در استان سنت چارلز، میسوری و نزدیک Weldon Spring، تپه ی سنگی قرار گرفته که مانند یک مقبره ی دفن باستانی از دل زمین برخاسته است. زیر این تپه، چندین تن زباله ی خطرناک قرار گرفته که در واقع مربوط به نیروگاه شیمیایی می شوند که زمانی در این محل بوده است. در حال حاضر ولدن اسپرینگ هر سال بازدیدکنندگان کنجکاو زیادی را به خود جلب می کند. آنها تا بالای تپه ی گنبدی شکل می روند تا بتوانند پلاکاردهایی را بخوانند که داستان غم انگیز جوامعی را بازگو می کنند که در سال 1940 در این محل ناپدید شدند تا راه را برای بزرگترین کارخانه ی مواد منفجره ی دنیا باز کنند.
بین سال های 1940 و 1941، ارتش آمریکا بالغ بر 17 هزار هکتار از زمین های استان سنت چارلز را که دقیقا بیرون سنت لوئیس قرار داشتند خریداری نمود. در این زمین ها از قضا سه شهر زیبا به نام های هامبورگ، هاول و تونرویل با تپه های پردرخت قرار داشتند. این شهرها به سرعت تخلیه شدند؛ طی چند ماه، صدها خانه، مغازه، کلیسا، مدرسه و هر ساختمان دیگری در این محدوده تخریب شده یا در آتش سوختند گویی از ابتدا هیچ خانه ای در این مکان وجود نداشته است. کارخانه ی بزرگی در این مکان تاسیس شد تا بتواند برای سربازان متحدین در جنگ جهانی دوم TNT و DNT تولید کند. این کارخانه 5000 نفر را استخدام کرد و تا زمان توقف کار آن در 15 آگوست سال 1945 که نیروهای ژاپنی تسلیم شدند، این کارخانه بیش از 700 میلیون پوند TNT تولید کرده بود.
پس از جنگ، ارتش شروع به فروش قطعاتی از این زمین ها کرد. 7000 هکتار نصیب ایالت میسوری شد، این در حالی است که دانشگاه میسوری نیز 8000 هکتار دیگر را خریداری کرد که بعدها به اداره ی حفاظتی فروخته شد. این قطعه زمین ها امروز منطقه ی حفاظتی و یادبودی بوش و ولدن اسپرینگ هستند.
بخش کوچکی از این زمین ها (حدود 2000 هکتار) توسط کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده گرفته شده و در سال 1955 در آن محل نیروگاه اتمی پردازش سنگ معدن اورانیوم ساخته شد. در این نیروگاه سنگ معدن خام اورانیوم به «کیک زرد» یا کانی متمرکز تبدیل می شد و سپس به سایر نقاط حمل می گشت.
این نیروگاه تا سال 1966 فعال بود؛ در طول جنگ ویتنام، ارتش تصمیم گرفت که از تجهیزات قدیمی پردازش اورانیوم برای تهیه ی ماده ای به نام Agent Orange استفاده کند که می توانست به عنوان سمی برای از بین بردن علف های جنگلی در طول جنگ استفاده شود. ارتش بعدها این برنامه را بدون تولید هیچ گونه ماده شیمیایی متوقف کرد و سایت نیز بیش از 20 سال متروک باقی ماند، اما همچنان دارای تجهیزات و مواد شیمیایی خطرناک بود. حوضچه های زباله با هزاران گالن آب آلوده به زباله های رادیواکتیو و فلزات صنعتی سنگین پر شده بودند.
در اوایل دهه ی 80 میلادی، دپارتمان انرژی آمریکا شروع به سم زدایی گسترده ای از این منطقه نمود و در نهایت یک سطل زباله ی بسیار عظیم ساخت تا شبیه مقبره ای برای این زباله ها باشد. نام رسمی این سایت، Weldon Spring Site Remedial Action Project یا همان WSSRAP است.
ساخت این سازه ی کوه مانند که مساحتی 45 هکتاری را به خود اختصاص داده و 1.5 میلیون یارد مکعب مواد خطرناک را در خود جای داده بود، در سال 2001 به اتمام رسید. پله هایی به سمت بالای این تپه وحود دارد که شما را به سمت عرشه های مشاهده هدایت می کند و همچنین از روی پلاکاردها می توانید با تاریخ این منطقه، مردم محلی و ساخت این زباله دان بزرگ آشنا بشوید. بازدیدکنندگان همچنین می توانند از مرکزی 9000 متر مربعی در زیر این تپه که سابق بر این کارگران را از وجود تشعشعات رادیواکتیو کنترل می کرده بازدید کنند. به صورتی کاملا اتفاقی نوک این تپه، بلندترین نقطه ی استان سنت چارلز می باشد.
منبع: amusingplanet
