سفرنامه بالی (زیبای ناشناخته)

با سلام خدمت همه دوستان و سفر دوستان عزیز

در ابتدا لازم که از اساتید بزرگوار به خاطر نگارش محاوره ای و غلط های املایی احتمالی عذرخواهی کنم . راستش من اصلا اهل نوشتن نیستم هدف من از نوشتن این سفرنامه نبودن اطلاعات کافی در مورد سفر به بالی به زبان فارسی هست که امیدوارم کمک حال دوستانی باشه که قصد سفر به بالی رو دارن.

خوب بریم سر اصل مطلب

تقریبا چهار ماه پیش بود که از سفر 10 روزه تایلند برگشته بودم . بعد از 2 هفته دوباره هوس سفر زد به سرم و شروع کردم تحقیق و جست و جو برای یک مقصد جدید تو این مدت از جاهایی که نرفته بودم و امکان مسافرت بهشون رو داشتم کلی اطلاعات جمع کردم.قبلا دبی ، تایلند ، مالزی و چندین و چند بار شهرهای مختلف ترکیه رو رفته بودم و هدفم مسافرت به مقصد جدید بود.از بین روسیه ، مجارستان، گرجستان ، هند(گوا) مالدیو، اندونزی (بالی) و یونان با توجه به هدف سفرمون که تفریح کامل و استفاده از تفریحات آبی با توجه به فصل(مهرماه) بود از بین بالی و گوا ما (من و برادرم) بالی رو انتخاب کردیم.البته ناگفته نماند که خیلی دوست داشتیم بریم روسیه ولی به خاطر سرد شدن هوا و توصیه دوستی که اونجا ساکن بود روسیه رو گذاشتیم برا سال بعد.

خوب بعد از انتخاب مقصد شروع به جست و جو راجع به قیمت هتل و پرواز و ویزا کردم.من در 90 درصد موارد بدون تور سفر میکنم به همین خاطر بعد از چک کردن تاریخ قیمت پرواز و هتل و ویزا رو در آوردم که در کمال تعجب اختلاف قیمت تقریبا 1.5 میلیونی در مقایسه با قیمت آژانسها (بیشتر از قیمت آژانسها) رو دیدم.

البته دلیل این اختلاف قیمت . قیمت پرواز بود که آژانسها قیمت چارتری رو ارائه میکردن. با دو دو تا چهار تا تصمیم گرفتم که از یه آژانس تور کامل رو تهیه کنم.اما یه مشکلی اینجا بود که هتلی که مدنظر من بود در پکیج آژانسها نبود.با توجه به قیمتهایی که دیده بودم تصمیم گرفتم تور بالی رو از آژانس بهار پرستوها تهیه کنم.با صحبتی که با مدیریت آژانس داشتم لطف کردن و هتل مدنظر من رو با پرواز قطری از تاریخ 6 مهر به مدت 7شب و 8 روز رزرو کردن.

.بالی چند منطقه داره که توصیه میکنم با توجه به قصدتون از سفر هتلتون رو تو اون منطقه انتخاب کنید.منطقه کوتا که تقریبا شلوغ ترین منطقه بالی هست که پر از مغازه و مراکز ماساژ و یکم بافت سنتی تر و ساحل مناسب برای شنا.

منطقه لجیان(لگیان) شامل دو خیابان شمالی و جنوبی خیابان جنوبی که تفریحات شبانه در اون بود و خیابان شمالی که به ساحل راه داشت .در کوچه های منطقه لجیان(لگیان) قدم به قدم فروشگاه رستوران و مراکز ماساژ به چشم میخوره.اما بهترین قسمت این منطقه سواحل اون هست که سواحلی پر موج و رویایی برای موج سواران هست. منطقه بعدی نوسادوا(یا به قول خودشون نوشادوا) هست که با فاصله تقریبا 30 دقیقه ای از کوتا و لجیان قرار داره.این منطقه اکثرها ریزورتهای خیلی بزرگ قرار دارند که بیشتر به نظر بنده برای ریلکس کردن مناسبن.

همچنین منطقه نوسادوا دارای سواحل آرام هست که برای شنا مناسب هست.همچنین ورزشهای آبی درسواحل این منطقه برگذار میشه

منطقه بعدی سواحل جیمباران هست که پر از رستورانهای دریایی هست همچنین این منطقه به دلیل سواحل آرام برای شنا و ورزشهای آبی مناسب هست. هتل ما هتل 5ستاره د استونس در منطقه لجیان(لگیان) بود.این هتل زیرمجموعه هتلهای زنجیره ای ماریوت هست . دلیل انتخاب هتل در این منطقه سواحل مناسب برای موج سواری و همچنین نزدیکی به رستورانهای بیشمار منطقه بود.

من تو سفرنامه دوستان خونده بودم منطقه کوتا اکثرا بومیها در اونجا ساکنن.در صورتی که در کوتا و لجیان 70 درصد استرالیایی میبینید 10 درصد چینی 5 درصد هندی و 15 درصد از کشورهای اروپایی و آمرکایی و سایر نقاط.هموطنان عزیز ما هم که خیلی خیلی کم به بالی سفر میکنن.اون عده کم از هموطنان هم معمولا تو منطقه نوسادوا هتلشون رو انتخاب میکنن(به گفته لیدر محلی).تا جایی که من متوجه شدم و از چند نفر از بومیها که سوال کردم اهالی بالی اکثرا در منطقه دنپاسار ساکن هستن و برای کار به کوتا و لجیان رفت و آمد میکنن.

خوب همه چیز آماده بود تا روز سفر فرا برسه..ناگفته نمونه من تقریبا 10 روز قبل از تاریخ سفر تور رو تهیه کرده بودم و آژانس قرار بود برای ویزا اقدام کنه و 2-3 روز قبل از سفر مدارک رو تحویل بده

ویزای اندونزی تقریبا طی 5-6 روز کاری صادر میشه و مدارک لازم پاسپورت کپی کارت ملی 2 قطعه عکس و پرینت حساب با موجودی 10 میلیون تومانه همچنین قیمت ویزا 50 دلار آمریکاست که به عهده آژانس اقدام کننده هست

تقریبا 4 روز قبل از سفر بود که از آژانس بهار پرستوها تماس گرفتن و گفتن ویزا و مدارک آمادست.من به دلیل مشغله کاری روز قبل از پرواز به آژانس مراجعه کردم و مدارک رو تحویل گرفتم که به همراه اون یک کتابچه راهنمای سفر به بالی به زبان فارسی از طرف آژانس به من دادن

روز آخر روز به شدت پرمشغله ای برای من و برادرم بود و تقریبا تا ساعت 11 شب درگیر انجام کارامون بودیم.پرواز ساعت چهار و نیم صبح بود . با مشورتی که با هم کردیم گفتیم با ماشین خودمون نریم فرودگاه راحتتریم .هم اینکه دنبال جا پارک نباید بگردیم و مهمتر اینکه تو راه برگشت با اون خستگی نیازی به رانندگی نیست.

با یه سرچ تو اینترنت شماره تاکسی های فرودگاه رو گرفتم و یه ماشین برای ساعت 12 رزرو کردم.توصیه من اینه برای رفتن به فرودگاه حتما ماشینهای خود فرودگاه رو رزرو کنید چون اگه اتفاقی برای ماشین بیافته سریعا یه ماشین جایگزین میفرستن.تفاوت قیمت با آژانس هم فکر نمیکنم بیشتر از 10 هزار تومن باشه.

حدود ساعت 1 بامداد به فرودگاه رسیدیم.سریع از قسمت کنترل رد شدیم و به سمت گیتهای هواپیمایی قطر رفتیم.جالب اینکه به محض پیدا کردن محل صدور کارت پرواز گیت باز شد و ما نفر اول کارت پروازمون رو گرفتیم(به لطف پرسنل خوش رو و مهربون به خاطر قد بلند بنده هر دو مسیر تهران تا دوحه و تهران تا بالی دم در خروج بودیم و من پاهامو راحت دراز کردم :دی) البته هواپیمایی قطر این امکان رو داره که از قبل میتونین جای نشستنتون رو تعیین کنید این کار از طریق سایت و اپلیکیشن هواپیمایی قطر امکان پذیره.

بعد از پرداخت عوارض خروج از کشور با صف طویلی برای کنترل و بازرسی پاسپورت و خروج از کشور مواجه شدیم.نکته جالب تعداد زیاد توریستها بود که قصد خروج از کشور رو داشتن.واقعا تعداد توریستها نسبت به قبل افزایش چشمگیری داشته امیدوارم خیلی خیلی بیشتر بشه.بعد از رد شدن از قسمت کنترل پاسپورت حدود 2 ساعت وقت داشتیم .خوشبختانه دوشنبه شب بود و برنامه نود در حال پخش بود و این 2 ساعت برای ما زود سپری شد ساعت 3.35 دقیقه بود که گیت خروج برای پرواز باز شد، ما عجله نکردیم و نیم ساعت بعد رفتیم که سوار هواپیما شیم.وقتی وارد هواپیما شدیم تقریبا اکثر صندلیها پر بود . هواپیما یه ایرباس کوچیک بود که مسیر تهران دوحه رو 2 ساعت طی کرد..

طلوع آفتاب نصف جان

ما سعی کردیم این 2ساعت رو بیدار بمونیم تا مسیر دوحه بالی رو بخوابیم .در طول پرواز یه بار پذیرایی انجام شد که بد نبود .

صبحانه مسیر تهران دوحه

بعد از 2 ساعت به فرودگاه دوحه رسیدیم .تا پرواز بعدیمون با توجه به زمان دوحه حدود 2 ساعت وقت داشتیم .بعد از یه چرخ کوچیک تو فری شاپ فرودگاه کم کم به گیت پرواز رفتیم .هواپیما دوحه بالی یه ایرباس 330-200 بود که به نظرم برای پرواز 10 ساعته یکم کوچیک بود..البته شانسی که ما داشتیم این بود که جلوی در خروج بودیم و جلوی پاهامون آزاد بود .پرواز هم تقریبا پر بود.

.نکته جالب اینکه از اینجا بود که من متوجه شدم هموطنان کمی مقصدشون بالی هست .به جز من و برادرم حدود 20 نفر ایرانی مسافر پرواز دوحه بالی بودن .خوب قسمت سخت سفر استارت خورد .من که بعد از مسافرت 4 ماه پیش به تایلند عهد کرده بودم بیشتر از 5 ساعت تو هواپیما نشینم ولی چه میشه کرد عشق سفر رو :دی

اولش سعی کردیم بخوابیم ولی سرو صدای زیاد همسفرای کنارمون که اندونزیایی بودن فعلا ما رو از خوابیدن منصرف کرد .روی هر صندلی یه کیف کوچیک گذاشته بودن که داخلش چشم بند مسواک خمیردندون و گوش گیر بود .همچنین هر صندلی یه مانیتوری داشت که چند تا فیلم و بازی و سرگرمیهای دیگه داشت .نکته خوبش اینجا بود که میشد بازیها رو به صورت مالتی پلیر انجام داد مثلا من و برادرم تقریبا 3 ساعت از طول مسیر رو با بازی تخته سرگرم بودیم..

تخته آنلاین

در طول مسیر 3 بار پذیرایی انجام شد که میتونستین غذای آماده شده با گوشت مرغ یا سبزیجات رو انتخاب کنید .البته من کلا غذاهاشون رو دوست نداشتم چون به شیوه کشورهای شرق آسیا آماده شده بود .بعد از گذشت ساعتی برادرم هم خوابش برد و من نمیتونستم بخوابم .لپ تاب رو در آوردم و مشغول دیدن فیلم شدم .بعد از اینکه یه فیلم دیگه دیدم یکی از مهماندارا پرسید که چرا اینقدر کلافم که منم گفتم به خاطر طولانی بودن زمان پروازه .یکم صحبت کردیم و ازم پرسید اگه حوصله دارم فرم مشتریان هواپیمایی قطر رو بیاره تا پر کنم منم دیدم از بیکاری بهتره و چند ویژگی خوب برای پروازهای آینده داره برای خودم و برادرم این فرم رو پرکردم و تحویل مهماندار دادم

فرم مشتریان هواپیمایی قطر

دوستان در طول پرواز برگه هایی به شما داده میشه که باید به دقت اون رو پرکنید و تو فرودگاه بالی تحویل بدین..علاوه بر اطلاعات شخصی سوالای مختلفی پرسیده شده که من همه رو منفی زدم .مثلا یکی از موارد این بود که دارو همراتونه؟من با اینکه کلی داروی مورد نیاز با خودم برده بودم منفی زدم .دلیلش هم این بود که روی او برگه ذکر شده بود که اگه همه موارد منفی باشه از خط سبز رد میشین و نیازی به گذاشتن چمدون در ایکس ری نیست .(البته اینکار ریسکی هست و من توصیه نمیکنم)

بالاخره 10 ساعت خسته کننده تموم شد و به فرودگاه دنپاسار رسیدیم .چون صندلی اول بودیم همون ابتدا پیاده شدیم و وارد فرودگاه شدیم .تو نگاه اول فرودگاه رو که دیدم یکم تو ذوقم خورد .فرودگاه یه جوی داشت که خوشم نیومد .یه جورایی کف فرش بودن فرودگاه و خلوتی بیش از حد تو اون ساعت یکم آزار دهنده بود(البته تو مسیر برگشت کاملا نظرم عوض شد چون قسمت ورودی و خروجی فرودگاه دنپاسار دو تا دنیای متفاوت هستن) ..

فرودگاه دنپاسار

با توجه به اطلاعاتی که قبلا جمع کرده بودم انتظار داشتم تو فرودگاه برای کنترل ویزا و اون برگه ورودی یکم اذیت بشیم ولی خوشبختانه چون نفر اول بودیم خیلی راحت رد شدیم و به هیچی گیر ندادن .بعد از تحویل گرفتن چمدونمون راهی قسمت خروجی شدیم تا لیدری که قرار بود ترانسفر ما رو تا هتل انجام بده رو پیدا کنیم .نکته دیگه اینکه فرودگاه دنپاسار در قسمت ورودی یک فروشگاه به عنوان فری شاپ داره که اجناس اون گرونه و به درد خرید نمیخوره(کلا فری شاپ نیست به نظرم :دی) یکم که جلو رفتیم یکه آقای حدود 40 ساله رو دیدیم که اسم ما رو روی کاغذ داشت .اسم این دوستمون صورتا بود که فارسی رو خیلی خیلی با مزه صحبت میکرد .اینقدر کلمه ها رو میکشید و با صبر صحبت میکرد که ما حوصلمون سر رفت و به انگلیسی جوابش رو میدادیم تا شاید بیخیال شه و انگلیسی صحبت کنه ..این آقای صورتا اولش به ما گفت چرا مثل سایر هموطنامون هتلهای منطقه کوتا و نوسادوا رو انتخاب نکردیم که ما هم دلایلمون رو گفتیم و ایشون هم گفت انتخاب خیلی خوبی کردین .اینطور که آقای صورتا میگفتن اکثر هموطنامون به منطقه نوسادوا و هتل گرند حیات میرن .راستی این جمله رو خیلی شیرین میگفت(ایرانی عشق گرندحیاته :دی)

البته هتل گرند حیات برای زوجها انتخاب خیلی خوبیه مخصوصا برای ماه عسل .چون هتل ما تو منطقه لجیان بود ترنسفر ما به صورت اختصاصی بود و خیلی زود حرکت کردیم .تو راه آقای صورتا به ما گفت دوست داره فارسی صحبت کنیم تا بیشتر یاد بگیره .جالب اینجا بود که ایشون به صورت تلفنی زبان فارسی رو یاد گرفته بودن .روی تورمون یه سیم کارت بود که بهمون تحویل دادن همچنین یه تور شهری هم بود که گفتن برای 2 روز بعد میان دنبالمون که ما کنسل کردیم و گفتیم نمیایم .با صحبتهایی که صورتا با ما داشت فهمید که قصد خرید توری رو ازش نداریم .البته خیلی باشخصیت بود و اصلا اصراری نکرد .بعد از حدود 20 دقیقه به هتل رسیدیم . ابتدای هتل دو ورودی جداگونه داشت که بعد از عبور ماشین از ورودی اول ماشین ایست کامل میکرد و بازرسی توسط چند نفر و یه سگ انجام میشد .بعد از انجام بازرسی مقابل لابی پیاده شدیم . این قسمت دوباره ایکس ری داشت که چمدونها و خودمون رو کنترل میکردن .اینقدر سختگیریهای امنیتی برامون عجیب و جالب بود..

-عکس از اینترنت-لابی هتل

صورتا کارای پذیرش رو انجام داد یه پرینت هم از بلیط برگشتمون گرفت تا برای ترنسفر برگشت باهامون هماهنگ کنه .پذیرش هم برای دپوزیت درخواست 1300000 روپیه معادل 100 دلار آمریکا کرد که چون ما پول چنج نکرده بودیم گفتیم دلار میدیم . اولش گفتن 100 دلار بدین اما بعدش با عذرخواهی گفتن چون 100 دلار چنجش مقدار خیلی کمی کمتر از 1300000 روپیه هست یه 10 دلاری دیگه بدیم که ما چون فقط 100 دلاری همرامون بود 200 دلار دادیم .البته پذیرش هتل چند بار تاکیید کرد فردا با باز شدن صرافیها که خود هتل هم یه دونه داشت میتونیم 1300000 روپیه بدیم و 200 دلارو تحویل بگیریم. بعد از خداحافظی با صورتا راهی اتاق شدیم .اتاق ما تو طبقه اول بود بعد اینکه وارد اتاق شدیم همه چیز عالی بود به جز ویو اتاق .با اینکه خسته بودیم ولی گفتیم بهتره همین امشب درخواست تغییر اتاق بدیم .با مشورت با برادرم گفتیم حضوری بریم با پذیرش صحبت کنیم .بعد از صحبت با پذیرش گفتن اتاقهای رو به ویو استخر سوپر دولکس هست و کمی اختلاف قیمت داره ..

ما گفتیم مساله ای نیست و درخواست تغییر اتاق رو دادیم ..البته تصمیم گرفتیم اون شب رو تو همون اتاق بمونین چون دیر وقت بود و میخواستیم بخوابیم .برای 6 شب بعدی فاکتور حدود 150 دلاری رو امضا کردیم البته وجهی از ما طلب نکردن .بعد از برگشت به اتاق یکم گرسنمون شده بود از رستوران هتل دو تا برگر سفارش دادیم که کیفیتش خیلی خیلی عالی بود.

برگر با تخم اردک سرخ شده

بعد از غذا خوردن سریع خوابمون برد . صبح ساعت 8 از خواب بیدار شدیم و رفتیم برای صبحونه .صبحونه هتل خیلی عالی بود و انواع سوپ املت انتخابی انواع شیرینی انواع بستنی سوشی میگو چند نوع سالاد بیکن سوسیس و البته لبنیات خیلی کم (کلا زیاد لبنیات دوست ندارن انگار) به نظر من بهترین قسمت منوی صبحونه هتل قسمت آبمیوه های طبیعیشون بود که من خیلی دوست داشتم همچنین میتونستین علاوه بر میوه های اونجا چیزای دیگه هم سفارش بدین تا براتون میکس کنن مثلا من چند بار شیر موز و چند بارم آب لیمو عسل(به خاطر گلو درد) سفارش دادم .

سر میز صبحونه میتونستیم به مهماندارا هر نوع سفارشی هم دارین بدین و اونا بدون معطلی و با روی خوش سفارش رو می آوردن .برای مثال بعد مشخص شدن جای نشستن سوال میشد علاوه بر بوفه سفارشهای دیگه هم دارین..مثلا میتونستین اسپرسو یا لاته یا قهوه ترک یا چای طعم دار سفارش بدین.. و یه نکته مثبت دیگه که کارکنان رستوران هتل داشتن این بود که موقعی که صبحونتون رو خوردین و قصد رفتن داشتین ازتون سوال میشه که چیزی نیاز ندارین که همراتون ببرین .مثل میوه قهوه یا آب میوه .. البته هزینه اضافی برای این خدماتشون نمیگرفتن .

صبحانه هتل

امروز رو تصمیم داشتیم بریم پارک آبی واتربوم از طرفی قرار بود اتاقمون رو هم عوض کنیم که پذیرش گفته بود ساعت 12 بیاین که اتاقا رو چنج کنیم هر جور حساب کردیم دیدیم تا 12 اگه صبر کنیم وقتمون تلف میشه..اونا پیشنهاد دادن که وسایلمون رو تحویلشون بدیم تا خودشون کار چک این رو انجام بدن ولی ما چون تو سیف باکس پول داشتیم براشون توضیح دادیم که اونا هم گفتن موردی نداره عصر که برگشتیم اتاقا رو جا به جا میکنن . وسایلمون رو برداشتیم و از هتل خارج شدیم . از گوگل مپ واتر بوم رو سرچ کردیم و تو مسیری که بهمون نشون داد شروع به راه رفتن کردیم تا بعد از پیدا کردن صرافی و چنج پول تاکسی بگیریم (به صرافی هتل اعتماد نکردیم چون فکر میکردیم مثل همه جا نرخهای تبدیلشون پایین هست)

. اولین صرافی که دیدیم رفتیم داخل و مقداری پول چنج کردیم .نکته اینکه در مورد چنج کردن پول یه سری صرافی هست که داخل شهر هستن توجه داشته باشین این صرافیها یه ال سی دی دارن که نرخها روی اون درج شده که در ساعتهای مختلف متغیره .این صرافیها تقریبا هر 100 دلار رو 1275000 تا 1295000 چنج میکنن (تو یک هفته ای که ما اونجا بودیم به این صورت بود) برای چنج کردن پول هم یه برگه در اختیارتون میذارن تا مشخصات خودتون و هتل محل اقامت و مقدار پولی که میخواین چنج کنین رو بنویسین .اکثر سوپرمارکتها هم داخلشون صرافی دارن که نرخشون با صرافیهای بیرون تفاوتی نداره. تو منطقه کوتا همه جا تابلوی چنج پول میبینید با مبلغ بیشتر مثلا 100 دلار حدود 1350000 روپیه .اینها صرافی نیستن .مغازه هایی هستن که در کنار فروش روزانه خود کار چنج پول هم میکنن . توصیه من اینه پولاتون رو در این مکانها چنج نکنین .چون علاوه بر اینکه شاید پول تقلبی به شما بدن بهتون میگن 10 یا 5 درصد کارمزد کم میکنن .بعد از چنج پول یه تاکسی گرفتیم و به سمت پارک آبی حرکت کردیم.

نکته اینکه بعد از تاکسی گرفتن حتما به راننده بگید تاکسی متر رو روشن کنه ما یه بار تو یه مسیر یادمون رفت بگیم تاکسی متر رو روشن کنه وقتی به مقصد رسیدیم ازمون کرایه حدود 70 هزار تومانی خواست که با اعتراض ما گفت نصف مبلغ و وقتی گفتیم به پلیس زنگ میزنیم همون کرایه نرمال که حدود 10-12 هزار تومان به پول ما بود رو دادیم(کلا از پلیس خیلی میترسن اگه مشکلی با کسی پیدا کردین بگین به پلیس زنگ میزنین خودش حساب کار دستش میاد :دی) بعد از 20 دقیقه که اکثرش رو تو ترافیک بودیم به پارک آبی رسیدیم کرایه هم چیز نرمالی در حدود 10-12 تومان به پول ما شد.

خواستیم اول یه محافظ ضد آب برای گوشی بگیریم که بتونیم با گوشی دوربین گوپرو رو ریموت کنیم .فروشگاه واتر بوم یکم اجناسش گرون بود مثلا یه کاور معمولی ضد آب گوشی حدود 50 هزار تومن به پول ما بود .تصمیم گرفتیم بریم بیرون از فروشگاه و از مغازه های اطراف خرید کنیم .کمی جلوتر از پارک آبی یه کاور ضد آب با قیمت حدود 10 هزار تومن خریدیم.

فروشنده سوال کرد اگه قصد رفتن به پارک آبی رو داریم میتونه بلیط ازونتر در اختیارمون بزاره..ما هم قبول کردیم .چند تا مغازه جلوتر یه مغازه ای بود که تورهای مختلف میفروخت اطلاعاتمون رو پرسید وقتی گفتیم از ایران اومدیم کلی تحویلمون گرفت و گفت توریست ایرانی خیلی خیلی کم به بالی میان.

بعدش دینمون رو سوال کرد که گفتیم مسلمون هستیم کلی با هامون خوش و بش کرد و گفت خودشم مسلمونه بعدش گفت یه تخفیف حسابی بهتون میدم .قیمت بلیط در پارک آبی نفری 550000 روپیه تقریبا 150 هزار تومن به پول ما بود .اما با تخفیفی که خواست بده مبلغ 480000 روپیه رو روی ماشین حساب زد و گفت راضی هستین که گفتیم آره .اولش فکر میکردم برای هر نفر این مبلغه ولی وقتی خواستم حساب کنم دیدم گفت برا دو نفرتون این مبلغ که تقریبا میشد نفری 65 هزار تومن به پول ما.

با کلی شک و تردید و سوال که مطمئن هست پول رو درست حساب کرده وچر رو ازشون گرفتیم و به سمت درب ورودی واتر بوم رفتیم .وچری که به ما داده بودن یه برگه بود که روش اسم مغازه ای که تور رو فروخته بود و تعداد نفر اسم و فامیل ما و توضیح اینکه مبلغ رو ما پرداخت کردیم .کلا مهر و اینا نداشت و ما فکر میکردیم این وچر رو قبول نمیکنن .وچر رو دادیم و دو تا بلیط ورودی به ما دادن .همچنین میتونستین کمد و حوله کرایه کنین و تو دستبندی که داشتین پول شارژ کنین و اضافش رو موقع خروج برمیگردوندن .داخل محوطه خرید بلیط یه تابلو نصب شده بود که واتر بوم بالی بهترین پارک آبی آسیا و دومین پارک آبی برتر جهان در سال 2016 بوده .

بعد از وارد شدن به پارک اولین چیزی که نظرمو جلب کرد سرسبزی زیاد این پارک آبی بود .اکثر سرسرهاش مهیج بودن و بعضی از بازیهاش درجه هیجانی بودنشون خیلی زیاد بود .متاسفانه تو بعضی بازیها اجازه نمیدادن دوربین رو با خودمون ببریم .البته حق هم داشتن چون اینقدر شیب بعضی سرسره ها زیاد بود که باید کل اون تایم دستها به صورت ضرب در رو سینه قرار میگرفت .بعد از مدتی گرسنه شدیم که تو یکی از رستورانهای پارک آبی نهار خوردیم که کیفیتش بد نبود .

نهار در واتر بوم

دوباره رفتیم سراغ بازیها..واتر بوم اینقدر بزرگه که شاید همه بازیها رو نتونین امتحان کنین ولی ما خوشبختانه 4 شنبه رفته بودیم و زیاد صف بازیها شلوغ نبود .فقط یکی دو سرسره رو اجازه ندادن من برم دلیلش هم این بود که پشت مایوم یه زیپ فلزی داشت .پس به این نکته توجه داشته باشین که مایوتون زیپ یا دکمه فلزی نداشته باشه .من تا حالا پارک آبی های زیادی رفته بودم ولی بدون تردید واتر بوم بالی بهترین پارک آبی بود که تو زندگیم رفتم .ساعت حول و حوش 5 بود که از پارک آبی اومدیم بیرون و تو یکی از رستورانهای اطراف یه چیز سبک خوردیم .یکم خستگی از پرواز روز قبل و بالا پایین پریدنهای امروز دلیل خوبی بود تا هوس کنیم یه ماساژ بریم بعدش برگردیم هتل .تو تریپ ادوایزر یه سرچ زدم و یه سالن ماساژ که امتیاز خوبی داشت رو انتخاب کردم از روی گوگل مپ نقشش رو آوردم که پیاده 20 دقیقه راه بود .تصمیم گرفتیم قدم بزنیم و یکم اطراف رو بشناسیم .

(نمادی که جلوی مغازه ها قرار میدن و اعتقاد دارن باعث برکت براشون هست

قیمت 1 ساعت ماساژ با روغن حدود 70 هزار تومن بود .البته من خودم شخصا عقیدم اینه سالنهای ماساژ تایلند حرفه ای تر هستن .یه جورایی میشه گفت فوت و فن کار رو بهتر بلدن و در کل کیفیت سالن های ماساژ در بالی هم بد نبود .در آخر سفرنامه انشالله شهرهای تایلند و بالی رو یه مقایسه کلی میکنم .بعد از ماساژ یه تاکسی گرفتیم و رفتیم به سمت هتل.

بعد از رسیدن موضوع عوض کردن اتاق رو یادآوری کردیم که گفتن هر وقت وسیله هامون رو جمع کردیم به پذیرش زنگ بزنیم تا وسایلمون رو جا به جا کنن .کار عوض کردن اتاق 10 دقیقه بیشتر طول نکشید . همونطور که قبلا گفته بودم قرار بود اتاق از دولوکس به سوپردولکس تعویض شه که خوب واقعا هم این دو اتاق کلی فرق داشتن . مثلا اتاق جدید که تو طبقه 5 هتل بود یه تراس بزرگ داشت که یه طرفش یه مبل دو نفره و طرف دیگش یه وان بود ..

عکس از اینترنت-تراس اتاق

اتاق هم علاوه بر امکانات اولیه قهوه ساز حمام و دستشویی بزرگتر علاوه بر قهوه و آب و لوازم بهداشتی که هر روز شارژ میشد دو تا شیر و کیک و مقداری میوه هم هر روز شارژ میشد .بعد از کمی استراحت تصمیم گرفتیم شام رو تو رستوران هتل بخوریم که کیفیت خیلی خوبی داشت ..

شام در هتل .استیک و لابستر

بعد از شام هم رفتیم تا یکم چرخی تو خیابونا بزنیم .راستی منطقه نایت لایف بالی هم به ما نزدیک بود و اگه از کوچه پس کوچه میرفتی با 15 دقیقه پیاده روی میرسیدی .یه سر هم به اون منطقه زدیمو بعد از یکی دو ساعت برگشتیم هتل تا بخوابیم .
روز دوم

بعد از بیدار شدن و خوردن صبحانه رفتیم بیرون تا یه مغازه تور فروشی پیدا کنیم تا برنامه امروز و فردا رو مشخص کنیم .یکم پیاده روی اطراف خیابونهای هتل یه مغازه به نظر قیمتاش بهتر بود .اسم فروشندش هم رولان بود .یه پسر هم سن و سال خودمون که فوق العاده شوخ و باحال بود ..چون ساعت تقریبا 10 صبح بود برای امروز چند تا انتخاب بیشتر نداشتیم .واتر اسپرت سافاری زو و بالی زو .چون دیروز پارک آبی بودیم ورزشهای آبی رو گذاشتیم برای یه روز دیگه .سافاری زو رو هم قبلا تجربه کرده بودیم تصمیم گرفتیم بریم باغ وحش بالی یا همون بالی زو..

قیمتی که رولان با ترانسفر شخصی بهمون پیشنهاد داد تقریبا 1500000 روپیه معادل 420 هزار تومن به پول ما برای دو نفر بود .به نظر یکم گرون در می اومد .از طرفی هم قصد ماجراجویی داشتیم گفتیم خودمون بریم بهتره .برای فردا هم رفتینگ رو پیش رولان رزرو کردیم که بعدا در موردش توضیح میدم .یکم که از مغازه رولان دور شدیم تو اینترنت سرچ کردیم و مسافتمون با بالی زو دیدیم که با ماشین حدود یک و نیم ساعت راه بود .شروع کردیم به چونه زدن با راننده هایی که گوشه خیابون ایستاده بودن که هر کدوم یه قیمتی پیشنهاد میدادن .ما اول تصمیم داشتیم ماشین رو یک طرفه تا بالی زو کرایه کنیم و برگشت رو خودمون بیایم به خاطر همین راننده ها یکم قیمت رو بالاتر میدادن مثلا رفت و برگشت رو میگفتن 500000 رو پیه رفت خالی رو میگفتن 350000 روپیه .بالاخره با یه راننده جون که قیافه مظلومی هم داشت با 250000 روپیه برای رفت توافق کردیم .تو راه که میرفتیم مسیر خیلی زیبا بود و طولانی بودن مسیر اصلا خسته کننده نبود..

در مسیر بالی زو

با توجه به اینکه بالی زو خارج از محدوده شهری بود و احتمال میدادیم برای برگشت به مشکل بخوریم به راننده گفتیم امکانش هست 2-3 ساعاتی منتظر بمونه تا بعد از بازدید از باغ وحش با خودش برگردیم . راننده هم بدون مکس و با خوشحالی گفت 4 ساعتم اگه بخوایم صبر میکنه .شروع کردیم به چونه زدن قیمت اول راننده گفت 250000 روپیه برای برگشت میگیرم که ما گفتیم زیاده و باید بدون مسافر برگردی و از این حرفا .قیمت کل رو روی 400000 روپیه توافق کردیم .به این شرط که در مسیر برگشت ما رو به یه مزرعه قهوه ببره و هرجا خواستیم توقف کنه .جلوی بالی زو که رسیدیم راننده پرسید بلیط خریدیم که گفتیم نه و میخوایم از اینجا تهیه کنیم.

از نگهبان درب ورودی سوال کرد که قیمت بلیط چه جوریه که گفت اگه از بیرون رزرو بشه ارزونتره .بنده خدا راننده با یکی از دوستاش تلفنی هماهنگ کرد و کد رزرو رو برای ما فرستاد .هیچ هزینه ای هم برای این کار نگرفت .رفتیم داخل و کد رزرو رو دادیم و دو تا بلیط گرفتیم . هزینه 2 تا بلیط برای دو نفر تقریبا 700000 روپیه معادل 200 هزار تومن به پول ما شد .همچنین اگر رزرو رو از بیرون انجام نمیدادیم هزینه نزدیک 1000000 روپیه در می اومد .یه نوع بلیط دیگه هم داشتن که همراه فیل سواری و چند برنامه دیگه بود که ما قبلا تجربه کرده بودیم و نوع معمولیشو گرفتیم .بالی زو فوق العاده زیبا بود . شاید تعداد حیوانات و پرندگانش خیلی زیاد نبود ولی یه جو جالبی داشت .یه قسمت پرندگان داره که پرنده ها داخل قفس نیستن و پرواز میکنن..تو ای قسمت 50000 روپیه دادیم که دو تا ظرف بهمون دادن و داخلش یه چیزی شبیه آرد و آب بود این ظرفها رو که گرفتیم دستمون از همه سمت پرنده های مختلف اومدن سمتمون و روی دستها و شونه ها و سرمون نشستن .حس خیلی باحالی بود .حتما اگر رفتین امتحان کنین .با گوپرو هم کلی فیلم گرفتیم که نمیشه اینجا گذاشت .

بعد از 2 ساعت گشت و گذار و دیدن حیوانات مختلف که چند تا گوسفند هم شاملشون بود به قسمتی از باغ وحش رفتیم که قرار بود برنامه ای اجرا بشه..

چند نمونه از حیوانات بالی زو

نمایش راس ساعت که از قبل تو بلیطامون تعیین شده بود شروع شد .ابتدا مجری نمایش اومد و شروع به خوش آمدگویی کرد و از ملیت بازدیدکننده ها پرسید .نمایش فوق العاده زیبا و جذاب بود به این صورت بود که یه سری پرنده داشتن که پول میدزدیدن .یه سری عقاب که به فاصله خیلی نزدیک به تماشاچیا دنبال طعمه بودن یه سری میمون باحال که با مربیشون دزد و پلیس بازی میکردن و یه سری کارهای دیگه .در ضمن میشد داوطلب شد که این بازیها رو با پرنده ها انجام داد .مثلا یه تیکه گوشت بالا سرتون نگه میداشتن و عقاب اونو میقاپید .برادرم اینو تست کرد که فیلمی که ازش گرفتم خیلی باحال شد.

یه قسمت دیگه قرار بود برگزار بشه که عکس گرفتن با اورانگوتانای شیطون بود .از اونجایی میگم شیطون که اگه کوله رو پشتتون بود زیپشو باز میکردن و وسایل داخل رو در می آوردن یا لباستون زیپ یا آویزی داشت میکشیدن .چند تا عکس باهاشون انداختیم و کم کم آماده شدیم از باغ وحش بریم بیرون .باغ وحش یه کافه رستوران خیلی بزرگ هم داشت که نوشیدنیها و غذاهای خوبی داشت .بعد از سه و نیم ساعت از باغ وحش خارج شدیم.

راننده منتظرمون بود که حرکت کنیم .نکته خوبش این بود اصلا اخم رو صورتش نمیومد و همش در حال لبخند زدن بود .تو راه برگشت قرار بود یه سر به مزرعه قهوه بزنیم چون من و برادرم خیلی قهوه دوست داریم و تعریف قهوه لوواک که گرونترین قهوه دنیاست رو زیاد شنیده بودیم.

راننده جلوی یه مزرعه قهوه توقف کرد .خانمی به استقبالمون اومد و شروع به توضیح دادن کرد .قسمت قهوه لوواک که از مدفوع یه حیوون که عکسشو میذارم تهیه میشه خیلی جالب بود..

-عکس از اینترنت-حیوان قهوه ساز

بعد از تموم شدن توضیحاتشون ازمون خواستن بشینیم تا از چاییها و قهوه تست کنیم .12 نوع چای و کاکائو و قهوه به صورت رایگان برامون آوردن تا تست کنیم که اکثرا خوشمزه بودن ولی از نظر چای گراس لیمو فوق العاده بود..

انواع چای و قهوه برای تست

قهوه لوواک هم یه فنجون 50000 روپیه معادل 14 هزار تومن ما بود که دو تا سفارش دادیم .واقعا قهوه عالی و قوی بود و به اونایی که قهوه دوست دارن شدیدا توصیه میکنم .اصلا هم کثیف و چندش نیست چون یه پوست سفت داره که میشکونن و بعد آسیاب میکنن .مطمئن باشین تمیزه..

قهوه لوواک .از دست ندین

بعد از خوردن قهوه ها به سمت فروشگاه مزرعه رفتیم و مقداری قهوه خریدیم و یه بسته چای گراس لیمو خریدیم .توصیه من اینه که اگه قصد خرید لوواک کافه رو دارین حتما از همین مزارع تهیه کنین چون قیمت مناسبتری نسبت به فرودگاه و داخل شهر دارن .تو راه برگشت یه جا دیگه ایستادیم و کارگاه های مجسمه سازی که مجسمه های بودا رو میساختن تماشا کردیم .کم کم نزدیک هتل میشدیم که یکم ترافیک بود با یه سرچ تو تریپ ادوایزر یه برگری خوب اطرافمون پیدا کردیم که رتبه اول رو داشت .واقعا هم غذاش خوب بود بعد از خوردن غذا تا هتل رو پیاده رفتیم ..

برگر خوش مزه

چون هنوز کلی وقت داشتیم تصمیم داشتیم بریم استخر هتل .متاسفانه استخر هتل تا ساعت 8 بیشتر باز نبود..بعد از ساعت 8 هم برنامه رقص آتش در محوطه استخر برگذار میشد که جالب بود .بعد از کمی استراحت برای شام تصمیم گرفتیم بریم هارد راک کافه که هم یکم از راک آمریکایی لذت ببریم و هم غذا بخوریم .تقریبا ساعت 10 شب وارد هارد راک کافه شدیم .همون اول عاشق محیط کافه شدم .آهنگای مختلف از بهترین گروه ها و خواننده های راک دنیا مثل گروه متالیکا گروه پینک فلوید گروه آیرو اسمیت گروه ایگلز در حال اجرای زنده توسط خواننده های هارد راک کافه بود .برای شام یه استیک و یه فیش اند چیپس سفارش دادیم .. کیفیت غذا فوق العاده خوب بود ولی قیمت یه کوچولو بالا بود که با توجه به محیط و موسیقی به نظرم مناسب بود .از اونجایی که حسابی بهمون خوش میگذشت تقریبا 3 ساعتی رو اونجا موندیم و بعد برگشتیم سمت هتل

شام در هارد راک کافه

روز سوم

برای امروز از روز قبل تور رفتینگ رو رزرو کرده بودیم ..چند مدل تور رفتینگ هست که با توجه به طول مسیر و دریاچه قیمتهای متفاوتی دارن .راجع به رفتینگ قبل از سفر هم تحقیق زیاد کرده بودم و با توجه به راهنمایی رولان (فروشنده تور) رفتینگ تلگا رو انتخاب کردیم که 14 کیلومتر طول مسیر بود و ترانسفر رفت و برگشت به همراه نهار برای هر نفر با تخفیفی که گرفتیم حدود 40 دلار . یه سری آپشنهایی هم میشه بهش اضافه کرد مثل فیل سواری یا ماساژ که قیمت رو میبرد بالا .قرار بود 8 صبح تو لابی باشیم به همین خاطر صبح رو زودتر بیدار شدیم و ساعت 7 رفتیم برای صبحونه .ماشین ترانسفر حدود ساعت هشت و ربع اومد . ماشین یه ون بود که یه زن و شوهر هندی هم داخلش بودن .تو منطقه کوتا هم یه زن و شوهر از پرو به ماشین اضافه شدن .تا منطقه ای که دریاچه اونجا بود تقریبا 2 ساعتی راه بود ولی با توجه به زیبایی جاده و همصحبتی با زن و شوهر پرویی که خیلی خون گرم و خوش صحبت بودن متوجه گذر زمان نشدیم .بعد از رسیدن به ایستگاه رفتینگ تلگا ..

راننده گفت اگه پول موبایل و دوربین دارین میتونین تو کیسه ضد آب قایق و لباسها رو هم داخل ماشین بزارین

ایستگاه رفتینگ تلگا

اونجا یه ولکام درینک خیلی معمولی هم میدادن که شامل آب قهوه یا چای بود .. یه صندل هایی هم میفروختن که حدود 150000 روپیه بود که به نظرم اصلا نمی ارزید .کفش مناسب برای رفتینگ یادتون نره .به نظرم کتونی بهترین گزینست .نگران خراب شدنش هم نباشین .کتونی های ما که چیزی نشد .بعد از حدود نیم ساعت منتظر موندن و پوشیدن جلیقه .رفتیم تا سوار قایق بشیم .نکته مهم این بود که 2نفر دیگه که با ما هستن پر جنب و جوش باشن .زن و شوهر هندی که از اول خسته بودن خدا رو شکر رفتن سمت دو تا دختر چینی که با اونا بیان .ما هم با همون زن و شوهر پرویی سوار قایق شدیم .بعد از توصیه های راهنمای مسیر و اداره کننده قایق شروع به حرکت کردیم .ما چون قبلا تو آنتالیا تجربه رفتینگ داشتیم میدونستیم هر چی سریع تر پارو بزنیم هیجان بیشتری داره.

راستی دوربین گوپرو اینجا هم خیلی به کارمون اومد و. تصویرای خیلی خوبی گرفتیم حتما تو این سفر دوربین با خودتون ببرین .اولا مسیر اون زن و شوهر پرویی یکم میترسیدن ولی کم کم عادت کردن .اون پسری که قایق رو اداره میکرد همش میگفت تو قسمتهای خروشان پارو نزنین ولی ما مخصوصا من و داداشم تا لحظه آخر با سرعت پارو میزدیم تا با سرعت بیشتری به صخره ها برخورد کنیم .بعد از حدود یه ساعت توقف کردیم .اینجایی که توقف کردیم یه آبشار خیلی قشنگی داشت که اسمش رو متاسفانه یادم نست .چند تا عکس گرفتیم و دوباره حرکت کردیم ..

آبشار در مسیر رفتینگ

بازم با کلی هیجان مسیرو پیشرفتیم .یه جا دیگه توقف کردیم کمی شنا کردیم ولی آب به شدت شور بود .تقریبا آخرای مسیر بود که یه توقف کردیم که پاروها رو تحویل دادیم تا از یه آبشار بریم پایین .این قسمت هیجان خیلی خوبی داشت که عکس هم میگرفتن که اگه خواستین چاپ کنید . اما قسمت تلخ امروز اینجا بود که وسایل رو که از راهنمای قایق گرفتیم رفتم موبایلم رو چک کنم که از دستم سر خورد و افتاد تو روخونه .وقتی در آوردم هم تقریبا نفس های آخرش رو میکشید .گوشی رو خاموش کردم تا بعدا یه فکری به حالش کنم .اما قسمت سخت مسیر اینجا بود .باید از پله های زیادی بالا میرفتیم تا به رستوران برسیم .کفش مناسب خیلی به کمکمون اومد .خلاصه با هر زحمتی بود رسیدیم بالا .تو مسیر بالا رفتن هم مزارع برنج دور و برمون بود که یه چیزی شبیه شمال خودمون بود .

مزارع برنج

بعد از دوش گرفتن و تعویض لباس که راننده زحمت کشیده بود برامون آورده بود رفتیم برای نهار .غذاهاشون اصلا خوب نبود .چیزی نخوردیم .یکم پسته و بادوم هندی همرامون بود که به کارکنای اونجا دادیم که کلی خوشحال شدن .بعد از اینکه همسفرامون غذاشون رو خوردن سوار ماشین شدیم .ما مسیر برگشت رو کلا خوابیدیم .اون زن و شوهر هم ایمیلشون رو دادن تا فیلمها و عکسها رو براشون میل کنیم .راننده اول ما رو پیاده کرد . من بعد از این همه بالا و پایین و پیاده رویی هوس یه ماساژ کردم برای همین داخل اتاق نرفتم و رفتم یه مرکز ماساژ اطراف هتل..بعد از برگشتن و کمی استراحت برای شام به رستوران آمریکایی مو موس رفتیم که استیک های خیلی خوبی داشت

شام در رستوران مو موس

بعد از شام هم یکم تو خیابونهای اطراف قدم زدیم و یه سرم به اسکای گاردن زدیم .بعد از یکی دو ساعت برگشتیم هتل .

روز چهارم

برای امروز قبل از سفر برنامه کشتی رو چیده بودیم که قرار بود ساعت 12 در یک رستوران جمع بشیم تا برنامشون شروع بشه .امروز صبح یکم دیرتر از خواب بیدار شدیم .بعد از خوردن صبحونه 2-3 ساعت وقت داشتیم .با توجه به اینکه لباس با خودمون زیاد نبرده بودیم گفتیم بد نیست یه وقت کوچیک بزاریم و چند تا تیشرت و شلوارک بگیریم .البته ناگفنه نماند من و برادرم از خرید به شدت فراری هستیم. مرکز خرید بیچ والک تو نزدیکی هتل ما بود که پیاده تقریبا 20 دقیقه راه بود ..هتل شرایتون هم چسبیده به این مرکز خرید هست که ما خیلی خوشحال شدیم این هتل رو انتخاب نکردیم .چون دور و برش حسابی شلوغ بود .مرکز خرید بیچ والک شعبه های زارا برشکا اچ اند ام و . رو داشت که ما سریع چند تا خرید کردیم و برگشتیم هتل.
توصیه من اینه تو بالی زیاد وقتتون رو برای خرید نزارین و فقط اگه به چیزی نیاز پیدا کردین خرید کنید .اگه قصدتون از سفر خرید هست اینهمه راه رو تا بالی نرین .بهترین جا برای خرید استانبول هست به نظرم .بعد از کمی استراحت از هتل خارج شدیم و یه تاکسی گرفتیم و به سمت رستورانی که قرار بود ساعت 12 اونجا باشیم حرکت کردیم،.وقتی رسیدیم 3-4 نفر بیشتر نیومده بودن .با توجه به برگه رزروی که داشتیم بهمون گفتن هر چیزی از رستوران سفارش بدیم 15 درصد تخفیف داره .نهار رو همونجا خوردیم..

نهار

کم کم به تعداد افراد اضافه میشد .2تا پسر استرالیایی هم سن خودمون بودن که خیلی زود باهاشون صمیمی شدیم و اکثر اوقات امروز رو با هم گذروندیم .بعد از اینکه اکثر افراد اومدن با 2 تا مینی بوس که طراحی جالبی داشت به سمت اسکله حرکت کردیم .بعد از حدود چهل دقیقه به اسکله رسیدیم و با قایق موتوری به سمت کشتی رفتیم .کشتی اصلی کشتی خیلی خوب و لوکسی بود که یه دی جی داشت و برنامه های مختلف.

کشتی شروع به حرکت کرد .ویو خیلی خیلی خوبی داشت .دریای تمیز و دور و اطراف پر از درخت فضای دوست داشتنی رو ایجاد کرده بود .بعد از مدتی کشتی یه جا توقف کرد و اعلام کردن هر کس میخواد میتونه شنا کنه،.با ارتفاعی که کشتی داشت شیرجه زدن خیلی باحال بود .یه کم شنا کردیم و حسابی خسته شدیم .دیگه کم کم داشت هوا تاریک میشد .غروب آفتاب خیلی قشنگ بود .هوا که تاریک شد برنامه هم تموم شد .و با همون مینی بوسها برگشتیم به همون رستوران محل تجمع.

دوستای استرالیایی مون اصرار کردن برای شام دور هم باشیم .7-8 نفر از افراد دیگه هم بهمون پیوستن و یه شب خیلی خوب رو با هم داشتیم .بعد از دو سه ساعت همگی خداحافظی کردیم و رفتیم سمت هتل .چون حسابی خسته بودیم زود خوابیدیم .

روز پنجم

دیروز که تو لابی منتظر ترانسفر رفتینگ بودیم یه خانمی به اسم رسینا کنارمون نشسته بود که شروع کرد صحبت راجع به اینکه از کجا اومدین و کجاها رفتین و صحبتهای دیگه .منم سوال کردم شما از کجا اومدین که گفت تو کار ترانسفر و تور و ایناست..

راستش از نظر ظاهری و انگلیسی صحبت کردن با مردم بالی فرق داشت و فکر میکردیم توریست هست ولی خودش گفت چون مادرش کره ای هست و تا 15 سالگی تو کره جنوبی زندگی کرده این تفاوتها رو با بومی های بالی داره . رسینا پیشنهاد داد برای امروز ما رو به منطقه نوسادوا که ورزشهای آبی اونجاست ببره و تو مسیر هم هرجا بخوایم توقف کنه . ماشینش هم یه تویوتا هیبریدی بود که برای 7-8 ساعت قیمت حدود 150-160 هزار تومن به پول ما رو پیشنهاد داد .به نظر قیمت خوبی بود .. چون ترانسفر ما رسیده بود سریع شماره رد و بدل شد که عصر زنگ بزنه تا اگه ما اکی بودیم برنامه رو برای امروز بزاریم .با اتفاقی که برای گوشیم افتاد و روشن نشد نتونستیم با رسینا قرار امروز رو فیکس کنیم..

.بعد از خوردن صبحونه تصمیم گرفتیم بریم یه اپل استور پیدا کنیم تا گوشی رو تعمیر کنیم .البته هر چی سرچ میکردیم خبری از اپل استور نبود و فقط فروشگاه های متفرقه رو نشون میداد .باید یه مسیری رو پیاده میرفتیم تا تاکسی بگیریم،. برادرم گفت بیا بریم یه موتور رنت کنیم تا خودمون راحت بریم .منم گفتم گواهینامه رو بین الملل میکردیم میتونستیم رنت کنیم ولی بدون گواهینامه امکان نداره قبول کنن .خلاصه به این نتیجه رسیدیم که سوال کردنش ضرر نداره ..داخل یه مغازه شدیم و راجه به قیمتها سوال کردیم.

هر چقدر تعداد روزهای درخواستی برای کرایه موتور بیشتر بود هزینه کمتری پرداخت میکردین..مثلا برای 3 روز 300000 روپیه برای 2 روز 250000 روپیه و برای 1 روز 200000 روپیه. ولی به نظرم با صرفه تر از همه برای 7 روز بود که کرایش 400000 روپیه معادل 110 هزار تومن ما بود. ما که اولش فکر نمیکردیم بدون گواهینامه بهمون موتور کرایه بدن ولی در کمال تعجب گفتن موردی نداره اگه رانندگی بلد باشین .این نکته رو هم گفتن که اگه پلیس جلوتون رو گرفت 50000 روپیه رشوه بدین تا کاریتون نداشته باشه :دی .

ازمون اطلاعات هتل و ملیتمون رو سوال کرد و گفت یه پاسپورت بدین که اونم همرامون نبود و یه عکس تو موبایل داشتیم که قبول کرد و اطلاعات رو تو برگه قرارداد یادداشت کرد . بعدش گفت هر کدوم از موتورها رو میخواین انتخاب کنین .یه سری موتور سنگین داشتن که به خاطر نداشتن گواهینامه گفتیم بیخیال این مدل ها بشیم .یه موتور اتومات با ظاهر نو انتخاب کردیم . دو تا کلاه هم بهمون دادن و تاکیید کردن حتما تو خیابونا رو سرمون بزاریم تا پلیس گیر نده .خود اون مغازه بنزین هم داشت و باک رو پر کردیم تا دیگه خیالمون راحت باشه .برای تعمیر موبایل جایی که سرچ کرده بودیم تو منطقه دنپاسار بود .به سمت اون منطقه حرکت کردیم و بعد از 20 دقیقه به اونجا رسیدیم یه فروشگاه به اصطلاح اپل استور داشتن داخل اونجا شدیم و راجع به مشکل گوشی توضیح دادیم .اونا با گفتن این جمله که مدل گوشی شما آیفون 6اس هست و این مدل هنوز وارد بالی نشده و قطعات یدکی اون موجود نیست ما رو حسابی متعجب کردن.

جالب اینجا بود که اون تایم که ما اونجا بودیم آیفون 7 هم به بازار عرضه شده بود ولی مثل اینکه اونجا دو مدل عقب بودن .بعد از مسافرت که راجع به این موضوع تحقیق کردم متوجه شدم تو کشور اندونزی جاکارتا از نظر تکنولوژی و به روز بودن متمایز با نقاط دیگر کشورشون هست و بالی بیشتر رو گردشگری زوم کرده .با شنیدن این حرف از کارکنان فروشگاه کلا بیخیال موبایل شدم و تصمیم گرفتیم خودمون با موتور به منطقه نوسادوا بریم .وسایل شنا و دوربین همرامون نبود برای همین رفتیم سمت هتل و زود وسایل رو برداشتیم و منطقه ای که میخواستیم بریم رو سرچ کردیم .دو تا راه مختلف داشتیم یکی نزدیکتر و یکی دورتر ولی هیجان انگیزتر .هیجانی از این نظر که تو نقشه مسیر از دریا روی پل رد میشد .

تصمیم گرفتیم از راه دورتر بریم .بعد از اینکه از منطقه شهری دور شدیم و وارد بزرگراه شدیم حسابی لذت بردیم .تو بزرگراهشون یه مسیر جداگونه برای موتور سیکلت درست کرده بودن تا خطر تصادف رو کم کنن.

روی دریا تو هوای مطبوع حس خیلی خوبی به ما داده بود .بعد از 45 دقیقه به منطقه نوسادوا رسیدیم . منطقه ای که ریزورتها و هتلهای بزرگی داشت و هتلاش یکم لاکچری تر بودن .یه گوشه ایستادیم و از تریپ ادوایزر یه واتر اسپرت با ریت بالا انتخاب کردیم و از رو نقشه شروع به حرکت کردیم .بعد از 10 دقیقه به منطقه مورد نظر رسیدیم .بعد از پارک کردن موتور یکی از کارکنانشون به سمتمون اومد و دعوت کرد بشینیم تا پکیجها رو نشونمون بدن.

انواع بازیهای آبی از قبیل فلای بورد، جت پک، جت اسکی، غواصی بنانا، دونات توب، سی والکر فلاینگ فیش، پاراسیلینگ و ویک بوردینگ تو پکیجشون بود. من از دیروز که رفتینگ بودیم و بعد از اون مجبور شدیم کلی پله رو بالا بریم ماهیچه های رون پام یکم گرفته بود به خاطر همین ترجیح دادم بازیهای سخت رو انتخاب نکنم ..به خاطر زیبایی سواحل و منظره های اطراف هر دو مون پاراسیلینگ رو انتخاب کردیم که منظره رو از بالا ببینیم .یه سری بازی ها هم بود که آمادگی بدنی خوب میخواست مثل فلای بورد جت پک و ویک بوردینگ البته برادرم فلای بورد و ویک بوردینگ رو انتخاب کرد و منم به خاطر مشکل گرفتگی عضله تو اون تایم رو جت اسکی کرایه کردم

.همچنین سی والکر یا همون پیاده روی زیر آب هم چون قبلا تجربه نکرده بودیم برامون جالب بود و اون رو هم به درخواستمون اضافه کردیم .در مورد قیمتها هم این نکته مهمه با یکم سر زبون داشتن و چونه زدن تخفیف خیلی خوبی میشه ازشون گرفت و بعضی از بازیها رو تا 50 درصد هم تخفیف میدن.

قیمتهایی که اینجا پرداخت کردیم رو به واحد پول خودمون میگم(البته حدودا) . برای پاراسایلینگ حدود 70 تومن بود که ما با تخفیف نفری 40 تومن دادیم .البته فوق العاده ارزش داشت و تایمشم خوب بود از بالا ویویی بینظیره از منطقه نوسادوا و دریا میدیدیم که فوق العاده زیبا بود.

با توجه به تجربه های قبلی تو جاهای مختلف پاراسایلینگ تو این منطقه رو حتما توصیه میکنم . فلای بورد با تایم 30 دقیقه برای یک نفر حدود 220 هزار تومن بود که با تخفیف حدود 150 هزار تومن دادیم .بازی خیلی خوبیه که برای افرادی که بدن آماده دارن مناسبتره چون ممکنه به کمر آسیب بزنه .همچنین برای ویک بوردینگ هم برای 30 دقیقه حدود 80 هزار تومن پرداخت کردیم، قیمت بدون تخفیفش 120 هزار تومن بود.

تو این 1 ساعتی که برادرم با این دو تا بازی سرگرم بود منم یه جت اسکی کرایه کردم که قیمتش خیلی خوب بود برای 1 ساعت حدود 50 هزار تومن..برای خودم رفتم کلی دریا رو گشتم و حسابی لذت بردم ..بعد از یه ساعت که کار داداشم تموم شده بود و منم برگشته بودم بهمون گفتن منتظر باشیم تا یه قایق بیاد دنبالمون .راستی اونجا یه کافه ای داشت که میشد از نوشیدنی و خوراکیش خرید کرد .همچنین یه کمد در اختیارمون گذاشته بودن تا وسایلمون رو داخلش بزاریم .برای سی والکر نفری حدودا 110 هزار تومن با تخفیف پرداخت کردیم که قیمت معمول اون حدود 160 هزار تومن بود .بعد از مدتی یه قایق تندرو اومد دنبالمون بعد از سوار کردن ما به یه قسمت دیگه رفت و 4 نفر دیگه رو سوار کرد که هندی بودن.

کلا این مناطقی که بازیها رو ارائه میدن فرق آنچنانی با هم ندارن .مثلا سی والکر رو یه شرکت خاصی برگزار میکنه و همه ایستگاههای فروش سی والکر نقش واسطه رو بازی میکنن .هندی هایی که با ما همراه بودن خیلی سرد و بی روح بودن و به زور با همدیگه حرف میزدن . :دی .

بعد از رسیدن به ایستگاه مورد نظر یه سری توضیحات در مورد تنفس و چیزای دیگه دادن و یه کفش مخصوص دادن تا پاهامون مشکلی براش پیش نیاد .اول اون 4 نفر هندی رفتن پایین و ما بالا منتظر موندیم .یه پسری اونجا بود که حسابی شوخ بود .اول طبق عادتی که همشون دارن سوال کرد از کجا اومدین و هتلتون کجاست .سوال دومش خیلی جالب بود پرسید شما تو کشورتون کوه بلند دارین یا نه که وقتی راجع به ارتفاع دماوند و سبلان و . بهش گفتم خیلی به وجد اومده بود و میگفت دوست داره بیاد ایران و از این کوه ها بره بالا .عاشق کوه بود این دوستمون..:دی .یه سری صحبت دیگه میکرد که من نمیتونم تایید یا تکذیب کنم .مثلا میگفت هیچ خونه ای نداره و همینجا داخل دریا تو کانکسی که داره زندگی میکنه و میگفت کل در آمدش تو یه ماه حدود 150 دلاره .کلا پسر خیلی باحال و خنده رویی بود و کلی با حرفایی که میزد ما رو خندوند .بعد از تموم شدن کار دوستان هندی من و داداشم آماده شدیم که بریم پایین . یه کلاه حدود 35 کیلیویی رو سرمون گذاشتن که جلوش شیشه ای بود .حدود 6 متر باید میرفتیم پایین . تو کل زمان هم یک نفر بود که مراقب شما بود .من چون یکم سرماخوردگی داشتم موقع پایین رفتن فشار خیلی زیادی به گوشهام وارد شد .خیلی فشار بدی بود ولی پایین که رسیدم اوضاع اوکی شد .همراهمون دستمون رو گرفته بود و تو یه مسیر مشخص حرکت میکردیم .بعد از مدتی یه بسته غذایی بهمون داد تا ماهیها دورمون جمع شن .حس خیلی خوبی بود فقط بدیش این بود 3-4 نوع ماهی بیشتر دور و برمون نبود .ما انتظارمون بیشتر از اینا بود.

تایممون که تموم شد رفتیم بالا .اونجا بود که یه ضد حال اساسی خوردیم . برادرم یادش نبوده که دکمه ضبط دوربین رو بزنه و تصویری ضبط نشده بود .اون دوستمون که کارمند اونجا بود اومد سمتمون و پرسید چرا پکرین که جریانو گفتیم .اونم گفت یه بار دیگه میفرستم برین داخل آب و فیلمتون رو بگیرین و هیچ هزینه ای هم نباید بدین .فقط راجع به این موضوع به کسی چیزی نگین .من که با فشاری که به گوشام وارد شده بود اصلا حالشو نداشتم ولی برادرم رفت پایین و یکم فیلم و عکس گرفت .با کاری که این دوستمون کرد دوست داشتیم یه تیپ خوب بهش بدیم .با توجه به اینکه پول همرامون نبود به دوستمون گفتیم چه جوری بهت برسونیم پولو که با کلی تشکر گفت اگه میشه بدیم به قایقی که ما رو میروسنه .ما هم مبلغی که میخواستیم بدیم رو بهش گفتیم تا راننده کمتر بهش نده .وقتی به ساحل رسیدیم یه دوش گرفتیم و لباسامون رو عوض کردیمو از اون قسمت خارج شدیم .بعد از این همه فعالیت حسابی گرسنه بودیم و تصمیم گرفتیم یه غذای دریایی مفصل بخوریم .دوباره دست به دامن تریپ ادوایزر شدیم.
با توجه به ساعت که حدود 3 بعد از ظهر بود گزینه زیادی بهمون نشون نداد .یه رستوران رو انتخاب کردیم که 10 دقیقه باهامون فاصله داشت و داخل یه هتل بود که ریت خیلی خوبی داشت..به سمتش حرکت کردیم و رسیدیم به در هتل برخلاف چیزی که قبلا شنیده بودم سختگیری امنیتی جلوی این هتل خیلی خیلی کمتر از هتل خودمون بود .به سکوریتی جلوی هتل گفتیم برای استفاده از رستوران اومدیم که گفتن موتور رو پارک کنید و برید داخل . ما هم همین کا رو کردیم و وارد محوطه هتل شدیم..و هتل خیلی بزرگ بود و محوطه خیلی زیبایی داشت . اکثر مسافراشم توریستهای چینی کره ای و هندی بودن البته توریستهای استرالیایی هم اونجا بودن ولی بیشترشون سن بالا بودن .در کل درسته هتل های منطقه نوسادوا لوکس تر و بزرگتر هستن ولی معایب زیادی دارن..مثلا اینکه به خاطر دوری از رستورانهای بیرون مجبورین اکثر وعده های غذایی رو داخل هتل بخورین .همچمین به خاطر اینکه اونجا اکثرا ریزورت ها و هتلها قرار دارن خیلی خیلی ساکت و آرومه و برای کسانی مثل ما که مجردی سفر میکنن شاید کسل کننده باشه .به شخصه من معتقدم اگر هدفتون استراحت هست و دوست دارین تو هتلهای یو آل اقامت کنین اینهمه مسافت رو تا بالی نرین .همین هزینه رو در آنتالیا برای هتلهای آدم و حوا یا رکسوس پریمیوم بکنید خیلی خیلی از سفرتون لذت میبرین . با پرس و جو بعد از یک ربع رستوران رو پیدا کردیم ولی چون آخرای تایم سرو غذاشون بود گفتن فقط از منو سوشی موجوده.

راستش ما هیچکدوممون سوشی دوست نداشتیم و غذاهای دریایی رو هم به صورت سرخ شده و کبابی دوست داریم به خاطر همین از اونجا خارج شدیم .خوب اینجا یه نکته مثبت داشت که یه ریزورت بزرگ رو هم از نزدیک دیدیم .چون یکم از تایم نهار فاصله گرفته بودیم تصمیم گرفتیم تو راه برگشت یه جا نهار بخوریم .از گوگل مپ مسیر برگشت رو سرچ کردیم و شروع به حرکت کردیم .بعد از چند دقیقه یه مک دونالد دیدیم و نهار رو همونجا خوردیم . کیفیتشم بد نبود .تو مسیر برگشت شارژ موبایل تموم شد و نقشه ای برای مسیر نداشتیم . از روی تابلوها لجین رو دنبال کردیم تا حدودا به نزدیکای هتل رسیدیم .چون خیلی گرممون شده بود کلاه های ایمنی رو از سرمون برداشته بودیم (هیچ وقت این کار رو نکنید) تو ترافیک بودیم که دیدم یه ماشین پلیس از پشت سر میگه بزنید کنار . ما هم چون حوصله جر و بحث نداشتیم از صحنه فرار کردیم و از کوچه پس کوچه رسیدیم به هتل (البته این کار رو هم نکنید چون خطرناکه).

خلاصه بعد از یه روز پر ماجرا رسیدیم به هتل .بعد از کمی استراحت به استخر هتل رفتیم بعدشم شب با موتور حسابی منطقه رو گشتیم .

روز ششم

بعد از خوردن صبحونه از هتل خارج شدیم تا موتور رو برگردونیم .تحویل موتور 1 دقیقه بیشتر طول نکشید .طبق برنامه ای که از قبل داشتیم قرار بود امروز رو بریم موج سواری .یه سری آموزشگاه اطراف منطقه بود که موج سواری رو آموزش میدادن و از اونجایی که ما دوست داشیم اصولی تر موج سواری رو یاد بگیریم تصمیم گرفتیم به این آموزشگاهها بریم .قیمتها هم متفاوب بود از 55دلار تا 30 دلار

هتل ما هم این برنامه رو داشت که قیمتش 50 دلار بود که برای مسافرای هتل با تخفیف 35 دلار .ما ترجیح دادیم از هتل برای آموزش موج سواری رزرو کنیم .برنامه به این صورت بود که از ساعت 10 تا 12 که یه سری آموزش رو داخل یه استخر میدادن که طرز استفاده از تخته موج سواری و شیوه درست گرفتن اون و ایستادن رو تخته موج سواری رو توضیح میدادن .بعد از اتمام آموزشها به ساحل رفتیم .اینجا برای هر دو نفر یه مربی اختصاص داده بودن که آموزشهای لازم رو بده .اولش یکم سخت بود ولی با کمک مربی راه افتادیم و روی سینه به راحتی موج سواری میکردیم ولی ما دوست داشتیم روی تخته بایستیم . با کلی زحمت چند باری تونستیم بایستیم .حس خیلی خیلی خوبی هست و پیشنهاد میکنم حتما امتحان کنید .جالب اینجا بود که اصلا متوجه گذر زمان نشدیم .توی این چند ساعت هم یه عکاس بود که ازمون تو حالتهای مختلف عکس گرفته بود که بعد از تموم شدن برنامه آدرس ایمیلمون رو گرفت و گفت عکسها رو میل میکنه .جالب بود هیچ هزینه رو هم طلب نکرد .(بعد از یک هفته عکسها رو برامون فرستادن) . برنامه تموم شد و برگشتیم به هتل بعد از کمی استراحت رفتیم به مرکز ماساژ .ماساژ امروز حسابی چسبید و خستگی رو از تنمون بیرون کرد .بعد از ماساژ هم دوباره برگشتیم هتل و رفتیم استخر .برای شام هم به رستوران ایتالیایی موزرلا رفتیم که غذاش خیلی عالی بود..

شام در رستوران موزرلا

امروز ساعت 11 قرار بود ترنسفر بیاد دنبالمون به خاطر همین تا حدود ساعت 9 خوابیدیم بعدش صبحونه و جمع کردن وسایل .بعد از تحویل اتاق و تسویه حساب تو لابی منتظر بودیم که ترنسفر اومد دنبالمون .بعد از 30 دقیقه به فرودگاه دنپاسار رسیدیم و چون خلوت بود خیلی زود کارت پرواز که برای هواپیمایی داخلی اندونزی بود رو گرفتیم .وقتی وارد قسمت خروجی شدیم خیلی تعجب کردیم چون برخلاف قسمت ورودی فرودگاه دنپاسار این قسمت خیلی قشنگ بود و ویوی خیلی خوبی داشت..

قسمت خروجی فرودگاه دنپاسار

همچنین مرکز ماساژ کافی شاپهای متعدد و .. داشت..یه مغازه هم داشت که نون خامه ای های خوش مزه ای داشت که با قهوه حسابی میچسبید .بعد از اینکه یکم به شکممون رسیدیم وارد گیت سوار شدن هواپیما شدیم .هواپیما یه ایرباس 330-300 نو بود که به نظرم خیلی بهتر از هواپیمایی قطر بود .هم از نظر تمیزی هم از نظر کترینگ .مدت زمان پرواز حدود 2 ساعت بود که قبلا جایی خونده بودم یک ساعت هست .این اشتباه به این خاطر پیش میاد که بین بالی و جاکارتا 1 ساعت اختلاف زمان پرواز هست .تو هواپیما که بودیم این فکر به ذهنمون رسید که کاش 2-3 روز هم جاکارتا میموندیم .قرار شد رسیدیم فرودگاه سوال کنیم که اگه شد بلیط رو تغییر بدیم .موقع فرود من به خاطر فشاری که تو سی والکر به گوشام وارد شده بود حسابی اذیت شدم ..وقتی رسیدیم به فرودگاه جاکارتا اول باید چمدونها رو تحویل میگرفتیم و دوباره برای پرواز قطر کارت پرواز میگرفتیم .پروازهای داخلی در ترمینال 2 و پروازهای خارجی در ترمینال 3 بودن .برای رفتن به ترمینال 3 هم یه اتوبوس بود که مسافرا رو جا به جا میکرد .بعد از پیاده شدن از اتوبوس یه مسیر طولانی رو باید طی میکردیم تا به دفتر هواپیمایی قطر برسیم .اونجا درخواست تغییر بلیط رو دادیم که گفتن چون دیر اقدام کردین امکانش نیست و اگه 12 ساعت قبل از پرواز بود میتونستن با گرفتن مبلغی تاریخ رو تغییر بدن .کارت پرواز رو گرفتیم .متاسفانه یادمون نبود صندلی رزرو کنیم و صندلی های جلوی درب خروج نصیب ما نشد .البته برای مسیر دوحه تهران جلوی درب خروج برامون رزرو شد

.هواپیما یه ایرباس 330-200 بود .این 9 ساعت هم به سختی هر چه تمامتر گذشت و ما به فرودگاه دوحه رسیدیم .بعد از یک ساعت از مسیر دوحه به تهران پرواز کردیم که خوشبختانه این 2 ساعت رو تونستیم بخوابیم .ساعت حدود 4 بامداد وارد فرودگاه امام خمینی شدیم.

نکات کلی

اگر شرایط مالی دارین حتما برای پرواز صندلی بیزینس رزرو کنید. مدت زمان پرواز با هواپیمایی قطر در مسیر رفت حدود 15 ساعت و در مسیر برگشت حدود 17 ساعت با احتساب توقف ها.

دور خرید رو خط بکشید و از سفرتون لذت ببرید. لباس به اندازه کافی با خودتون ببرین .مثلا آقایون برای هر روز 2 تا تیشرت در نظر داشته باشن ما چندین وعده غذایی رو داخل هتل خوردیم چون علاوه بر کیفیت تخفیفهای خیلی خوبی هم برای مسافران هتل داشت .حتما از رستوران هتلتون برنامه های مختلفش رو بگیرین چون معمولا هر شب یه غذای خاص تخفیف خوبی براش در نظر گرفته میشه.

قیمتهایی که اینجا نوشتم حدودی هستن و قیمت دقیق نیستن. به دلیل وقت کمی که داشتیم نتونستیم از همه برنامه های تفریحی استفاده کنیم .به نظرم مدت زمان ایده آل برای اقامت در بالی 14 روز هست. متاسفانه ما کلا زیاد به بناهای تاریخی علاقه نداریم برای همین وقتمون رو صرف دیدن این بناها نکردیم. این سفرنامه از زبان یه جوان هیجان دوست نوشته شده و شاید باب میل خیلی ها نباشه که من از همینجا عذرخواهی میکنم.

اگر سی والکر رفتین حتما قبلش از سلامتون مطمئن شین چون اگر سرماخورده باشین حتما گوش هاتون اذیت میشه. تو منوی رستورانها محتویات غذا کامل نوشته شده که میتونین از غذایی که میخورین اطمینان پیدا کنید. اگر براتون مقدوره حتما به کارکنان تاکسی و پیش خدمتتان رستورانها و کارکنان سالن های ماساژ و . تیپ بدین .چون درآمد خیلی پایینی دارن. برنامه های گوگل مپ و تریپ ادوایزر رو روی گوشیتون داشته باشین خیلی به کمکتون میاد .

دوربین گوپرو یا ورزشی حتما همراتون ببرین .

تایلند بهتره یا بالی؟

این سوالی بود که خودم قبل از مسافرت به بالی ذهنم رو مشغول کرده بود ..مسافرت به هر کدوم از مقصدها خوبیهای خودش رو داره وبیشتر به سلیقه خود آدم برمیگرده که هدفش از سفر چیه

نکات مثبت شهرهای تایلند که من در اونها اقامت داشتم (بانکوک پوکت و پاتایا) برنامه های شبانه بسیار زیاد . ارزونتر بودن خورد و خوراک و وسایل نقلیه وتورها داشتن سالنهای ماساژ بسیار عالی .نکات منفی هم میشه به بوی بدی که بیشتر در پاتایا و بعضی نقاط بانکوک هست اشاره کرد که خیلی آزار دهندست .البته سواحل پوکت تمیزتر از پاتایاست و بوی بد هم خیلی خیلی کمتره نکته آزاردهنده دیگه در مورد پاتایا و بانکوک موشهایی که داخل کوچه ها و کنار سطلهای زباله و داخل جوبها هستن . جالب اینکه تهران خودمون هم موش داره ولی به سمت ما نمیان ولی اونجا اینقدر رفت و آمدشون زیاده صد رد صد یه برخوردی با شما دارن .سگهای ولگرد هم چه در بالی چه در همه شهرهای تایلند هستن که مشکلی برای کسی ایجاد نمیکنن نکات مثبت بالی سواحل خیلی زیبا و تمیزتر . جو سالم تر . نقاط شهری تمیزتر . و .. امیدوارم از خوندن این سفرنامه لذت برده باشین

نویسنده : مسافر در سفر