تهران از آن شهرهایی است که شبهایش خواب ندارد. هر زمان که به دل خیابانهایش بزنید، همه جا روشن است و جریان آرام و ملموسی از زندگی زیر لایههای پنهانش نفس میکشد. هر کجای شهر یک حال و هوایی دارد؛ یک طرف پر هیاهو و
نان چیست؟ شاید پاسخ این پرسش از نظر شما ساده باشد و هنگام گرسنگی دلتان مقداری نان خمیرترش بخواهد یا هوس کمی تورتیلا (نان ذرت مکزیکی) بکنید. به هر حال ذهنیت شما از نان، مکان و منطقه زندگیتان را تا حدودی لو میدهد. اما هرچقدر
اگر با عملکرد سیاسی و طرز تفکر ناصرالدین شاه کاری نداشته باشیم، میتوانیم بگوییم که در زمینه هنر پادشاه خوش ذوقی بود. خودش را اهل هنر میدانست و در زمینههای مختلف دستی بر آتش داشت. رفتوآمدش به فرنگ هم باعث شد این طبع هنری شکوفاتر
با دیدن تصاویر پرش از ارتفاعهای بلندمرتبه یا قعر دره، چشمانتان را میبندید تا ادامه ماجرا را نبینید یا آدرنالین خونتان بالا میرود و دلتان میخواهد جای آن فرد باشید؟ اگر جزو دسته دوم هستید، متن را ادامه دهید، شاید راه و چاه تجربهاش را
به هفتمین قسمت از فصل دوم رادیو ماجرا خوش آمدید. باری دیگر با پادکست رادیو ماجرا همراه تمامی ماجراجویان عزیز هستیم تا برای دقایقی شما را به روایتهای کمتر شنیده شده از سفر و گردشگری دعوت کنیم. اما قبل از شنیدن پادکست این قسمت، پیش
پس از اینکه وزیر بهداشت اعلام کرد قرار است کارت واکسن دیجیتالی به منظور فعالیتهای مختلف افراد صادر شود، فعلا سامانه کارت دیجیتال واکسن کرونا برای افرادی که قصد سفر به کشورهای خارجی را دارند، راهاندازی شده است. مرکز مدیریت آمار و فناوری اطلاعات وزارت بهداشت
شروع پاندمی کرونا شاید همه چیز شکل دیگری داشت. به غیر از سفرهای خارجی که مرزها بسته شده بود، سفرهای داخلی تقریبا از قواعد خاصی پیروی نمیکرد و هر کس به هر جایی که میخواست سفر میکرد. امّا پس از پیشروی و وخیم شدن اوضاع،
سفر و گردشگری انواع مختلفی دارد که هر شخص با توجه به انتظارات خود، شرایط فعلی، بودجه در نظر گرفته شده و دهها فاکتور دیگر گزینه مناسبش را انتخاب میکند. اقامتگاه مناسب در سفر یکی از شرطهای موثر در هزینهها و کیفیت سفر ماست. در
در روزنامه ایران آمده «وزیر بهداشت کابینه سیزدهم در نخستین روزهای پس از کسب رأی اعتماد از مجلس شورای اسلامی حامل یک پیام خوب بود؛ کاهش یا قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا با ارائه کارت واکسن». این گزارش به بازدیدهای میدانی وزیر بهداشت از بیمارستانها و
تصور کنید به بهترین مقصد دنیا بدون هیچ نگرانی از هزینهها سفر کنید، اگر آب و هوایش باعث شود در اقامتگاه حبس شوید یا در صورتی که بیرون میروید، از گرما یا سرمای شدید کلافه شوید، خاطره خوشایندی برایتان به جا نمیماند! بگذریم از اینکه
چقدر اهل دقت به اطرافتان هستید؟ تا به حال شده همینطور که در شهر قدم میزنید، اطرافتان را زیر ذرهبین بگیرید و به عناصر شهری عمیقا نگاه کنید؟ مخصوصا عناصر شهری که حکم اثر هنری هم دارند! میدانستید بعضی از این عناصر شهری که بارها
کوهنوردی از آن دسته ورزشهای طبیعتدوستانه است که شما را بیواسطه در میان طبیعت قرار میدهید و خود همین طبیعت منبعی برای انرژی شما میشود. اگر با کوهنوردان حرفهای صحبت کنید میبینید پس از بازگشت، به جای اینکه خسته و کلافه باشند، سرشار از انرژی
شتر هم مثل حیوانات دیگری که سالیان سال با ایرانیان همراه بودهاند، به مرور نقش مهمی در فرهنگ ایران پیدا کرده، به این صورت که آن را نه تنها کمکی در معیشت و زندگی روزمره آنها میبینیم، بلکه میان ادبیات، ضربالمثلها، افسانهها و اساطیر و
استان خوزستان به دلیل موقعیت جغرافیایی و اقلیمی که دارد، مناطق ویژه و مناسبی برای حیات وحش فراهم کرده است. علاوه بر منطقه حفاظت شده مشهوری مانند هورالعظیم که تاثیر اکولوژیکی عمیقی روی منطقه میگذارد، مناطق حفاظت شده دیگری هم در این استان هستند که
نام تعزیه شما را یاد چه تصاویری میندازد؟ آیا وارد دالان دوران کودکیتان میشوید یا سکانسهایی از فیلمهای قدیمی را به خاطر میآورید؟ بعضیها هم هنر تعزیه خوانی را با فیلمهایی مثل شب دهم شناختند! امّا این هنر ملی، سابقه چندین ساله در فرهنگ ایرانیان
عزاداری در ایران زمین ریشه دارد و از فرهنگهای مختلف در دوران باستان هم تا کنون هم متاثر بوده. یکی از سبکهایی که ممکن است در شهرهای مختلف ایران نام آن را بشنوید، چاووش خوانی است که به مرور به مجالس عزاداری محرم هم راه
شهرهای ایران علاوه بر فرهنگ و ویژگیهای منحصر بفردی که دارند، گاهی حیوانات و گیاهان بومی هم دارند که در سایر نقاط جهان یا دیده نمیشود یا بسیار کمیاب است. پیش از این نمونههایی از حیات وحش شهرهای ایران را معرفی کردهایم. در این متن
آدمها چند دستهاند، یا آنقدر شور و اشتیاق دارند که صبح جمعه اول صبح در مسیر کوهند یا هر از چند گاهی با دوستانشان برای تفریح کوهنوردی میکنند و حالت دیگری هم هست که هیچ علاقهای به کوهنوردی ندارند و اساسا کوهنوردان را درک نمیکنند.
آنچه ما معمولا از آثار ثبت شده کشورها در یونسکو میشنویم، آثار ملموس آنها است. یعنی آثاری که نمود بیرونی دارند و میتوانید از آنها بازدید کنید. امّا در کنار این آثار ملموس، میراث ناملموسی هم در دل جوامع مختلف وجود دارد که نیاز به
عزاداری در دهههای پیش در ایران بسیار متفاوتتر از امروز بوده. فضای عزاداری مذهبی برای مردم مهم بوده و ارزش بسیاری برایش قائل بودند. حتّی شاید اگر از بزرگترهایتان سوال کنید، هنوز طعم چای یا قهوه تکیههای قدیمی را به خاطر دارند، ظرفهای ملامین با