 تومان)

قبل از بازشدن پاساژهای بزرگ دولتی ، مراسم احتزاز پرچم کشور چین انجام می شود و تمام کارمندان به آن ادای احترام می کنند.

آنچه که جلب توجه می کرد آسمان خراشهای شهر شنزن بود که گفتنی است بیش از 200 ساختمان بالای 100 طبقه در این شهر وجود داره.

نکته جالب در مورد خط کشی عابر پیاده بود.واقعا فرهنگشون با ما فرق داره.در چین پلیس ها کاری با ماشین ها ندارند بلکه تمام توجهشان به عابران پیاده است. مثلا در همین چهارراه هواکیانگ ، 4 پلیس برای چهارطرف چهار راه ، آنهم فقط برای عابران بسیار جالب بود.ما که عادت نداشتیم با دوستم در حال گرفتن عکس از ساختمانها بودیم و از خیابان عبور می کردم که ناگهان دو تا پلیس سوت کشان به طرف ما اومدند و گفتند برگرد وقتی پشت سرم را نگاه کردم دیدم 50 نفر عابرپیاده پشت چراغ قرمز عابر پیاده ایستاده اند و ما بی اعتنا از خیابان خلوت که ماشینی هم وجود نداشت در حال رفتن بودیم که البته پلیس جلوی ما را گرفت و به عقب راند. خیلی خجالت کشیدیم ، البته ما توی ایران عادت کرده بودیم ، همیشه حق با عابر پیاده است.

در چین تعداد عابران پیاده واقعا بالاست ، شاید بیش از 200 عابر پیاده رفت و آمد می کنند آنهم فقط در یکبار چراغ قرمز و سبز شدن!

نهایتا شما باید با ایما اشاره خرید و فروش کنین که نهایتا همه میفهمن و البته چون همه جا اینترنت وجود داره معمولا از ترجمه آنلاین استفاده میکنند. لغت های انگلیسی مثل : موبایل ، تاکسی ، کامپیوتر ، دبیلو سی و هر لغتی که فکرش را بکنید که واقعا ساده است ، چینی ها بلد نیستند ... واقعا نمی فهمند پس به خودتون زحمت ندین و از یک دیکشنری چینی استفاده کنید.

مشکل دستشویی رفتن هم برای ایرانی ها همه جای دنیا وجود داره ، توی چین دستشویی ها به سبک ایران بود ولی آبی برای طهارت وجود نداشت .فقط سیفون برای بهداشت دستشویی بود.یه مدل دستشویی هایی هم بود که به صورت دیواری بود که در نوع خودش جالب توجه بود.برای اب طهارت همیشه شما باید یک بطری آب معدنی همراهتون باشه وگرنه خبری ازظرف آب نیست.

یادم رفت بگم که قبل از آمدن به چین ، 32 کیلو غذای آماده ایرانی با خودم آورده بودم ، آخه وصف غذاهای چینی شهره خاص و عامه ! بعید میدونم کسی بخواد تست کنه.از دوستم شنیدم که یه بار غذای عجیب و غریب چینی تست کرد و تا سه روز حالش خوب نبود.

نویسنده : مسلم آقابابایی بادافشانی